M18 Hellcat

O M18 Hellcat foi un cazacarros estadounidense da segunda guerra mundial. Armado cun canón de 76 mm, foi o vehículo blindado de combate con cadeas máis rápido da guerra, cunha velocidade máxima de 92 quilómetros por hora. kph). Esta velocidade logrouse equipándoo cunha blindaxe mínima, de non máis dunha polgada de espesor. As tripulacións do Hellcat aproveitáronse da súa velocidade para minimizar a habilidade do inimigo para perforar a súa delgada blindaxe.

M18 Hellcat
Tipo	cazacarros
Orixe	Estados Unidos
En servizo	1944 - 1957 (EEUU)
Fabricante	Buick de General Motors
Construídos	2507
Peso	17.67 toneladas
Lonxitude	5283 milímetros
Anchura	2.87 metros
Altura	2.57 metros
[ editar datos en Wikidata ]

Historia

En decembro de 1941 o Corpo de Artillaría emitiu un requirimento para o deseño dun cazacarros rápido que usase unha suspensión Christie, o motor Wright/Continental R-975 e un canón de 37 mm.

O M18 orixinouse a partir do estudo de deseño de Harley Earl, da compañía Buick, unha división de General Motors. O seu equipo tamén traballou extensamente nas primeiras pinturas de camuflaxe, e incluso o logo do frontal do M18 e as insignias que vestían os seus tripulantes foron froito do seu traballo. Flanqueado polas palabras "Seek, Strike, Destroy" (busca, golpea, destrúe), representa a un gato salvaxe mordendo as cadeas dun carro de combate.

Os enxeñeiros de Buick iniciaron os traballos do Hellcat a partir dos bosquexos do equipo de deseño e desenvolveron unha innovadora suspensión de barra de torsión que lle proporcionaba unha condución estable. Aínda que pesaba ao redor de 20 toneladas, o Hellcat foi deseñado para ser un dos carros máis rápidos do campo de batalla, e foi capaz de acadar os 92 Km/h. A súa potencia proporcionáballa un motor radial de nove cilindros, con 450 cabalos, semellante ao dos avións, cunha transmisión Hydramatic de tres velocidades.

"O Hellcat foi considerado o coche de carreiras da Segunda Guerra Mundial", dixo Bill Gross, un historiador que restaurou un M18 que agora está exposto no Sloan Museum en Flint, Míchigan. "Para dar unha perspectiva, a meirande parte dos carros alemáns do momento eran capaces de moverse tan só a 32 Km/h, e incluso hoxe en día o M1 Abrams é superado polo Hellcat".

Durante os combates no Norte de África, o canón orixinal de 37 mm demostrou ser pouco axeitado e o deseño foi mellorado un canón británico de 57 mm. Durante o proceso de desenvolvemento, o deseño foi mellorado aínda máis cun canón de 75 mm, e finalmente cun de 76 mm. O requirimento dunha suspensión Christie tamén foi desbotado, e esta foi substituída por unha de barra de torsión. O deseño estandarizouse en febreiro de 1943 e a fabricación comezou en xullo de 1943, rematando en outubro de 1944.