Inés de Durazzo

Inés de Durazzo, nada en 1345 e finada o 15 de xullo de 1388, foi a esposa de Xaime des Baux, último emperador latino titular de Constantinopla. Foi a última muller en reclamar o título de emperatriz do Imperio Latino.

Inés de Durazzo
Nacemento	1345
Lugar de nacemento	Nápoles
Falecemento	1383
Lugar de falecemento	Nápoles
Soterrada	Basílica de Santa Clara
Pai	Charles, Duke of Durazzo
Nai	María de Calabria
Cónxuxe	Cansignorio della Scala e Xaime des Baux
Irmáns	Margarida de Durazzo e Joanna, Duchess of Durazzo
[ editar datos en Wikidata ]

Traxectoria

Inés foi a segunda filla de Carlos, Duque de Durazzo e María de Calabria. Casou por primeira vez con Cansignorio della Scala. Cansignorio era o irmán máis novo e co-gobernante nominal de Cangrande II della Scala, señor de Verona. En 1359, Cansignorio asasinou o seu irmán máis vello e sucedeuno. O seu irmán máis novo Paolo Alboino della Scala converteuse no seu co-gobernante até 1365. O 10 de outubro de 1375, Cansignorio morreu, presumibelmente envelenado. O seu matrimonio non tivo fillos. O 16 de setembro de 1382, Inés casou co seu segundo marido, Xaime des Baux. Era o pretendente ao trono do imperio latino desde 1374. O seu cuñado, Carlos III de Nápoles, concedeulle Corfú como parte do seu dote. O seu matrimonio foi de curta duración. O 7 de xullo de 1383, Xaime morreu en Tarento. Sobreviviulle cinco anos, pero nunca volveu casar.