Orde do Císter: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
Liña 24:
Falecido en 1109, foi Esteban Harding quen tomou a dirección do mosteiro nun momento no que, debido á dureza da vida da comunidade, estaba en crise pola falta de vocacións. Con todo, nos anos seguintes, a Orde do Císter comezou a fundar novos cenobios: La Ferté (1113), Pontigny (1114) e Clairvaux, chamado Claraval en galego (1115).<ref name=":0">{{Cita libro|título=Gran Enciclopedia Gallega|apelidos=Fernández de Viana|nome=José Ignacio|editorial=Silverio Cañada Editor|ano=1974|ISBN=84-7286-041-8|capítulo=Cistercienses|volume=6|páxinas=192-195}}</ref> Esteban Harding escribiu entre 1118 e 1119 a ''Carta Caratatis'' ou Carta de Caridade, considerado como o primeiro documento de goberno da Orde. Nesta, recompila os usos e costumes dos mosteiros para velar pola cohesión na observancia.<ref>{{Cita web|título=el objetivo de una carta es …|url=https://www.monasteriodearmenteira.es/el-objetivo-de-una-carta-es/|data=2018-01-26|data-acceso=2021-12-26|lingua=es|nome=Comunidad de|apelidos=Armenteira}}</ref> A organización da orde descansaba sobre unha xerarquía á fronte da cal estaba o abade de Citeaux, que convocaba anualmente aos abades das diferentes casas para un Capítulo Xeral.<ref>{{Cita web|título=Historia institucional cisterciense - Fundamentos de la Reforma cisterciense|url=https://www.cistercensi.info/storia/storia03es.htm|páxina-web=www.cistercensi.info|data-acceso=2021-12-27}}</ref> Durante os seus 25 anos de abade, o Císter consolidouse e difundiuse mediante novas fundacións e, cara o 1125, patrocinou a rama feminina ao fundarse a [[abadía de Tart]].
O Císter comezou un período de esplendor esplendor no [[século XII]], en tempos de [[Bernardo de Claraval]], abade do mosteiro de Claraval, figura senlleira no [[cristianismo]] do momento. Só baixo a súa dirección, Claraval difundiu o Cister coa fundación de 65 novos cenobios. En poucos anos, os mosteiros cistercienses comezaron a agromar por toda Europa: monxes de La Ferté fundaron o primeiro en Italia foi en Liguria, en Tiglieto (1120), outros dende Morimond crearon o de Kamp, próximo a [[Colonia, Alemaña|Colonia]] (1123), os membros de Claraval centráronse en terras [[Renania|renanas]] e nos [[Países Baixos]], fundado Eberbach en Nassau (1131), Himmerod preto de [[Tréveris]] (1134) e Ter Duinen en [[Flandres]] (1149). Dende Francia dirixíronse ás [[Illas británicas|Illas Británicas]] e fundaron Waverley (1129), logo se establecerían en [[Gales]], [[Escocia]] e [[Irlanda]].<ref>{{Cita web|título=Historia institucional cisterciense - San Bernardo y la expansión|url=https://www.cistercensi.info/storia/storia04es.htm|páxina-web=www.cistercensi.info|data-acceso=2021-12-27}}</ref> En [[Austria]], o mosteiro máis antigo é o de Rein fundado en 1129, cuxa abadía é a máis antiga aínda en funcionamento da orde.<ref>{{Cita web|título=Geschichte / Welt-ältestes Zisterzienserkloster Stift Rein seit 1129|url=https://www.stift-rein.at/Geschichte|páxina-web=www.stift-rein.at|data-acceso=2021-12-27}}</ref>
Grazas a esta notable actividade, para [[1200]] xa sumaban máis de 500 casas.<ref>{{Cita libro|título=Diccionario Akal de Historia Medieval|url=https://books.google.es/books?id=9Y2ePRbe1rsC&pg=PA111&lpg=PA111&dq=Carta+caritatis+(%22Carta+del+amor%22)&source=bl&ots=U6SrQKs9Y5&sig=ACfU3U2zSzD-bqzrRRrqjWeL7vKPd7iMaA&hl=gl&sa=X&ved=2ahUKEwiD5PWRwIL1AhXEyIUKHeXTD9AQ6AF6BAgsEAM#v=onepage&q=Carta%20caritatis%20(%22Carta%20del%20amor%22)&f=false|editorial=Ediciones AKAL|data=1998-05-19|ISBN=978-84-460-0841-5|lingua=es|nome=H. R.|apelidos=Loyn}}</ref> Tamén entre 1145 e 1153, un cisterciense chegou ao pontificado, [[Uxío III, papa|Uxío III]], quen fora abade do mosteiro de Tre Fontane e discípulo de Bernardo de Claraval. A chegada da orde á península Ibérica foi coa fundación do mosteiro de Niencebas en 1140 grazas a unha doazón do rei Afonso VII de León, esta comunidade acabou trasladándose a Fitero (Navarra) en 1152. A rama feminina estableceuse por primeira vez en Tudela (Navarra) en 1142, mudándose a Tulebras en 1156, onde se mantén actualmente.<ref>{{Cita web|título=NUESTRA CASA - Monjas Cistercienses - Monasterio de Tulebras|url=https://www.monasteriodetulebras.com/monasterio-cisterciense-tulebras-navarra/|data-acceso=2021-12-27|lingua=es}}</ref>
=== Crise no século XV ===
[[Ficheiro:Abbaye de Bonmont 3.JPG|miniatura|Abadía de Bonmont, fundada en 1131, a primeira en [[Suíza]]]]
Se ben durante os séculos XIII e XIV a orde foi a máis importante de Europa, no século XV entrou en crise por múltiples factores: o [[cisma de Occidente]], as guerras e as encomendas danaron á orde. Para resolver isto, os mosteiros cistercienses reorganizáronse creando congregacións que agrupasen aos cenobios existentes dentro dun Estado. Este movemento foi cuestionado pola abadía de Citeaux pois supuña a perda do control de parte da rede de mosteiros, pero foi apoiado polos papas.<ref>{{Cita web|título=Historia institucional cisterciense - Nacimiento de las Congregaciones|url=https://www.cistercensi.info/storia/storia10es.htm|páxina-web=www.cistercensi.info|data-acceso=2021-12-27}}</ref> Deste modo, no ano [[1427]], en Santa María de Sión, na periferia de [[Toledo]], frei [[Martín de Vargas]] fundou a ''Congregación Cisterciense Reformada'', tamén coñecida como ''Congregación de Castela''. Posteriormente, este movemento foi seguido noutras rexións, nacendo as congregacións de [[Lombardía]] e [[Toscana]], [[Portugal]], [[Alemaña]], [[Coroa de Aragón|Aragón]] ou [[Estados Pontificios|Roma]], por citar algúns exemplos.<ref name=":0">{{Cita libro|título=Gran Enciclopedia Gallega|apelidos=Fernández de Viana|nome=José Ignacio|editorial=Silverio Cañada Editor|ano=1974|ISBN=84-7286-041-8|capítulo=Cistercienses|volume=6|páxinas=192-195}}</ref> Á fronte das congregacións estaba un vicario do que dependían os superiores dos mosteiros que se integraban nela. Durante os séculos XV e XVI houbo tensións dentro da orde pola pretensión de Citeaux de manter o control fronte a vontade de autonomía das congregacións.
| |||