Rafael Alberti: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Sen resumo de edición
m Desfíxose a edición de 200.121.10.160 (disc.), cambiado á última versión feita por CommonsDelinker
Liña 1:
me la cacho atu hermana
 
'''Rafael Alberti Merello''' ([[El Puerto de Santa María]], [[16 de decembro]] de [[1902]] - [[28 de outubro]] de [[1999]]) foi un poeta [[España|español]], parte da [[xeración do 27]]. En [[1983]] recibiu o [[Premio Cervantes]].<br>
 
Alberti deixou a pintura para se dedicar á poesía despois da publicación do seu primeiro poemario, ''Marinero en tierra'' ([[1925]]), as súas primeiras obras como La amante (1926) ou ''El alba del alhelí'' (1927) insírense dentro da tradición dos cancioneros españois, aínda que tomando elementos vangardistas. A partir de ''Cal y Canto'' (1929) a influencia de [[Luis de Góngora]] faise evidente, pero foi en ''Sobre los ángeles'' (1929) onde acada a madurez poética, o libro é froito dunha grave crise persoal, nel desaparece o clasicismo anterior e caracterízase pola densidade das imaxes, a violencia do verso e a creación dun mundo onírico e infernal.<br>
A partir de ''Con los zapatos puestos tengo que morir'' (1930) Alberti integra na súa poesía as preocupacións político-sociais, e tras a proclamación da [[Segunda República Española]], Albertí achégase ás posicións [[marxismo|marxistas]] e ingresa no [[Partido Comunista de España]], entre as obras deste período destacan ''Consignas'' (1933), ''Un fantasma recorre Europa'' (1933), ''13 bandas y 48 estrellas'' (1936) e ''El poeta en la calle'' (1938). En 1934 crea a revista revolucionaria ''Octubre''. <br>
Como consecuencia da [[guerra civil española]] exiliase na [[Arxentina]] en 1939, onde continúa escribindo e pintando, a súa obra amosa a saudade de [[España]], en especial en ''Entre el clavel y la espada'' (1941). ''La arboleda perdida'', unha autobiografía publícaa en [[1942]].<br>