O tempora, o mores!
O tempora, o mores! é unha locución latina que significa, literalmente, Oh tempos!, oh costumes!. Esta frase pertence a Cicerón e aparece no "Actionis in C. Verrem Secundae"[1] e no "Oratio in L. Catilinam Prima"[2]. O orador, no seu discurso inaugural contra Catilina, deplora a crueldade e a corrupción dos homes da súa época en comparación a tempos pasados, onde os costumes e a moralidade non estaban tan corrompidos. Cicerón sentíase frustrado porque a pesar de todas as probas recompiladas en contra de Catilina, quen estivera conspirando en contra do senado romano dirixido por Cicerón, este aínda non fora executado.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/c5/Cicer%C3%B3n_denuncia_a_Catilina%2C_por_Cesare_Maccari.jpg/220px-Cicer%C3%B3n_denuncia_a_Catilina%2C_por_Cesare_Maccari.jpg)
Cicerón fai unha profunda descrición ao longo da historia de Roma, onde demostra que moitos cónsules mataron os seus conspiradores con moitas menos probas, como fora o caso do asasinato de Lucio Opimio a Caio Sempronio Graco, baseado unicamente en quasdam seditionum suspiciones (algunhas sospeitas de sedición).
Esta expresión é moi usada actualmente en numerosos artigos de prensa, onde ou ben se recordan os versos [3]. de Jorge Manrique no sentido de como, ao parecer de cadaquén, calquera tempo pasado foi mellor, ou ben se fai mención ao rápido cambio de costumes e usos co paso do tempo.
Notas
editarVéxase tamén
editarLigazóns externas
editarWikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: O tempora, o mores! |
- Recompilación de usos na prensa escritaArquivado 13 de setembro de 2019 en Wayback Machine.