Jean-Marie Gustave Le Clézio

Jean-Marie Gustave Le Clézio
Nacemento	13 de abril de 1940
	Niza
Nacionalidade	Francia e Mauricio
Alma máter	Universidade de Bristol, Universidade de Aix-Marselha, University of Nice Sophia Antipolis, University of Provence - Aix-Marseille I e University of Côte d'Azur
Ocupación	escritor, tradutor, novelista, ensaísta, escritor de literatura infantil, xornalista e profesor universitario
Cónxuxe	Jemia
Xéneros	Narrativa, ensaio
Coñecido/a por	Le Procès-Verbal e Désert
Premios	Premio Nobel de Literatura, Oficial da Lexión de Honra, Prince Pierre Award, Stig Dagerman Prize, Prêmio Renaudot e Grand prix de littérature Paul-Morand
Na rede
	[ editar datos en Wikidata ]
	v; c; e;

Jean-Marie Gustave Le Clézio, ás veces abreviado como J.M.G. Le Clézio, nado o 13 de abril de 1940 en Niza, é un escritor franco-mauricio. Coñece moi pronto o éxito coa súa primeira novela Le Procès-verbal, publicada en 1963. Influído polas súas orixes familiares, polas súas viaxes, e o gusto polas culturas amerindias, J.M.G. Clézio é principalmente coñecido polas súas novelas Désert e Le Chercheur d'or, pero é tamén autor dunha corentena doutras obras de ficción (novelas, contos, noticias) e ensaios. En 2008 foille concedido o Premio Nobel de Literatura, como "escritor de novas saídas, da aventura poética e da éxtase sensual, explorador dunha humanidade máis aló e debaixo da civilización reinante".

TraxectoriaEditar

Jean-Marie Le Clézio é fillo de Raoul Le Clézio, cirurxián, e de Simonne Le Clézio, a súa curmá (os dous son netos de Sir Eugène Le Clézio) e proveñen dunha familia bretoa emigrada á illa Mauricio no século XVIII cando sofren a colonización británica. Escribe ao sete anos un primeiro libro sobre o mar. Unha longa viaxe na cabina do barco que o conduce coa súa nai a Nixeria onde vai reencontrar ao seu pai que é médico na selva. Prosegue estudos no colexio literario universitario de Niza, e despois dalgúns anos en Londres e Bristol, fáise profesor nos Estados Unidos.

Sen deixar de escribir desde os sete anos, alcanza a fama aos 23 cando aparece Le Procès-verbal, polo cal recibe o premio Renaudot en 1963. De 1963 a 1975, as novelas e os ensaios de Le Clézio exploran os temas da tolemia, a linguaxe, a escritura, coa intención de explorar certas posibilidades formais e tipográficas, na liña doutros escritores da súa época (Georges Perec ou Michel Butor). Clézio ten entón unha imaxe de escritor anovador e rebelde que lle vale a admiración de Michel Foucault ou Gilles Deleuze. En 1964, estuda a soidade na obra de Henri Michaux, tema da súa memoria para o Diploma de Estudos Superiores.

ObrasEditar

NarrativaEditar

Le Procès-verbal, 1963.
Le Jour où Beaumont fit connaissance avec sa douleur, 1964.
La Fièvre, 1965.
Le Déluge, 1966.
Terra Amata, 1967.
Le Livre des fuites, 1969.
La Guerre, 1970.
Lullaby, 1970.
Les Géants, 1973.
Voyages de l'autre côté, 1975.
Mondo e outras historias, 1978. Traducido ao galego por Valentín Arias e Raquel Villanueva en 1987.
Désert, 1980. Premio Paul-Morand.
La Ronde et autres faits divers, 1982.
Le Chercheur d'or, 1985.
Voyage à Rodrigues, 1986.
Printemps et autres saisons, 1989.
Onitsha, 1991.
Étoile errante, 1992.
Pawana, 1992.
La Quarantaine, 1995.
Poisson d'or, 1997.
Hasard (suivi d'Angoli Mala), 1999.
Cœur Brûle et autres romances, 2000.
Révolutions, 2003.
Ourania, 2005.
Ritournelle de la faim, 2008.

EnsaioEditar

L'Extase matérielle, 1967.
Haï, 1971.
Mydriase, 1973.
Vers les icebergs, 1978.
L'Inconnu sur la Terre, 1978 p.
Trois Villes saintes, 1980.
Le Rêve mexicain ou la pensée interrompue, 1988.
Diego et Frida, 1993. (biografía de Diego Rivera e Frida Kahlo)
La Fête chantée, 1997.
Raga: approche du continent invisible, 2006.
Ballaciner, 2007.

Como editorEditar

Les Prophéties du Chilam Balam, 1976.
Sirandanes (con Jémia Le Clézio), 1990.

Literatura infantilEditar

Voyage au pays des arbres, 1978.
Relation de Michoacan, 1984.

Véxase taménEditar

Ligazóns externasEditar

O Nobel Le Clézio e as guerras culturais. A nosa Terra diario (ligazón a http://archive.org).