Mikoyan-Gurevich MiG-21
O Mikoyan-Gurevich MiG-21 (designación OTAN: Fishbed) é un avión de combate, tipo caza multipropósito supersónico, construído na Unión Soviética. Fixéronse 25 modificacións principais en serie e 30 experimentais. Producíronse máis de 11.000 aparatos na Union Soviética, Checoslovaquia, a India e a China, que foron exportados a 40 países. Isto convérteo no caza das segunda e terceira xeracións máis numeroso do mundo, e o avión militar máis estendido dende o final da segunda guerra mundial, coa excepción do transporte Lockheed C-130 Hercules. Ten 17 récords mundiais rexistrados pola FAI.
| MiG-21 | |
|---|---|
 MiG-21 da Forza Aérea de Romanía | |
| Tipo | caza |
| Fabricante | Mikoyan-Gurevich OKB |
| Deseñado por | Artem Mikoyan |
| Primeiro voo | 14 de xuño de 1956 |
| Introducido | 1959 |
| Estado | en servizo |
| Produción | 1959 - 1985 |
| Unidades construídas | 11.496 |
| Variantes | Chengdu J-7 |
Historia editar
O MiG-21 é fillo da Guerra de Corea, onde os soviéticos viron a necesidade dun interceptador lixeiro monopraza de defensa de obxectivo con boa manobrabilidade supersónica, ademais de ser a continuación do subsónico MIG-15 e MIG-17. As versións de produción iniciais ('Fishbed-A' e 'Fishbed-B') foron producidas en cantidades limitadas, actuando só como cazas diúrnos de curto alcance cun armamento lixeiro, consistente en dous canóns NR-30 de 30 mm. A seguinte versión (MiG-21F 'Fishbed-C') levaba dous mísiles aire-aire K-13 (designación OTAN: AA-2 'Atoll') guiado por infravermellos, un turborreactor máis potente e mellor aviónica. Entrou en servizo en 1960. Nos primeiros anos 70 o MiG-21 foi practicamente redeseñado, reaparecendo como o MiG-21B ('Fishbed-L'), versión multipropósito para superioridade aérea e ataque terrestre. O 'Fishbed-N' presentou novas técnicas de construción, maior capacidade de combustible e aviónica modernizada. Fabricouse tamén unha versión bipraza de adestramento, o MiG-21U (designación OTAN: 'Mongol'). Houbo tamén numerosas versións experimentais, destacando o 'Fishbed-G', unha versión de engalaxe vertical.
En Vietnam, o MiG-21 foi un duro rival para os norteamericanos, debido á maior axilidade e velocidade respecto aos avións estadounidenses. Porén, a introdución de novas tácticas para os F-4 Phantom II posibilitou aos estadounidenses derrubar aos MiG-21 antes de que as súas armas tivesen alcance. Durante 1966 os norteamericanos acabaron con 23 MiG-21, perdendo só nove dos seus aparatos.
Especificacións (MiG-21MF 'Fishbed-J') editar
- Envergadura: 7,15 m.
- Lonxitude: 15,76 m.
- Altura: 4,10 m.
- Superficie alar: 23,00 m2.
- Peso baleiro: 7.000 kg.
- Peso cargado: 10.400 kg.
- Planta motriz: 1 motor turborreactor Tumanskii R-25 con 7.507 kg de pulo.
- Velocidade máxima: 2.229 km/h.
- Autonomía: 1.160 km.
- Teito de servizo: 17.500 m.
- Armamento: 1 canón de dobre ánima GSh-23 de 23 mm baixo a fuselaxe e catro píos subalares con capacidade para 1.500 kg de pertreitos, incluíndo mísiles aire-aire, cohetes, bombas e depósitos de combustible.