Wikipedia

Automóbil superdeportivo

Automóbil superdeportivo é un termo que se utiliza para describir un coche caro de gama alta. Definiuse especificamente como "un coche moi caro, rápido ou potente".[2] Dito en termos máis xerais: "ten que ser moi rápido, de pilotaxe deportivo", "debe ser elegante e rechamante" e o seu prezo debe ser "desorbitante".[3]

Mercedes-Benz SLS AMG
O Bugatti Veyron 16.4 alcanzou unha velocidade máxima de 407 km/h.[1]
Tauro Sport Auto V8 Spider durante a Feira TRAMO en IFEMA (Madrid).
Lamborghini LP640 Murciélago.
O Rimac Concept One é un dos primeiros superdeportivos eléctricos do mundo.

Características editar

A correcta aplicación do termo é subxectiva e discutible, especialmente entre os afeccionados. Os chamados superdeportivos están fóra do común e son comercializados polos fabricantes de automóbiles para un público infrecuente. Os superdeportivos poden tomar moitas formas, producións limitadas especiais dunha "elite" de automóbiles, proxeccións de coches estándar realizadas polas empresas dominantes que agochan enorme potencia e rendemento, así como modelos que atraen aos entusiastas incondicionais de "fabricantes no límite da industria automobilística".[4] Aínda que non é unha cifra ou característica que poida catalogarse ou recoñecerse globalmente como aceptable, e inclusive práctica, é certo que a gran maioría dos superdeportivos son aqueles que teñen un custo de fabricación por encima dos 125.000 dólares norteamericanos con excepción de berlinas de luxo como por exemplo as Bentley ou Maybach.

Un automóbil superdeportivo é un automóbil cuxas prestacións son altamente superiores ás dos demais automóbiles, achegándose ou excedendo niveis de competición. Estes adoitan utilizar materiais pouco convencionais nos automóbiles de produción en serie como fibra de carbono, Kevlar e aliaxes de aluminio, magnesio, molibdeno ou titanio para reducir o peso e obter mellores prestacións. Por esta mesma razón adoitan ser moito máis custosos que un deportivo normal de altas prestacións, e prodúcense en pequenas series ou baixo pedido, moitos deles con gran parte do seu proceso de fabricación feito a man.

Frecuentemente estes automóbiles son os que presentan o maior desenvolvemento tecnolóxico en canto a sistemas de propulsión, seguridade e confort, e paulatinamente estas calidades van implementándose nos automóbiles de produción conforme as tecnoloxías van baixando de custos ou o seu uso comeza a ser necesario para o funcionamento, seguridade etc.

Historia editar

A primeira referencia a un coche de alto rendemento apareceu en The Times o 11 de novembro de 1920 coa frase "Se vostede está interesado nun superdeportivo, non pode darse o luxo de facer caso omiso dos reclamos do Ensign 6".[5] O Dicionario Inglés de Oxford tamén cita o uso da palabra nun anuncio dun coche sen nome en The Motor, de 3 de novembro de 1920, "O supremo desenvolvemento dun superdeportivo británico",[6] e define a frase como unha suxestión de "un coche superior a todos os demais". Un libro publicado polo Instituto de Investigación dos Estados Unidos en 1944, que previsualizaba os cambios económicos e industriais que se producirian logo da segunda guerra mundial,[7] usou o termo supercar para describir os futuros automóbiles que integren os avances en deseño e tecnoloxía.[8]

Sobre as orixes, hai consenso en que os automóbiles que foron considerados como os primeiros superdeportivos foron o Mercedes-Benz 300 SL "Gullwing", o Ferrari 250 GTO e os Lamborghini Miura e/ou Countach entre os máis importantes. Existen moitas marcas de superdeportivos, especialmente italianas, que se manteñen dentro da exclusividade do mercado e polo tanto non son do dominio público, como no caso de Ferrari ou Lamborghini. Con todo non é un terreo no que soamente están Italia, Alemaña ou Inglaterra conservando a produción de superdeportivos dentro de Europa, xa que existen algúns fabricantes xaponeses e norteamericanos que ofrecen os seus propios modelos, nalgunhas ocasións, con modelos únicos dunha soa marca. De 1994 ata 2005 o superdeportivo máis rápido foi o McLaren F1 ata que o Koenigsegg CCR llo arrebatou. Ese mesmo ano, e ata 2007, o Bugatti Veyron converteuse no automóbil de rúa máis rápido do mundo cunha velocidade máxima de 407 km/h, ata que foi superado polo SSC Ultimate Aero cun récord de 413 km/h, logo Bugatti volveu facerse co récord mundial ao presentar o Bugatti Veyron 16.4 Super Sport con 1200 CV de potencia e unha velocidade máxima de 431 km/h.[9].

Logo de que Bugatti rompese o récord de coche máis rápido o SSC lanzou un novo concepto a nivel deportivo, que conta cunha potencia de 1350 CV e alcanza unha velocidade máxima de 442 km/h.

Logo disto Hennessey lanzou un novo superdeportivo, o Venom GT, que pode alcanzar velocidades superiores aos 437 km/h.

Notas editar

  1. ↑ Guiness World Records Arquivado 28 de febreiro de 2011 en Wayback Machine. (en inglés)
  2. ↑ Collins English Dictionary. Glasgow: HarperCollins Publishers. 2003. ISBN 0-00-710983-0. 
  3. ↑ Ward, Ian (1985). "Secondhand Supercars". London's Motor Show Motorfair 85 Official Catalogue. 
  4. ↑ Cheetham, Craig (2006). Supercars. MotorBooks/MBI Publishing. p. 6. ISBN 978-0-7603-2565-0. 
  5. ↑ "British Ensign Motors". The Times. 11 November 1920. p. 6. 
  6. ↑ "super-, prefix 6.c". Oxford English Dictionary. 1989. Arquivado dende o orixinal o 22 de xuño de 2011. Consultado o 2007-12-27. 
  7. ↑ Saxon, Wolfgang (1989-09-04). "Carl Hovgard, Tax Adviser, 83; Founder of the Research Institute". The New York Times. Consultado o 2010-08-23. 
  8. ↑ Cherne, Leo (1944). The Rest of Your Life. Doubleday, Doran and Co. pp. 216–217. Consultado o 2010-01-21. 
  9. ↑ www.shelbysupercars.com Arquivado 03 de xaneiro de 2010 en Wayback Machine. (en inglés)

Véxase tamén editar

Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Automóbil_superdeportivo&oldid=6670022»