Amatore Sciesa
Amatore Sciesa, nado en Milán o 12 de febreiro de 1814 e finado na mesma cidade o 2 de agosto de 1851, foi un patriota italiano. Era coñecido tamén co nome de Antonio Sciesa, por mor dun erro de transcrición descuberto despois de varias investigacións e estudos do escritor Leo Pollini.
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 12 de febreiro de 1814 Milán |
| Morte | 2 de agosto de 1851 (37 anos) Milán |
| Causa da morte | Pena de morte (Ferida por arma de fogo ) |
| Actividade | |
| Ocupación | activista político , conspirator (en)  |
Traxectoria editar
De humildes orixes, de profesión tapiceiro, no 1850 entrou en contacto con algúns grupos clandestinos republicanos que loitaban contra o dominio que o Imperio Austríaco tiña sobre o Lombardo-Veneto. Só pasaran dous anos desde os cinco días e o gobernador xeral Radetzky seguía unha política ferozmente represiva, que non deixaba outro campo aos patriotas lombardos que a submisión, a forca ou o exilio, pero que doutra banda, no canto de reducir a oposición política e nacional, alzábaa, aínda que esta última era obrigada a expresarse nas formas máis clandestinas. Á difusión de manifestos revolucionarios tamén axudou Sciesa: a noite do 30 de xullo de 1851 foi interceptado, na Porta Ticinese, en posesión de devanditos manifestos, e arrestado coa acusación de pór algunhas copias na vía Spadari, en Milán.[1]
Condenado a morte nun proceso sumario instruído polo capitán auditor Carl Pichler von Deeben, Sciesa foi conducido á forca: segundo a tradición popular, a un xendarme que, conducíndoo ao lugar de execución o fixera pasar debaixo das xanelas da súa casa, exhortándoo a revelar os nomes doutros revolucionarios, contestaría en dialecto milanés: Tiremm innanz! (Imos adiante!). A falta do verdugo, falecido algúns días antes, foi fusilado e logo sepultado no Fopponino de Porta Vercellina, hoxe desaparecido.
Conta Giovanni Visconti Venosta que don Giuseppe Negri, o sacerdote que acompañou a Sciesa ao patíbulo, deulle unha versión lixeiramente diferente do contexto no cal se pronunciou a famosa frase: «As palabras tirem innanz [sic], segundo Negri, non as diría ao longo da rúa ao oficial que mandaba os soldados, senón pouco antes de que o triste cortexo chegase ao lugar do suplicio; talvez ao sacerdote, que o exhortaba a confesar. Isto tamén se adecúa máis ás formalidades que se usaban entón con ocasión destas condenas militares».[2]
Na sentenza foi erroneamente chamado Antonio e por este motivo naceu o equívoco asociado ao seu nome. A pena foille imposta en aplicación da lei estatal, promulgada con proclama do 10 de marzo de 1849, confirmada por Radetzky, xunto co estado de asedio, o 2 de agosto de 1851:
en consideración ao aumento do perigo de seitas e de movementos fanáticos, que intentan obstruír a autoridade do Goberno Imperial-Rexio ... calquera que sexa collido no acto de realizar unha actividade subversiva de calquera tipo será entregado á Xendarmería e detido no acto.
Na práctica, Sciesa, que non gozaba de ningunha protección especial, serviu ao gobernador xeral de exemplo de severidade, tanto é así que a súa condena a morte precedeu en pouco tempo á do comasco Luigi Dottesio. O feito de que rexeitase indicar os nomes dos outros conspiradores só constituíu un agravante. Neste sentido esta acción foi percibida na época como unha importante confirmación de que Radetzky non soubo ofrecer, aos 'malos sudditi' italianos do emperador Francisco Xosé, outra cousa que unha renovada e eterna represión.