Koutammakou
Koutammakou, o país dos batammariba é unha paisaxe cultural designada en 2004 como Patrimonio da Humanidade pola UNESCO no norte de Togo.[1] A zona presenta casas-torre de barro tradicionais que seguen sendo o estilo de vida preferido. As casas tradicionais de barro son coñecidas como símbolo nacional de Togo. Moitas das casas de barro teñen dúas plantas e algunhas teñen un teito plano.
| Koutammakou, o país dos batammariba | |
|---|---|
 Koutammakou, o país dos Batammariba | |
  Koutammakou Localización | |
| Patrimonio da Humanidade - UNESCO | |
| País |  Togo |
| Localización | Rexión de Kara, Togo |
| Tipo | Cultural |
| Criterios | V, VI |
| Inscrición | 2004 (28ª sesión) |
| Rexión da UNESCO | África |
| Identificador | 1140 |
En 2008, para completar a inscrición do sitio a Patrimonio da Humanidade, o Departamento de Patrimonio Cultural Inmaterial (ICH) da UNESCO, dirixido por Rieks Smeets, creou a «Salvagarda do patrimonio inmaterial cultural de Batammariba», da Convención de 2003. O obxectivo era promover a sostibilidade na transmisión interxeracional e preservación de habilidades e coñecementos en todas as áreas esenciais da súa cultura, tales como: fabricación de obxectos cotiáns e cerimoniais, plantas tradicionais curativas e útiles, construción de takyentas, danza, música, tiro con arco, tradicións orais, promoción do turismo respectando as tradicións locais, cartografía de áreas sagradas, acumulación de datos sobre o patrimonio cultural inmaterial e creación de acceso ao mesmo, gravacións, películas e fotos ... En xeral, ensinando o ditammari, lingua de Batammariba nas escolas primarias e educación dos mozos no patrimonio cultural inmaterial (distribución de libros de texto).
Este programa coordinouno o Ministerio de Cultura e o Ministerio de Educación Primaria de Togo, dirixidos pola ministra Angèle Dola Akofa Aguigah.[2] Dominique Sewane, cuxas bases e as súas investigacións e publicacións sobre a vida cerimonial dos Batammaribas, tiveron un papel importante na designación.
Do 19 ao 24 de outubro de 2018, a UNESCO organizou unha misión de emerxencia para avaliar os danos supostamente causados polas choivas de agosto de 2018 en Koutammakou no hábitat e no patrimonio inmaterial. O informe elaborarono tres expertos internacionais: Ishanlosen Odiaua, Dominique Sewane e Franck Ogou.[3]
Notas editar
- Referencias
- ↑ Dominique Sewane, ′Ceux qui malaxent la peau fine de la terre′. Les Batammariba. Anthropologie de l'habiter, 40th Session of Unesco Heritage – Istanbul: THE ETHIC VALUES OF KOUTAMMAKOU, Courrier des Afriques
- ↑ N’Dah, Didier (2014). Smith, Claire, ed. "Aguigah, Angèle Dola". Encyclopedia of Global Archaeology (en inglés). New York, NY: Springer New York. pp. 119–121. ISBN 978-1-4419-0426-3. doi:10.1007/978-1-4419-0465-2_2361. Consultado o 2020-07-09.
- ↑ UNESCO. "Rapport de la mission d'urgence WHC au Koutammakou, le pays des Batammariba (Togo), 19-24 ...". Consultado o 22 July 2020.
Véxase tamén editar
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Koutammakou  |
Bibliografía editar
- Philippe et Marie Huet, Koutammakou : portraits en pays somba, Nord Bénin, Hesse, Saint-Claude-de-Diray, 2012, 155 p. (ISBN 978-2-35706-021-0)
- Albert-Marie Maurice, Atakora : Otiau, Otammari, Osari, peuples du Nord-Bénin (1950), Académie des Sciences d’Outre-Mer, París, 1986, 481 p. (ISBN 2-900098-11-4)
- Paul Mercier, Tradition, changement, histoire. Les “Somba” du Dahomey septentrional, Anthropos, París, 1968, 538 p. (texte remanié d'une thèse)
- Suzanne Preston-Blier, The Anatomy of Architecture – Ontology and metaphor in Batammaliba architectural expression, Cambridge University Press, Cambridge, 1987, 314 p. (ISBN 0-226-05861-1)
- Dominique Sewane Rapport final en vue de l’inscription du Koutammakou, pays des Batammariba au Togo sur la liste des sites classés du Patrimoine mondial de l’Unesco, décembre 2002, 102 pages
- Dominique Sewane Rapport de coordination du Programme de sauvegarde du Patrimoine culturel immatériel des Batammariba du Koutammakou – Première Phase (novembro de 2008- novembro de 2009)
- Dominique Sewane, La nuit des grands morts : l’initiée et l’épouse chez les Tamberma du Togo (prefacio de Jean Malaurie), Economica, París, 2002, 272 p. + pl. (ISBN 2-7178-4484-8) (texte remanié d'une thèse)
- Dominique Sewane, Le souffle du mort : la tragédie de la mort chez les Batãmmariba du Togo, Bénin, Plon, « Collection Terre humaine », 2007, 849 p. + pl., 2020, collection Terre Humaine, Plon (ISBN 978-2-266-17579-1) (prix Robert Cornevin)
- Dominique Sewane, Les Batãmmariba, le peuple voyant : carnets d’une ethnologue, éditions de La Martinière, París, 192 p. (ISBN 2-7324-3209-1)
- Dominique Sewane, « Rites et pensée des Batammariba » pour les écoles primaires du Togo, Ministère des Enseignements Primaire Secondaire et de l’Alphabétisation duTogo, Patrimoine Culturel Immatériel de l’UNESCO, éditions Haho, Lomé (Togo), Éditions Haho, Togo, 2009 (in Programme de sauvegarde du Patrimoine immatériel des Batammariba – Unesco-Japan)
- Dominique Sewane, Bantéé N’Koué, Bakoukalébé Kpakou, Koutammakou - Lieux sacrés, Préface de Jean Malaurie, éditions Hesse, 2018, (ISBN 978-2-35706-041-8)
- Jean Pierre Vallat (dir.), Le Togo : lieux de mémoire et sites de conscience, L’Harmattan, París, 2013, 204 p. + pl. (ISBN 978-2-336-29117-8)