Voo 130 de Baikal Airlines

O voo 130 de Baikal Airlines era un servizo regular doméstico entre Irkutsk e Moscova que se esnafrou o 3 de xaneiro de 1994. O avión que operaba a ruta era un Tupolev Tu-154 da aeroliña rusa Baikal Airlines. O aparello levaba 115 pasaxeiros e 9 tripulantes de camiño a Moscova cando de súpeto un dos seus motores estourou en chamas. A tripulación intentou regresar a Irkutsk, pero perdeu o control do avión e esnafrouse contra unha explotación leiteira preto do pobo de Mamony. As 124 persoas a bordo e 1 persoa en terra morreron no accidente.

Voo 130 de Baikal Airlines
Tu-154M semellante ao do accidente
Resumo
Data	3 de xaneiro de 1994
Causa	lume no voo
Lugar	preto de Irkutsk
Coordenadas
Orixe	aeroporto de Irkutsk
Destino	Moscova-Domodedovo
Finados	125
Feridos	1
Aeronave
Tipo de aeronave	Tupolev Tu-154
Operador	Baikal Airlines
Rexistro	RA-85656
Pasaxeiros	115
Tripulación	9
Superviventes	0

Accidente

O voo 130 engalou do aeroporto de Irkutsk ás 11:59 hora local. O Tupolev Tu-154 estaba operado por unha tripulación de nove persoas: o capitán G.S. Padukov (con máis de 16 000 horas de voo), o copiloto A. G. Zhavoronkov (con máis de 14 000 horas), o navegante V. I. Molnar, o enxeñeiro de voo I.P. Karpov (con máis de 13 000) e cinco asistentes de voo.

O voo experimentou problemas antes incluso da engalaxe. A tripulación necesitou case 17 minutos para acender os motores, e recibiron múltiples avisos de que había problemas co iniciador do motor número 2, pero ignoráronos pensando que eran falsas alarmas. O manual de referencia da cabina de mando non tiña ningunha guía para a tripulación de como responder os avisos do encendido do motor. A tripulación procedeu á engalaxe sen decatarse de que o iniciador do motor número 2 aínda estaba activado.

Uns 3 minutos e 45 segundos despois de engalar de Irkutsk, a unha altura de 4 000 pés, o motor número 2 fallou de súpeto. O iniciador continuara operando a altas revolucións (unhas 40 000 rpm) coas válvulas de aire dos motores abertas, resultando nun fallo crítico do mesmo. O disco do ventilador da turbina saíu voando, enviando metralla ao motor 2. Este feito esnaquizou as liñas de combustible e hidráulicas do motor esquerdo. A subministración de combustible para os inxectores parou, o que fixo que o motor 2 se incendiase e acabase estoupando.

Despois de recibir unha alarma de lume no motor 2, a tripulación desconectou o piloto automático e aplicou todos os sistemas de extinción de lumes. Estes non foron capaces de apagar o incendio e o piloto virou cara a Irkutsk solicitando unha aterraxe de emerxencia. Os controis de voo do avión fallaron debido á falta de fluído hidráulico, e aínda que a tripulación intentou manter a presión das liñas hidráulicas, non foi capaz de evitar o accidente.

Ás 12:07 hora local o copiloto Zhavoronkov informou dunha perda de control completa. Un minuto despois o voo 130, a unha velocidade de 510 km/h, esnafrouse contra unha explotación leiteira na vila de Mamony, a 15 quilómetros do aeroporto de Irkutsk. A cabina de mando e a primeira cabina de pasaxeiros quedaron esnaquizadas, e a segunda cabina de pasaxeiros e a cola foron impulsadas 400 metros máis aló do punto inicial do impacto. Os 115 pasaxeiros e 9 tripulantes a bordo morreron. A explotación leiteira quedou esnaquizada. No momento do accidente había dúas persoas no edificio, unha morreu e a outra quedou ferida e ducias de cabezas de gando tamén morreron. Das 125 persoas falecidas no desastre só 74 foron identificadas.

Investigación

A investigación rusa revelou que durante a engalaxe do voo 130 o motor 2 do Tupolev Tu-154 fallou. Os investigadores destacaron que o avión tivera un incidente semellante durante un voo a Cantón, China, no cal o motor 2 tamén fallou. Debido ao incidente, a tripulación tivo que realizar unha aterraxe de emerxencia. Máis tarde escribiron unha reclamación posterior ao voo, na que destacaron o "traballo insatisfactorio" do motor.

Durante o día do desastre, a tripulación só puido acender o motor despois do quinto intento, xa que os catro anteriores fallaran. A gravadora de voces de cabina gravou a conversa entre o capitán e a tripulación, discutindo sobre o motor. Dous minutos antes da engalaxe un dos tripulantes dixo: "Dille ao enxeñeiro que prepare os motores, xa que están pobremente preparados. Non queren encender".

A catro quilómetros do aeroporto o iniciador do motor 2 "colapsou". Segundo os investigadores a destrución debeuse a obxectos externos. Un obxecto externo, presumiblemente o anaco da carcasa do colector de gas da APU que estaba situado baixo a aleta de control do iniciador, entrou no motor e cortou as liñas de combustible, as liñas hidráulicas, e as liñas de aceite. O amortecedor hermeticamente pechado da turbina do iniciador continuou o seu desenganche durante a engalaxe, o que causou o desprendimento. Engadido á operación do motor, que estaba traballando por riba das súas revolucións máximas permitidas, isto causou a destrución do motor que levou ao posterior lume e á perda de control.