Inés de Durazzo
Inés de Durazzo, nada en 1345 e finada o 15 de xullo de 1388, foi a esposa de Xaime des Baux, último emperador latino titular de Constantinopla. Foi a última muller en reclamar o título de emperatriz do Imperio Latino.
| Inés de Durazzo | |
|---|---|
| Nacemento | 1345 |
| Lugar de nacemento | Nápoles |
| Falecemento | 1383 |
| Lugar de falecemento | Nápoles |
| Soterrada | Basílica de Santa Clara |
| Pai | Charles, Duke of Durazzo |
| Nai | María de Calabria |
| Cónxuxe | Cansignorio della Scala e Xaime des Baux |
| Irmáns | Margarida de Durazzo e Joanna, Duchess of Durazzo |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
TraxectoriaEditar
Inés foi a segunda filla de Carlos, Duque de Durazzo e María de Calabria. Casou por primeira vez con Cansignorio della Scala. Cansignorio era o irmán máis novo e co-gobernante nominal de Cangrande II della Scala, señor de Verona. En 1359, Cansignorio asasinou o seu irmán máis vello e sucedeuno. O seu irmán máis novo Paolo Alboino della Scala converteuse no seu co-gobernante até 1365[1]. O 10 de outubro de 1375, Cansignorio morreu, presumibelmente envelenado. O seu matrimonio non tivo fillos[1]. O 16 de setembro de 1382, Inés casou co seu segundo marido, Xaime des Baux. Era o pretendente ao trono do imperio latino desde 1374. O seu cuñado, Carlos III de Nápoles, concedeulle Corfú como parte do seu dote. O seu matrimonio foi de curta duración. O 7 de xullo de 1383, Xaime morreu en Tarento. Sobreviviulle cinco anos, pero nunca volveu casar.
NotasEditar
- ↑ 1,0 1,1 "List of descendants of Alboino I della Scala, including Cansignorio". Genealogy.EU.