Tomografía por emisión de positróns

A tomografía por emisión de positróns, tamén coñecida polas súas siglas en inglés PET (Positron Emission Tomography) é unha técnica de imaxe médica da Medicina Nuclear que nace na década dos 1970 pero non chega a clínica até os anos 90. O primeiro PET que chegou a Galiza foi o do Hospital Modelo da Coruña; posteriormente o primeiro público foi parar o Complexo Hospitalario Universitario de Santiago de Compostela.

PET

A técnica PET baséase na inxección dun trazador radioactivo por vía intravenosa entre 1h e 2h antes de obter a imaxe. Unha vez pasados estes minutos, o paciente colócase no escáner PET e fica sen moverse durante polo menos 30-45 minutos. O fundamento físico ven da emisión de positróns (similares ós electróns pero con carga positiva) por parte dos isótopos radioactivos inxectados, unha emisión que se produce en diferentes puntos dependendo do fenómeno fisiolóxico que se pretende estudar. Os positróns emitidos atopan no seu camiño electróns e producen unha aniquilación (partícula-antipartícula) que orixina dous fotóns de 511keV que se dirixen ós detectores do escáner coa información necesaria para coñecer os puntos onde a substancia radioactiva foi depositada. Técnicas matemáticas complexas (métodos de reconstrución) permiten chegar a unha imaxe tridimensional na que se presenta a distribución do trazador (glicosa co isótopo F-18 é o máis usado, por exemplo en oncoloxía).