Tese de Hockney–Falco: Diferenzas entre revisións

A '''tese de Hockney – Falco''' é unha teoría da historia da arte, avanzada polo artista [[David Hockney]] e o físico Charles M. Falco. Ambos afirmaron que os avances no [[realismo]] e precisión na historia da arte occidental desde o [[Renacemento]] foron principalmente o resultado de [[Instrumento óptico|instrumentos ópticos]] como a [[cámara escura]], a cámara lucida e os espellos curvados, e non foron debidos, polo menos non unicamente, ao desenvolvemento da técnica e habilidade [[Artista|artísticas]] en poucos anos a partir do século XV[[Artista|.]] Posteriormente o uso da fotografía por parte dos artistas do século XIX xa fora ben documentado, e outros postularan o seu uso a partir do barroco final, no século XVIII.

Nun libro de 2001, ''Secret Knowledge: Rediscovering the Lost Techniques of the Old Masters'', Hockney analizou o traballo dos vellos mestres e argumentou que o nivel de precisión representado no seu traballo é imposible de recrear só "mirándoo". Desde entón, Hockney e Falco produciron unha serie de publicacións sobre evidencias positivas do uso de axudas ópticas e da verosimilitude histórica destes métodos. A hipótese levou a unha variedade de conferencias e acaloradas discusións.