Juan de Orduña

director de cinema español

Juan de Orduña, nado en Madrid o 27 de decembro de 1900 e finado na mesma cidade o 3 de febreiro de 1974, foi un actor e director de cine español.

Juan de Orduña
Nome completoJuan de Orduña y Fernández-Shaw
Nacemento27 de decembro de 1900
LugarMadrid
Falecemento3 de febreiro de 1974
LugarMadrid
NacionalidadeEspaña
Profesiónactor, director de cinema, guionista e realizador
Na rede
IMDB: nm0649563 Allocine: 250616 Allmovie: p170354 Editar o valor em Wikidata
editar datos en Wikidata ]

Traxectoria editar

Nado nunha familia de aristócratas cursa estudos de dereito. A súa carreira artística como actor comezou nos anos vinte, incorporándose á Compañía de teatro de Emilio Thuiller. En anos sucesivos intervén en numerosos títulos mudos. A partir da chegada do cine sonoro, a súa presenza ante a cámara espáciase, se ben aínda participaría en películas con certo renome como Nobleza baturra (1935), de Florián Rey.

A súa traxectoria como director é especialmente destacable na década que seguiu ao fin da guerra civil española. Convértese nun dos cineastas máis prolíficos do momento e tamén nun dos favoritos do público.

Na primeira metade dos anos corenta consolídase como un máis que correcto director de comedias ao gusto da época, como Tuvo la culpa Adán (1944) ou Ella, él y sus millones (1944).

A estética ampulosa e o gusto pola interpretación grandilocuente da Historia de España dos primeiros anos do franquismo, pronto se apoderan do espírito do cine da época e pasan a determinar, en boa medida, o perfil das películas de Orduña. Así, especialízase en dramas históricos que exaltan os valores patrióticos da España imperial, e que desfrutan do favor do público. Nesa época filma Locura de amor (1948), Agustina de Aragón (1950) -ámbalas dúas con Aurora Bautista-, La leona de Castilla (1951) ou Alba de América (1951).

A evolución nos gustos do público levaríao ao longo dos cincuenta a un novo xiro na temática do seu cine, e cerra a década rodando El último cuplé (1957), exitoso vehículo para o lucimento de Sara Montiel.

Os seus últimos anos adicounos a filmar zarzuelas, un xénero que viviu un certo rexurdimento durante os anos sesenta.

Filmografía como director editar