Taiko Hirabayashi
Hirabayashi Tai, nada en Suwa o 3 de outubro de 1905 e finada o 17 de febreiro de 1972, foi unha escritora xaponesa, coñecida co pseudónimo literario de Taiko Hirabayashi (xaponés: 平林 たい子).
  | |
| Nome orixinal | (ja) 平林たい子 |
|---|---|
| Biografía | |
| Nacemento | 3 de outubro de 1905 Suwa, Xapón |
| Morte | 17 de febreiro de 1972 (66 anos) |
| Causa da morte | Pneumonía |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Xapón |
| Actividade | |
| Ocupación | escritora , novelista |
| Movemento | Literatura proletária (pt)  |
| Lingua | Lingua xaponesa |
| Familia | |
| Cónxuxe | Jinji Kobori (1927–1955) |
Premios
| |
 | |
Traxectoria editar
Aos doce anos decidiu ser escritora. Tamén de nova comezou a interesarse polo socialismo. Despois de rematar o ensino secundario no Instituto Feminino de Suwa en 1922, trasladouse a Toquio e comezou a vivir co anarquista Torazo Yamamoto.[1] Mudáronse a Corea pero estiveron alí só un mes, xa que foron arrestados logo do terremoto de Gran Kantō de 1923, e liberados coa condición de que regresasen a Toquio. Ela foi a Manchuria, onde foi nai en Dalian, se ben o bebé viviu só 24 días por mor da malnutrición. En base á súa propia experiencia persoal escribiu o relato "No hospital de caridade", o seu comezo como autora de literatura proletaria. En 1927 casou co novelista e escritor Jinji Kobori, de quen se divorciou en 1955 ao saber que tiña un fillo fóra do matrimonio.
Durante a segunda guerra mundial, logo de recibir axuda do xogador de apostas Seiichi Ishiguro, comezou a interesarse polo mundo yakuza e escribiu novelas de espírito cabaleiresco como Kokusatsu, Chitei no Uta ou Nagurareru Aitsu. Despois da guerra ela fíxose membro do movemento Tenko Bungaku ("Literatura Conversa", un xénero literario controvertido en relación co abandono da ideoloxía de esquerdas), e mostrou tendencias conservadoras e anticomunistas. Despois fíxose membro do Partído Democrático Socialista. En 1946 gañou a primeira edición do Premio de Literatura de Mulleres co texto Kou iu onna. En 1967 recibiu de novo o premio con Himitsu.
Obra editar
- Azakeru (嘲る, 1927)
- Seryoushitsu ni te (施療室にて, 1928)
- Shussen ni te (1946)
- Hitori yuku (一人行く, 1946)
- Mou chugoku hei (1946)
- Kishi mojin (1946)
- Kau iu onna (かういふ女, 1946)
- Watashi ha ikiru (私は生きる, 1947)
- Kokusatsu (黒札)
- Chitei no uta (地底の歌, 1948)
- Jinsei jikken (1948)
- Hito no inochi (1950)
- Nagurareru aitsu (殴られるあいつ)
- Onigo bojin (鬼子母神)
- Sabaku no hana (砂漠の花, 1957)
- Sono hito to tsuma (その人と妻)
- Erudorado Akarushi (エルドラド明るし)
- Fumou (1962)
- Kuroi Nenrei (1963)
- Haha to iu onna (1966)
- Himitsu (秘密, 1967)
Notas editar
- ↑ Rimer, J. Thomas; Gessel, Van C. (2007). The Columbia Anthology of Modern Japanese Literature: From 1945 to the present (en inglés). Columbia University Press. ISBN 9780231138048.
Véxase tamén editar
Bibliografía editar
- Kusakabe, Madoka. "Sata Ineko and Hirabayashi Taiko: The Café and Jokyû as a Stage for Social Criticism" (PhD thesis) ( Arquivado 03 de marzo de 2016 en Wayback Machine.). Setembro de 2011. Departamento de Linguas e Literaturas de Asia Oriental da Universidade de Oregón.
- Ondrake, Laura Katherine (2009). Hirabayashi Taiko: Issues of Subjectivity in Japanese Women’s Autobiography in Fiction. Ohio State University. Arquivado dende o orixinal o 06 de outubro de 2017. Consultado o 13 de outubro de 2019.