Antonio Lorenzo Sánchez
Antonio Lorenzo Sánchez, nado en Ribeira o 5 de marzo de 1920 e finado en Madrid cara a 1989, foi un tradutor galego.
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 5 de marzo de 1920  Ribeira, España |
| Morte | 1989 (68/69 anos) Madrid, España |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Actividade | |
| Ocupación | tradutor |
| Lingua | Lingua galega |
Traxectoria editar
Estudou Filosofía e Letras na Universidade de Santiago de Compostela e pensionado en Tolosa, e Dereito en Barcelona. Foi oficial piloto de Aviación Militar. Pertenceu á carreira xudicial e fiscal, na que ingresou por oposición. Foi xuíz comarcal de Friol en 1949,[1] fiscal de paz de Larache (1950) e secretario do Xulgado Municipal número 25 de Madrid (1952).[2]
En 1951 gañou un premio no Centro Galego de Madrid co ensaio La lengua gallega de Curros.[3] Vinculado ao Centro Galego de Barcelona, dirixiu o órgano de prensa da colectividade, a revista Alborada, nos anos cincuenta, na que publicou, co pseudónimo Amaro Chaín[4] unha versión ao galego dos capítulos I e IV do Cantar dos cantares traducida a partir do latín, co título "Dous analeitos da versión galega de A Cantiga das Cantigas". Logo refixo esta versión de 1952, a partir do hebreo, coa axuda de José María Fórneas. En 1956 publicou con Ramón Cabanillas o libreto Macías o namorado, con música do mestre Maiztegui.[5]
Obras editar
- Macías o Namorado. Poema escénico, Galaxia, 1956.
Notas editar
Véxase tamén editar
Bibliografía editar
- Alonso Montero, Xesús (2004). "Escritores galegos, letras galegas en Madrid: a tertulia do café Lyon d’Or (1952-1954)". Madrygal (7): 11–30.