A execración é unha figura retórica de pensamento coa que se desexan males para un mesmo. Nela, o falante fai recaer sobre si mesmo o contido dunha imprecación ou imprecatio. A miúdo toma a forma dunha exclamación.

Exemplos editar

PRISCILIÁN.—¡Veña a min a moura sirea, a que no trambullente mar da esistenza convida co cális da celmosa morte!