Mauro de Anjou

(Redirección desde «Amaro de Anjou»)

Mauro de Anjou, nado en Roma no ano 511 e finado o 15 de xaneiro de 584, abade de Glanfevil, chamado despois san Mauro do Loira ou de Anjou, foi un relixioso cristián do século VI.

Modelo:BiografíaMauro de Anjou

Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacementoc. 512 (Gregoriano) Editar o valor en Wikidata
Roma, Italia Editar o valor en Wikidata
Mortec. 584 Editar o valor en Wikidata (71/72 anos)
Galia Editar o valor en Wikidata
Abade
Editar o valor en Wikidata
Datos persoais
RelixiónIgrexa católica Editar o valor en Wikidata
Actividade
Ocupaciónmonxe Editar o valor en Wikidata
ProfesoresBieito de Nursia Editar o valor en Wikidata
Orde relixiosaOrde de San Bieito Editar o valor en Wikidata
Enaltecemento
Día de festividade relixiosa15 de xaneiro Editar o valor en Wikidata

Descrito pola fonteThe Nuttall Encyclopædia >>>:Maur, St.
Enciclopedia Católica Editar o valor en Wikidata
Non confundir con Santo Amaro.
San Mauro na igrexa de San Bieito do Campo en Santiago de Compostela.
Bieito de Nursia ordena a san Mauro que rescate a San Plácido. Fra Filippo Lippi, cara a 1445.
Escultura de Mauro de Anjou en Pontevedra.

Traxectoria

editar

Naceu nunha familia nobre, fillo do senador Equitius. Foi o primeiro discípulo de San Bieito e enviado a Francia, segundo a tradición, no ano 543 para fundar mosteiros. Gobernou como abade durante moitos anos o convento fundado por el, e no 582 retirouse á clausura, morrendo o 15 de xaneiro de 584. O santoral da Igrexa Católica celebra nesa data o día de San Mauro.

Tradicións

editar

Determinadas tradicións falan dos seus poderes de taumaturgo. Nos relatos dos milagres de San Bieito de Nursia, recollidos por Gregorio I Magno, fálase de como rescatou ao rapazolo Plácido dun lago sen saber nadar. Relato que ten a ensinanza de estimular ao monxe a entregar a vida polo irmán confiándose na providencia e non nas propias capacidades. Atribúeselle a curación de doentes e necesitados, polos que sempre se preocupaba, de aí que a devoción popular estea moi espallada por Galicia. As mesmas tradicións falan das súas conversas co conde Gaidulfo, inimigo declarado dos monxes.

Reliquias

editar

Documentos dun Sínodo diocesano de 1501 afirman que as súas reliquias estaban gardadas en Almendral, na rexión de Estremadura. Estas reliquias foron trasladas á catedral de Badaxoz polo bispo bieito Frei José de la Zerda o ano 1643. Quedaron parte das reliquias en Almendral, existindo tradicións de que algunhas se encontraban en Montecasino, Fosano e Marsella e, por suposto, na propia Glanfeuil.

En Francia o culto desprazouse no século XVIII a Saint-Germain-des-Prés, onde os revolucionarios franceses dispersaron as reliquias polas rúas de París.

Significación

editar

Deu nome á congregación de San Mauro. No século IX aparece unha Vida de San Mauro atribuída aos seus discípulos que tivo moita sona en Francia. A abadía de Glanfeuil foi unha meta de peregrinación local, ao igual que as veciñas Fleury e Mans, que dicían ter reliquias de San Bieito e da irmá deste Santa Escolástica, respectivamente

Adoita representarse cunha muleta e unha balanza. É patrón dos zapateiros e dos artesáns do cobre, así como das illas dos Azores. O culto popular atribúelle longas viaxes alén do fin da terra e está considerado como un santo especialmente milagreiro.

Véxase tamén

editar

Bibliografía

editar

Outros artigos

editar