En química orgánica, un grupo aril ou arilo é un grupo funcional ou substituínte derivado dun anel aromático, xeralmente un hidrocarburo aromático, como un fenilo ou naftilo.[1] "Aril" utilízase como abreviación ou xeneralización, e "Ar" úsase como símbolo do grupo en diagramas de estrutura química, polo que non se debe confundir co elemento argon.

Un grupo fenilo é o grupo arilo máis simple, aquí enlazado a un grupo "R".

Un grupo arilo simple é o fenilo (C
6
H
5
), un grupo derivado do benceno. Exemplos doutros grupos arilo son:

A arilación é o proceso no cal se une un grupo arilo a un substituínte. Conséguese normalmente por medio de reaccións de acoplamento cruzado.

Nomenclatura editar

 
Fenol (ou hidroxibenceno)

O grupo arilo máis básico é o fenilo, que está constituído por un anel de benceno cun átomo de hidróxeno substituído por algún substituínte e ten a fórmula molecular C6H5−. Nótese que un grupo fenilo non é o mesmo que un grupo bencilo, este último consistente nun grupo fenilo unido a un grupo metilo e con fórmula molecular de C6H5CH2−.[2]

Para nomear os compostos que conteñen grupos fenilo, o grupo fenilo pode tomarse como o hidrocarburo parental e representarse polo sufixo "-benceno". Alternativamente, o grupo fenilo pode tratarse como un substituínte, sendo descrito dentro do nome como "fenil". Isto faise xeralmente cando o grupo unido ao fenilo consta de seis ou máis átomos de carbono.[3]

Como exemplo, consideremos un grupo hidroxilo conectado a un grupo fenilo. Neste caso, se o grupo fenilo se toma como hidrocarburo parental o composto se denominará hidroxibenceno. Alternativamente, e máis comunmente, o grupo hidroxilo tómase como grupo parental e o grupo fenilo como substituínte, dando como resultado o nome máis familiar de fenol.

Reaccións editar

Artigo principal: Areno.

Notas editar

  1. "aryl groups". Compendium of Chemical Terminology (the "Gold Book") (2ª ed.). IUPAC.  (2006–) [1997]. 
  2. Carey, Francis; Sundberg, Richard (2008). Advanced Organic Chemistry, Part A: Structure and Mechanisms (5th ed.). Springer. 
  3. IUPAC, Commission on Nomenclature of Organic Chemistry (1993). A Guide to IUPAC Nomenclature of Organic Compounds (Recommendations 1993). Blackwell Scientific Publications. Arquivado dende o orixinal o 2014-02-08. Consultado o 2017-10-26 – vía acdlabs.com. 

Véxase tamén editar

Outros artigos editar