Estatuto de Autonomía de Cantabria
O Estatuto de Autonomía de Cantabria é a norma institucional básica da comunidade autónoma de Cantabria, en España. Determina as competencias, órganos e institucións de autogoberno da comunidade cántabra. Legalmente, trátase da Lei Orgánica 8/1981, do 30 de decembro de 1981, aprobada o 15 de decembro do mesmo ano no Congreso, publicada no BOE dende o 11 de xaneiro de 1982 e entrou en vigor o 1 de febreiro de 1982 (20 días despois dende a súa publicación).[1] Posteriormente foi modificado para ampliar competencias e definir artigos provisionais.
Cantabria foi unha das primeiras Comunidades Autónomas en ter Estatuto de Autonomía, pois foi aprobado o 30 de decembro de 1981 (xunto con Andalucía e Asturias que o aprobaron o mesmo día) e só por detrás do País Vasco, Cataluña e Galicia.
Notas editar
- ↑ Moure Romanillo, Alfonso (2002). Cantabria: historia e instituciones. Universidad de Cantabria. p. 249. ISBN 9788481023176.
Véxase tamén editar
Ligazóns externas editar
- O Estatuto de Autonomía de Cantabria e as súas reformas Arquivado 14 de maio de 2006 en Wayback Machine.
- Sinopse do Estatuto de Autonomía de Cantabria
- Cronoloxía do Estatuto de Cantabria
- Proxecto para un Estado Federal Cántabro-Castelán de 1936 Arquivado 19 de outubro de 2015 en Wayback Machine.
- Sinopse do Estatuto de Autonomía para Cantabria na web do Congreso dos Deputados