Regueifa (pan de voda): Diferenzas entre revisións

A '''regueifa''' era unha rosca ou bolo de pan tradicional das vodas galegas. Elaborado preferentemente con fariña de trigo, adoitaba repartirse despois do banquete nupcial entre os veciños non convidados ao casamento.

A regueifa podía facerse con centeo ou millo, se ben era máis valorada oa elaboradaque se elaboraba con fariña branca de trigo, un alimento considerado unde luxo durante os séculos do [[Antigo Réxime|antigo réxime]]. O bolo enfeitabaseenfeitábase segundo as posibilidades económicas da familia que o presentaba e o uso e costume do lugar xeográfico. Tíñanse en consideración o seu tamaño, canto máis grande mellor,<ref>Sobrado Correa (2000). pp.667-668</ref> e os seus adobios, que podían ser ovos, azucre, fitas, lambetadas, garrafas de licor,etc. Nalgunha zona recibía o nome de "rosca da señora madriña", pois era a madriña da voda a encargada de elaborala.<ref>Sobrado Correa (2000) p.666</ref> Da súa calidade dependía en boa medida o éxito do casamento e o prestixio da casa, que sede non cumpríacumpriren coasas expectativas, era satirizada polos asistentes.<ref>{{Cita libro|título=Poesía popular gallega|apelidos=Mila i Fontanals|nome=Manuel|ano=1877|url=https://biblioteca.galiciana.gal/es/catalogo_imagenes/grupo.do?path=1158871&presentacion=pagina&registrardownload=0&posicion=12|páxina=54}}</ref>

Era tradicional que polo serán, despois do banquete nupcial, os veciños acudisen á casa onde tiña lugar o convite e comezasen a solicitar a regueifa con cantigas festeiras. Estes cantos, chamados tamén [[Regueifa (canto)|regueifas]], eran respondidos polos convidados ao banquete nun intercambio de coplas enxeñosas. Concluídas estas, sacábase da casa o pan da voda para entregalo aosos asistentes. Antes de "rendelo" era tradicional que os noivos, ou os padriños<ref name=":2">[https://memoriadegalicia.files.wordpress.com/2018/08/regueifa2.jpg?w=197&h=300 Padriños de voda bailando a regueifa.] Foto [[Ramón Caamaño]] (1956).</ref>, ou outra parella escollida para a ocasión, bailase unha [[muiñeira vella]] (denominada tamén [[Regueifa (danza de voda)|regueifa]]) coa rosca da voda sobre a cabeza.

A entrega da regueifa posterior ao baile facíase de xeito diferente segundo as zonas do país. Nalgúns lugares existía a tradición de "voltear a regueifa". Metíase esta nun pano que agarraba unha parella coa boca, cada un por un extremo. Así sostida dabaselle voltas, gañando o premio a parella que máis xirase o pano sen lle caer.<ref>{{Cita libro|título=Volteando a Regueifa|apelidos=Grupo de baile e música tradicionais Brincadeira|ano=2020|url=https://www.facebook.com/445045145661080/videos/2360591094180048/UzpfSTEwMDAxMzMyMDg1NDQ2Njo5MTc4Mjg3MTg2NzExNDg/?q=regueifa%20baile&amp%3Bepa=SERP_TAB|publicación=Facebook}}</ref> Noutros entregabaseentregábase a regueifa como trofeo a quen mellor improvisara no canto, sendo o vencedor o encargado de efectuar o repartimento entre a concorrencia. Tamén se podía facer un concurso de baile arredor da regueifa gañandoa o mellor bailador.<ref name=":12">{{Cita libro|título=Antigüedades de Galicia|apelidos=Barros Silvelo|nome=Ramón|ano=1875|url=https://babel.hathitrust.org/cgi/pt?id=hvd.32044080877160&view=1up&seq=86|páxina=72}}</ref><ref>Sobrado Correa (2000). pp. 670-671</ref> Existen taménmesmo referencias á chamada "carreira da regueifa", unha corrida entre a mocidade na que gañaba o pan o mozo máis veloz.<ref>{{Cita publicación periódica|apelidos=Calvo Varela|nome=Carlos|data=02/2018|título=Correr a Regueifa. Material para a história do atletismo popular|revista=Novas da Galiza|páxinas=24-25|número=164|url=http://novas.gal/wp-content/uploads/2018/03/ngz164_web.pdf#page=24&zoom=auto,-196,929}}</ref>

A entrega da regueifa, xunto con outros convites cerimoniais, facía participepartícipe da celebración a toda a comunidade e servía para integrar os mozos foráneos, nunha época na que os pretendentes alleos non adoitaban ser ben recibidos.<ref>Sobrado Correa (2000). p. 664-666</ref>