José Queiruga Allegue
José Queiruga Allegue, nado en Porto do Son o 8 de outubro de 1908 e finado en Pasaia o 6 de xaneiro de 1983,[1] foi un mariñeiro, miliciano e anarcosindicalista galego.
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 8 de outubro de 1908  Porto do Son, España |
| Morte | 6 de xaneiro de 1983 (74 anos) Pasaia, España |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Actividade | |
| Ocupación | sindicalista , soviet militiaman (en)  |
| Lingua | Lingua castelá |
Traxectoria editar
Mariñeiro de Porto do Son afiliado á CNT. En 1931 comezou a traballar en Pesquerías e Secaderos de Bacalao de España (PYSBE), no porto de Pasaia. Co golpe de Estado do 18 de xullo de 1936 incorporouse a fronte en Trintxerpe (Pasaia) para defender á República o 18 de xullo. En Porto de Son o seu pai José Queiruga Carou foi aldraxado e zorrado, obrigado a ir en procesión co cartel ”Muera Rusia, Arriba España” con outros veciños. A súa nai Carmen Allegue Pérez foi vítima de represalias e tivo que fuxir ao monte para evitar que a raparan e lle deran aceite de rícino. Despois da caída de Donostia, José Queiruga incorporouse a fronte republicana de Asturias en setembro de 1936 na Agrupación Confederal Galaica pertencente á Federación de Grupos do Batallón 207, na 3ª Compañía, ata que caeu a fronte en outubro de 1937. Agochouse en Xixón. Foi detido xunto a nove máis en xaneiro de 1938 cando intentaban fuxir en barco á zona republicana. Estivo preso no penal asturiano de Cerillero e tamén no Castelo de San Filipe de Ferrol. Xulgado en Ferrol por rebelión, foi condenado a cadea perpetua. Ingresou no cárcere da Coruña onde estivo preso ata que, logo de varias reducións de pena, lle concederon a liberdade condicional en decembro de 1942.[2] Na prisión da Coruña coincidiu co seu irmán Francisco, condenado por berrar cando levaban aos seus amigos ao exército franquista e con Xerardo Díaz Fernández, amigo que despois escribiu sobre os horrores vividos. Ao saír da cadea volveu a Porto do Son onde casou. En 1955 a familia trasladouse a Trintxerpe (Pasaia). Durante a ditadura escondeu na súa casa a un vello amigo, ao que axudou a fuxir a Francia.
Vida persoal editar
Casou con Ana María Fernández García e foi pai de José, Mari Carmen, Abelardo e Venancio Queiruga Fernández.
Notas editar
- ↑ La Voz de Galicia, 5-1-1984, p. 52.
- ↑ BOE, 11-1-1943, p. 370.
Véxase tamén editar
Bibliografía editar
- Xosé Queiruga Allegue, mariñeiro e cenetista
- Díaz Fernández, Xerardo (1985). A crueldade inútil. Sada: Do Castro.