Manuel Abelenda Zapata: Diferenzas entre revisións

| eido = Paisaxe galega

}}

 

== Traxectoria ==

Nado nunha familia moi humilde e iniciouse en traballos artesanais antes de entregarse á pintura; os únicos estudos relacionados con esta arte fíxoos na Escola de Artes e Oficios da súa cidade natal a partir de [[1903]], na que pronto destaca e obtén os modestos premios da época. Cun complemento económico concedido polo Concello da Coruña e mais a Deputación Provincial viaxa en [[1909]] a [[Madrid]], onde se integra nos ensinos do [[Círculo de Belas Artes de Madrid|Círculo de Bellas Artes]]. En [[1913]] viaxa a [[Roma]] para estudar na Academia de España, como bolseiro da Deputación, pero regresa a España ó ano seguinte.

[[Ficheiro:Exposición rexional de arte galega. A Coruña 1917.jpg|miniatura|dereita|Exposición no [[Palacio de María Pita]], en [[1917]]. De esq. a der., de pé: [[Alfredo Tella|Tella]], Abelenda, [[Alejandro Barreiro Noya|Barreiro]], [[Carlos Sobrino Buhigas|Sobrino]], [[Antonio Palacios Ramilo|Palacios]], [[José Seijo Rubio|Seijo]], [[Fernando Álvarez de Sotomayor|Sotomayor]], [[Francisco Lloréns|Lloréns]], [[Alfonso Daniel Rodríguez Castelao|Castelao]], [[Jesús González Concheiro|Concheiro]], [[José Francés y Sánchez-Heredero|Francés]], [[Emilio Madariaga y Rojo|Madariaga]] (co chapeu nas mans), [[Rafael González Villar|González del Villar]] e dúas persoas sen identificar. Sentados: a muller de Francés, a [[Emilia Pardo Bazán|Pardo Bazán]] e [[Manuel María Puga y Parga|Picadillo]].]]

 

A partir deses anos realiza numerosas exposicións en cidades galegas (A Coruña, Vigo, Ferrol, Santiago etc.), [[Madrid]] e [[Barcelona]], sendo considerado pola crítica da época un dos primeiros intérpretes da paisaxe galega. Novamente, cunha bolsa da Deputación coruñesa, viaxa a [[Italia]], [[Suíza]] e [[Francia]] en [[1930]].

 

Abelenda foi por completo alleo a todas as innovacións europeas do seu tempo. Pola contra, apegado á paisaxe da súa terra, interprétaa con modos técnicos emparentados co [[impresionismo]] e cun sentimento lírico intimista, de raíz literaria.

 

{{listaref}}