¡Alá vai o burro coas noces!: botarse todo a perder.
Andar cargado coma un burro: dise de quen traballa moito, soportando cargas excesivas.
Arrancada de cabalo e parada de burro: aplícase a quen comeza calquera asunto con moito entusiasmo pero, por pereza e inconstancia, abandona ó pouco.
¡Boa burra mercamos!: indica ironicamente o mal resultado dun negocio.
Bota-lo burro: remata-lo primeiro en comer ou facer algún traballo. Utilizábase moito nas pullas entre aldeas veciñas presumindo de rematar antes as faenas agrícolas.
Burro coma un arado.
Burro e a tanto: emprégase para chamarlle parvo a alguén, e con razón.
Caer da burra: darse de conta de algo que era evidente.
Caer de burro: pecar de crédulo, torpe, ser enganado.
Carrexar como un burro.
Dar sopas de mel a un burro: obsequiar ou favorecer a un ingrato.
Escomezar como faco e parar como asno: comezar unha obra con moito ímpeto pero despois deixalo ir.
Facerlle tanto coma o burro á vaca: ser un inútil. Pode referirse á incapacidade do burro para cubrir unha vaca, ou a que aquel non pode facer parella con esta no arado.
Falar da morte da burra: cambiar de tema, irse do tema principal da conversa.
Falso como unha burra: ser traidor.
Griñir coma os burros: dise a un ignorante que presume de saber moito.
Írselle a un a burra: escapárselle a un o que debía calar.
Levar un burro: levar un chasco.
Máis besta que un burro: indica a máxima ignorancia [1].
Máis falso que unha burra vella: dise da persoa hipócrita e raposeira.
Mete-lo burro: avantaxar a outro, adiantarse no traballo. Dise nas faenas agrícolas para sinalar que se rematou o traballo antes que o veciño. Ver bota-lo burro.
Non morrer de cornada de burro: dise do que non se expón a ningún perigo por pequeno que sexa.
Non poder dar no burro e dar na albarda: castigar a que non ten culpa por non atreverse co verdadeiro culpable.
Parecer o burro do paragueiro: andar sempre atrás de alguén.
Pexar do burro pra que outro o monte.
Prender na burra: dise dun rapaz cando colle unha rabieta.
Saírlle a un a burra capada: saír burlado dun empeño, perder nun asunto cando se esperaba o contrario.
Ser boa burra: dise da persoa que aparenta unha cousa e resulta se-lo contrario
Ser coma lavarlle a cabeza a un burro (e perder auga, xabón e tempo): facer un traballo inútil tratando de ensinar algo a alguén que se nega a aprender.
Ser coma o burro do xitano: facer algo cando xa é tarde [2].
Ser coma a pata dun burro: moi serio. Tamén corre cos verbos estar ou saír.
Ser como os burros da Limia, que apañan o viño e beben auga: dise dos que queren aforrar demasiado, ser un forrón [3].
Ser testán coma un burro.
Ser un burro cargado de letras: cando un presume de saber moito sen base ningunha.
Ser un burro de carga: dise do home disposto e forte para o traballo, do que leva a parte máis pesada ou do que soporta sen queixa os traballos que se lle encargan.
Sopas de burro canso/cansado: pan mollado en viño, xeralmente tinto.
Te-la boca coma un burro: falar de máis pero sen saber o que se di.
Te-la saúde coma un burro: ¿ter moita saúde?
Te-las orellas coma un burro: ter as orellas grandes e levantadas.
Te-lo burro pola corda: ter controlada unha situación, ter autoridade para o que se quere conseguir [4].
Ter tanto bazo coma un burro morto: ser pachorrento, tranquilo de máis.
Traballar coma un burro: traballar moito, sen descanso.
Traballar máis que un burro: traballar moito, sen descanso.
PEREDA ÁLVAREZ, José María: "Aportaciones léxicas y folklóricas al estudio de la lengua gallega", en Douro Litoral 1953, 5ª série, VII-VIII, pp. 19–52.