Ario

Ario foi un presbítero alexandrino, configurador do arianismo, morto no 336, o día anterior ao fixado polo emperador Constantino para que se reconciliase coa Igrexa, asunto tratado no Primeiro Concilio de Nicea no ano 325.

Ario

Nome orixinal	(el) Ἄρειος
Biografía
Nacemento	década de 250 Cirenaica, Cyrenaica
Morte	336 (76/86 anos) Constantinopla, Turquía
Relixión	Arianismo
Actividade
Campo de traballo	Teoloxía
Lugar de traballo	Alexandría
Ocupación	asceta (pt) , presbítero, teólogo, predicador
Período de tempo	Baixo Imperio Romano
Descrito pola fonte	Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron Realencyclopädie der classischen Altertumswissenschaft (pt) Enciclopedia de Otto

Traxectoria

Discípulo de Luciano de Antioquía, enfrontouse ao seu bispo proclamando que Deus (o Pai) creara do nada ao Logos (o seu Fillo); que «houbo un tempo en que o Fillo non existía», e que xa que logo o Fillo era unha creación de Deus e non era Deus mesmo. Este era divino (un deus) pero que esta divindade non era da magnitude que a do Pai, polo tanto non se podía chamalo Deus Verdadeiro.

A súa doutrina coñécese como arianismo, aínda que xa existía antes de Ario; por exemplo, nas obras de Paulo de Samosata (bispo de Antioquía). En Tertuliano atópase a crenza análoga á de Ario de que o Fillo de Deus non existía antes de ser procreado. En Xustino Mártir atópanse sentenzas subordinacionistas similares ás de Ario, do mesmo xeito que en Oríxenes.

A defensa do arianismo foi asumida por diversos líderes eclesiásticos, entre os que se destaca Eusebio de Nicomedia (Arcebispo de Constantinopla), quen chegou a ser confesor do emperador Constantino I o Grande.

Con todo, o arianismo foi condenado como herexía polo Concilio de Nicea no ano 325. Neste sínodo de bispos reafirmouse a doutrina da consubstancialidade (homoousios, a mesma substancia) do Pai e do Fillo, polo que Ario e os seus seguidores foron exiliados e excomungados, aínda que outros concilios posteriores restauraron o arianismo como doutrina lexítima da Igrexa. A condena definitiva chegou no Primeiro Concilio de Constantinopla (381).

Posteriormente o arianismo perviviu entre os godos e outros pobos xermánicos. Ario era un predicador popular e dicíase que os seus sermóns eran cantados e repetidos pola xente do pobo. A súa obra principal foi Talía (Θαλια), hoxe desaparecida, do mesmo xeito que o resto dos seus libros, que foron queimados e proscritos, aínda que fragmentos dos seus textos perduraron nas obras dos seus detractores e grazas a eles o seu pensamento púidose reconstruír ata certo punto.

Ario morreu en estrañas circunstancias (posiblemente envelenado) en xaneiro de 2014^{[Cómpre referencia]} en 336, na véspera do día en que ía ser readmitido na comuñón da Igrexa.