Tremedeira
| Briza maxima | |||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Tremedeira. | |||||||||||||||||||||
| Clasificación científica | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| Nome binomial | |||||||||||||||||||||
| 'Briza maxima' L. | |||||||||||||||||||||
A tremedeira ou lágrimas de San Pedro,[1] Briza maxima, é unha especie do xénero de herbas anuais da familia das poáceas, é nativa das zonas tépedas do hemisferio norte.
Descrición editar
A tremedeira é unha herba anual de ampla distribución, de até 70 cm, que presenta follas envainantes con lígula membranosa.
A inflorescencia atópase en panícula laxa, as súas espigas de 9 a 26 mm, con 8 até 20 flores, con 2 glumas subiguais, menores que as flores. As súas espigas colgan e tremen con calquera leve brisa de aire, de aí o seu nome común. As espigas son moi anchas, teñen textura membranosa e lembran vagamente a pequenos insectos. As flores teñen lema cordada na base, múticas e 3 estames.
Distribución editar
Nativa do hemisferio norte de Europa, atópase como planta invasora na Patagonia Arxentina. Está distribuída por toda Galicia.
Propiedades editar
Usada na terapia floral californiana.[2]
Taxonomía editar
Briza maxima foi descrita por Carl con Linné e publicada en Species Plantarum 1: 70. 1753.[3]
Briza: nome xenérico que se refire a que as máis leves brisas de aire moven as súas inflorescencias cun tremor.
maxima: epíteto que procede do latín maximus, que significa máis grande, aludindo ao maior tamaño das espigas respecto doutras especies do xénero.
- Briza capensis Schrank
- Briza dalmatica Gand.
- Briza gracilescens Gand.
- Briza grandis Salisb.
- Briza major C.Presl
- Briza microclada Gand.
- Briza monspessulana Gouan
- Briza montana Brouss.
- Briza portenschlagii Gand.
- Briza pulchella Kunth
- Briza pulchella Kunth ex Steud.
- Briza rubens Poir.
- Briza rubra Lam.
- Macrobriza maxima (L.) Tzvelev
- Poa maxima (L.) Cav.
Notas editar
- ↑ "Ficha na Oficina de Medio Ambiente da Universidade de Vigo". Arquivado dende o orixinal o 02 de xuño de 2021. Consultado o 30 de maio de 2021.
- ↑ "Briza maxima". Plantas útiles: Linneo. Arquivado dende o orixinal o 23 de novembro de 2010. Consultado o 12 de novembro de 2009.
- ↑ "Briza maxima". Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultado o 6 de febreiro de 2013.
Véxase tamén editar
Bibliografía editar
- Adams, C. D. 1972. Fl. Pl. Jamaica 1–848. University of the West Indies, Mona.
- AFPD. 2008. African Flowering Plants Database - Base de Donnees des Plantes a Fleurs D'Afrique.
- Baeza, C. M., T. F. Stuessy & C. Marticorena. 2002. Notes on the Poaceae of the Robinson Crusoe (Juan Fernández) Islands, Chile. Brittonia 54(3): 154–163.
- Bor, N. L. 1960. Grass. Burma, Ceylon, India & Pakistan i–xviii, 1–767. Pergamon Press, Oxford.
- Davidse, G., M. Sousa Sánchez & A. O. Chater. (eds.) 1994. Alismataceae a Cyperaceae. Fl. Mesoamer. 6: i–xvi, 1–543.
- Edgar, E. & H. E. Connor. 2000. Gramineae. Fl. Nova Zelandia, 5: 1–650.
- Fernald, M. 1950. Manual (ed. 8) i–lxiv, 1–1632. American Book Co., Nova York.
- Forzza, R. C. & et al. 2010. 2010 Lista de espécies Flora do Brasil. https://web.archive.org/web/20100526002559/http://floradobrasil.jbrj.gov.br/2010/.
- Gibbs Russell, G. E., W. G. Welman, E. Reitief, K. L. Immelman, G. Germishuizen, B. J. Pienaar, M. v. Wyk & A. Nicholas. 1987. List of species of southern African plants. Mem. Bot. Surv. S. Africa 2(1–2): 1–152(pt. 1), 1–270(pt. 2).
- Gleason, H. A. & A. J. Cronquist. 1968. The Pteridophytoa, Gymnospermae and Monocotyledoneae. 1: 1–482. In H. A. Gleason Ill. Fl. N. U.S. (ed. 3). Xardín Botánico de Nova York, Nova York.
- Gleason, H. A. & A. J. Cronquist. 1991. Man. Vasc. Pl. N.E. U.S. (ed. 2) i–910. Xardín Botánico de Nova York, Nova York.