María Cabezudo Chalons
María Cabezudo Chalons, nada en Badaxoz o 10 de febreiro de 1821 e finada na mesma cidade o 19 de xullo de 1902, foi unha poetisa española romántica que formou parte da Irmandade Lírica, cuxa voz principal era a poetisa Carolina Coronado.
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 1821  Badaxoz, España |
| Morte | 1902 (80/81 anos) Badaxoz, España |
| Actividade | |
| Ocupación | poeta |
Traxectoria editar
A familia da súa nai era de orixe francesa que residía en Badaxoz desde o século XVIII e o seu pai de orixe palentina. Foi membro da sección literaria do Liceo de Badaxoz xunto a Carolina Coronado.[1] Este Liceo creouse en 1844, sendo unha das súas principais promotoras Coronado. Xurdiu tamén un xornal, primeiro chamado Liceo de Badajoz (1844) e con posterioridade El Pensamiento. Periódico de Literatura, ciencias y artes (1844-1845). Nel colaborou Cabezudo xunto á tamén poetisa Vicenta García Miranda.[2][3]
En 1845, un poema seu formou parte do Pensil del bello sexo, considerada a primeira antoloxía de poetisas de España.[4] Tamén foi publicado un poema seu en Los hijos de Eva. Semanario de literatura, ciencias y artes, revista que comezou a publicarse en Alacant o 14 de xaneiro de 1849 e despois continuou en Madrid o 14 de outubro durante catro meses. Outras colaboradoras de devandita revista foron Carolina Coronado, Amalia Fenollosa, Dolores Cabrera, Robustiana Armiño e Gertrudis Gómez de Avellaneda. Este poema foi publicado a instancias de Coronado e nel, Cabezudo, evocaba lugares, personaxes e experiencias dunha vida non vivida reflectindo as súas ansias de liberdade.[5]
Ademais outros poemas conserváronse nun manuscrito autógrafo. Está formado por 32 composicións, aínda que a dedicada ao xornalista e escritor Gabino Tejado foi copiada por duplicado (“Acento sonoro de tierna poesía”). A maior parte dos poemas foron compostos durante a época da súa colaboración co Liceo, entre 1845 e 1849. Dous deles están datados en 1850 en Badaxoz; algúns de 1851 e 1852 foron escritos durante as súas estancias en agosto no Balneario de Baños de Montemayor; un conxunto datado en 1867 e un par de décadas despois, de 1890 e 1898. Dous deles foron publicados en El Pensamiento. Tamén se conserva un diario dedicado a Coronado no que se pon manifesto a influencia desta nas poetisas que formaban esa irmandade lírica.[1]
Morreu no Hospital Civil de Badaxoz en 1902.[6]
Notas editar
- ↑ 1,0 1,1 Biblioteca de Extremadura (2011). "Escritoras extremeñas" (PDF). Alborayque. Consultado o 26-01-2021.
- ↑ Álvarez, Carmen Fernández-Daza (2009). "Con motivo del hallazgo de unos poemas autógrafos de Vicenta García Miranda". Asociación Cultural Torres y Tapia: 53–78. ISBN 978-84-612-9363-6. Consultado o 2021-01-27.
- ↑ "Nuevo diario de Badajoz : periódico político y de intereses generales: Año XI Número 2999 - 1902 julio 22". Consultado o 2021-01-26.
- ↑ Balaguer, Víctor (1845). Pensil del bello sexo: colección de poesías, novelitas, biografías, artículos etc (en castelán). Imp. de D. J.M. de Grau. Consultado o 2021-01-27.
- ↑ LLEDÓ PATIÑO, Mercedes (2012). "La visibilidad de las escritoras del S. XIX en el espacio público de la prensa". Revista Universidad Pontificia de Salamanca. Consultado o 27-01-2021.
- ↑ "Revista de Extremadura : Ciencia y Arte. Órgano de las Comisiones de Monumentos de las dos provincias: Tomo IV Cuaderno XXXVII - 1902 julio 1". Consultado o 2021-01-26.