Vítor Aguiar e Silva
Vítor Manuel Pires de Aguiar e Silva, coñecido como Vítor Aguiar e Silva, nado en Real (Penalva do Castelo) o 15 de setembro de 1939[1] e finado o 12 de setembro de 2022, foi un profesor, escritor e poeta portugués.
Biografía | |
---|---|
Nacemento | 15 de setembro de 1939 Real, Portugal |
Morte | 12 de setembro de 2022 (82 anos) |
Catedrático de universidade | |
Datos persoais | |
Educación | Universidade de Coímbra |
Actividade | |
Ocupación | escritor, poeta |
Empregador | Universidade de Coímbra Universidade do Minho |
Premios | |
| |
Traxectoria
editarIniciou os seus estudos no Liceu Nacional de Viseu. Xa na Universidade de Coímbra, concluíu a carreira de Letras, licenciándose en Filoloxía Románica. Tras obter o seu doutoramento en Literatura Portuguesa, entrou de profesor na Facultade de Letras da mesma universidade en 1969, sendo trasladado para a Universidade do Miño en 1989, onde ocupou o cargo de vicerreitor durante 12 anos. Foi fundador e director da revista Diacrítica e do Centro de Estudos Humanísticos.[2] Participou da proposta de creación do Instituto Camões, como coordinador do grupo de traballo. Tamén coordinou a Comisión Nacional de Lingua Portuguesa (CNALP), tendo aínda sido membro do Consello Nacional de Cultura.
Foi un dos eminentes profesores asinantes da Petição em defesa da Língua Portuguesa Contra o Acordo Ortográfico, que desde o 2 de maio de 2008 recolleu máis de 128 000 sinaturas.
Dedicouse ao estudo da Teoría da Literatura —área en que a súa investigación foi internacionalmente recoñecida— e da Literatura Portuguesa do Maneirismo, do Barroco e do Modernismo.[3]
Foi Premio Camões en 2020.
Publicacións
editar- Para uma interpretação do classicismo (1962).
- O teatro de actualidade no romantismo português: 1849-1875 (1965).
- Teoria da literatura (1967).
- Notas sobre o cânone da lírica camoniana (1968).
- Maneirismo e barroco na poesia lírica portuguesa (1971).
- O significado do episódio da Ilha dos Amores na estrutura de Os Lusíadas (1972).
- A oposição democrática e sua ideologia totalitária (1973).
- Reforma do sistema educativo (1973).
- A estrutura do romance (1974).
- Competência linguística e competência literária: sobre a possibilidade de uma poética gerativa (1977).
- Crítica de Livros: teoria literária (1977).
- Fialho de Almeida e o problema sociocultural do francesismo (1983).
- Teoria e metodologia literárias (1990). Universidade Aberta. 305 páxs. ISBN 9789726740506
- Imaginação e pensamentos utópicos no episódio da "Ilha dos Amores" (1988).
- Maria Alice Nobre Gouveia: 1927-1988 (1991).
- Camões: labirintos e fascínios (1994). Livros Cotovia. ISBN 978-972-808-237-6.
- A lira dourada e a tuba canora : novos ensaios camonianos (2008). Livros Cotovia. ISBN 978-972-795-234-2.
- Jorge de Sena e Camões: trinta anos de amor e melancolia (2009). Angelus Novus.189 páxs. ISBN 978-9728827632.
- As humanidades, os estudos culturais, o ensino da literatura e a política da língua portuguesa (2010). Almedina. ISBN 978-9724041957.
- Dicionário de Luís de Camões (2011). Caminho. ISBN 9789722121460.
Traducións ao español
editar- Competencia lingüística y competencia literaria. Sobre la posibilidad de una poética generativa. (1980). Gredos. 164 páxs. ISBN 978-84-249-0841-6.
- Teoría de la literatura (1987). Gredos. 550 páxs. ISBN 978-84-249-0046-5. (2005). Gredos. 590 páxs. ISBN 978-84-249-0045-8
Premios
editar- Premio Vergílio Ferreira, atribuído pola Universidade de Évora (2002).
- Grã-Cruz da Ordem da Instrução Pública, a 4 de outubro de 2004.[4]
- Prémio Vida Literária da Associação Portuguesa de Escritores (2007).
- Premio D. Dinis, da Fundação Casa de Mateus, pola obra "A Lira Dourada e a Tuba Canora: Novos Ensaios Camonianos" (2009).
- Grande Prémio de Ensaio Eduardo Prado Coelho, instituído pola Associação Portuguesa de Escritores, pola obra "Jorge de Sena e Camões -- Trinta Anos de Amor e Melancolia" (2010)
- “Prémio Jorge de Sena”, atribuído polo Centro de Literaturas e Culturas Lusófonas e Europeias (CLEPUL) da Faculdade de Letras da Universidade de Lisboa (2011).[3]
- Doutoramento Honoris Causa pola Universidade dos Açores (16 de outubro de 2018).[5]
- Prémio Vasco Graça Moura – Cidadania Cultural (2018)
- Premio Camões en 2020.
Notas
editar- ↑ "Vítor Aguiar e Silva homenageado em Penalva e Viseu". Vítor Aguiar e Silva homenageado em Penalva e Viseu (en portugués). Consultado o 2020-03-11.
- ↑ "UMINHO HOMENAGEIA VÍTOR AGUIAR E SILVA". ilch.uminho.pt. Arquivado dende o orixinal o 05/06/2020. Consultado o 11/03/2020.
- ↑ 3,0 3,1 Terradillos, Ignacio Pérez (2006-07-15). "CEER". www.fceer.org. Consultado o 2020-03-11.
- ↑ "ENTIDADES NACIONAIS AGRACIADAS COM ORDENS PORTUGUESAS - Página Oficial das Ordens Honoríficas Portuguesas". www.ordens.presidencia.pt (en portugués). Consultado o 2020-03-11.
- ↑ "Universidade dos Açores atribui 'Honoris Causa' a investigador Vítor Aguiar e Silva - DN". www.dn.pt (en portugués). Consultado o 2020-03-11.