As unións septadas son un tipo de unión intercelular que se encontra entre células epiteliais de invertebrados, que ten un aspecto que lembra a unha escada visto con microscopio electrónico.[1] As células epiteliais que as posúen están unidas por finos septos perpendiculares entre as membranas de dúas células veciñas, que abranguen a separación de 15 a 20 nm entre as células. Estes septos poden ser rectos (unións septadas lisas) ou estar pregados.[1] Crese que proporcionan forza estrutural e permiten a función de barreira para a difusión de solutos a través do espazo intercelular na parte lateral das células.[2] Considéranse en parte análogas ás unións herméticas de vertebrados, e teñen a súa mesma función de barreira paracelular, aínda que entre ambas hai tamén bastantes diferenzas; por exemplo en composición e en posición, xa que as unións herméticas están na parte apical lateral das membranas, e as unións septadas están na parte basal lateral, e tamén en funcións adicionais que teñen as unións septadas, que non exercen as unións herméticas, como o control do crecemento e forma celular no desenvolvemento.[1] En realidade, as funcións das unións herméticas de vertebrados exércenas varios tipos de unións intercelulares nas moscas, o cal indica que as funcións e vías de sinalización destas unións conserváronse, pero reagrupáronse de diferentes xeitos en distintos tipos de unións ao longo da evolución. Polo menos as de Drosophila melanogaster, conteñen, entre outras, proteínas do tipo das claudinas,[3][4] igual que as unións herméticas.[5] Aínda que as unión septadas se encontran só en invertebrados, algúns invertebrados teñen nas súas células tanto unións herméticas coma unións septadas.[1]

Unión septada na mosca Drosophila.

Notas editar

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 Benjamin Lewin. Cells. Páxina 681. Google books
  2. Banerjee S, Sousa AD, Bhat MA. Organization and function of septate junctions: an evolutionary perspective. Cell Biochem Biophys. 2006;46(1):65-77. PMID 16943624.
  3. M. Furuse, S. Tsukita: Claudins in occluding junctions of humans and flies. In: Trends in Cell Biology. 2006; 16: 181-188. PMID 16537104.
  4. Kevin S. Nelson, Mikio Furuse, Greg J. Beitel. The Drosophila Claudin Kune-kune Is Required for Septate Junction Organization and Tracheal Tube Size Control. Genetics xullo 2010 vol. 185 no. 3 831-839. [1]
  5. Matter, Karl; Balda, M (March 2003). "Signalling to and from tight junctions". Nature Reviews Molecular Cell Biology 4: 225–237. PMID 12612641. doi:10.1038/nrm1055. Consultado o 24 de setembro de 2014.