Robert Schumann

Robert Alexander Schumann, nado en Zwickau (Saxonia) o 8 de xuño de 1810 e finado en Endenich (Bonn) o 29 de xullo de 1856, foi un compositor alemán da época do romanticismo e un dos músicos de maior sona na primeira metade do século XIX.

Robert Schumann

Biografía
Nacemento	8 de xuño de 1810 Zwickau (Reino de Saxonia)
Morte	29 de xullo de 1856 (46 anos) Endenich (Reino de Prusia)
Causa da morte	Morte natural
Lugar de sepultura	Alter Friedhof Bonn (pt) 50°44′08″N 7°05′26″L
Datos persoais
Residencia	Leipzig (1828–) Schumann-Haus (en)
País de nacionalidade	Reino de Saxonia
Educación	Universidade de Leipzig Universidade de Heidelberg
Actividade
Campo de traballo	Música clásica, Ópera, Sinfonía e Música de cámara
Ocupación	compositor , musicólogo , profesor de música , director de orquestra , pianista , crítico musical , escritor
Período de actividade	1830 -
Empregador	Escola Superior de música e arte dramática Felix Mendelssohn Bartholdy (pt)
Membro de	Leipzig Fraternity Germania (en)
Profesores	Friedrich Wieck (pt) , Heinrich Dorn (pt) e Johann Gottfried Kuntsch (en)
Alumnos	Carl Reinecke (pt) e Albert Dietrich (pt)
Influencias	Niccolò Paganini
Lingua	Lingua alemá
Instrumento	Piano
Obra
Obras destacables Symphony No. 1 (en) Kinderszenen (pt) (1845) Symphony No. 2 (en) (1850) Symphony No. 3 (en)
Familia
Cónxuxe	Clara Schumann (1840–1856)
Parella	Ernestine von Fricken (1834–1835)
Fillos	Ludwig Schumann  () Clara Schumann Marie Schumann  () Clara Schumann Julie Schumann  () Clara Schumann Emil Schumann (en)  () Clara Schumann Ferdinand Schumann (en)  () Clara Schumann Eugenie Schumann (pt)  () Clara Schumann Felix Schumann (pt)  () Clara Schumann
Pai	August Schumann (pt)
Irmáns	Karl Schumann (en) e Julius Schumann (en)
Cronoloxía
1854	Tentativa de suicídio (pt)
Sinatura

Para o político, vexa Robert Schuman.

Traxectoria

De neno Schumann amosou as súas dotes musicais, aos 7 anos fixo as súas primeiras composicións. Preto de 1830 desexaba converterse nun virtuoso e admiraba a execución dos mais renomeados concertistas do seu tempo, como Paganini e Liszt. Schumann, de gran talento como pianista, empregouse a fondo nesa tarefa pero quixo o azar que deixara este camiño e fora finalmente un dos mais grandes compositores do seu século.

Hai varias historias de como mancou Schumann a súa man dereita en 1830, sendo a máis aceptada a que conta que para fortalecer o cuarto dedo discorreu un aparato que, de feito, o que fixo foi inutilizalo completamente. Outras fontes citan a cirurxía errada e, tamén, os efectos secundarios da medicación para sífilis.

Deste ou doutro xeito, as esperanzas de Robert Schumann de arremedar aos virtuosos ou chegar a destacar como concertista, esvaecéronse.

Obra

Obras pra piano

• Papillons, Op. 2
• Estudios sinfónicos Op. 13
• Entroido Op. 9
• Sonatas (3)
• Kinderszenen Op. 15
• Fantasía Op.17
• Toccata Op.7
• Fantasiestücke Op. 12
• Kreisleriana, op. 16
• Humoresca Op. 20
• Novelletten, Op. 21
• Entroido de Viena Op. 26
• Arabeske, Op. 18
• Davidsbündlertänze, Op. 6
• Álbum para mocidade Op. 68

Concertos

• Concerto pra piano
• Konzertstück pra catro trompas
• Introdución e Allegro-Appassionato para piano
• Concerto para violonchelo
• Concerto para violín

Obras orquestrais

• Sinfonías (4)
• Abertura

Música de cámara

• Cuartetos para cordas (3)
• Cuarteto para piano
• Quinteto para piano
• Fantasías para piano, violín e violonchelo
• Andante e variacións para dous pianos
• Tríos para piano e cordas (3)
• Fantasías para clarinete e piano
• Cinco pezas populares para piano e violonchelo
• Romances para óboe e piano
• Märchenbilder para piano e viola
• Sonatas para piano e violín (2)
• Märchenerzählungen para clarinete, viola e piano

Música vocal

Moitas cancións e obras corais acompañadas de piano ou de orquestra, entre as que se atopan:

• Dichterliebe, Op. 48 (16)
• Gedichte, Op 35 (12)
• Myrten, Op. 25
• Lieder-Album für die Jugend, Op.79
• Szenen aus Goethes Faust
• soulaiman kacha