El rey pasmado: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
Sen resumo de edición |
ligazón |
||
Liña 10:
| guión = [[Joan Potau]]<br/>[[Gonzalo Torrente Malvido]]
| baseado = ''[[Crónica del rey pasmado]]'' de [[Gonzalo Torrente Ballester]]
| intérpretes = [[Gabino Diego]]<br/>[[Anne Roussel]]<br/>[[Juan Diego (actor)|Juan Diego]]<br/>[[Javier Gurruchaga]]<br/>[[Fernando Fernán Gómez]]<br/>[[María Barranco]]
| música = [[José Nieto]]
| fotografía = [[Hans Burmann]]
Liña 32:
A trama está ambientada na corte española de comezos do [[século XVII]]. O rei [[Filipe IV de España|Filipe IV]] ([[Gabino Diego]]), nunha escapada co conde da Peña Andrada, queda abraiado ao contemplar o corpo espido (cunhas calzas vermellas) de Marfisa ([[Laura del Sol]]), unha prostituta da Vila, nunha postura similar á do cadro ''[[Venus do espello]]''. O rei entón desexa contemplar o corpo espido da súa muller, a raíña [[Isabel de Borbón]] ([[Anne Roussel]]).
Isto fai que o [[Grande inquisidor]] se vexa obrigado a convocar unha xunta de [[teólogo]]s para debater o asunto. As dúas caras do debate están representadas pola figura do frade Villaescusa ([[Juan Diego (actor)|Juan Diego]]), que asegura que a pretensión do rei é grave [[pecado]] que pode traer p castigo a todo o país, e o padre Almeida, un misioneiro [[xesuíta]] que replica que a mala sorte dos gobernados depende da capacidade dos seus gobernantes máis ca da súa moralidade, e que o desexo do rei é un asunto privado. Aínda que a raíña está disposta a compracer os desexos do rei, Villaescusa e os seus subalternos fan o posible para frustrar as súas pretensións. Finalmente, grazas á axuda do xesuíta e o conde da Peña Andrada, o rei consegue reunirse coa raíña no Convento de San Plácido e logra o seu obxectivo.
Paralelamente, o [[Conde-Duque de Olivares]] ([[Javier Gurruchaga]]) teme estar sendo castigado por [[Deus]] xa que non logra ter descendencia coa súa muller, polo que pide consello a Villaescusa, quen o informa de que a culpa da esterilidade a ten o pracer que el e mais a súa esposa obteñen á hora de realizar o acto sexual. A solución, de "inspiración divina" proposta por Villaescusa consiste en que o conde e a súa muller copulen no coro da igrexa de San Plácido (moi preto de onde se encontran os reis) diante das [[monxa]]s do coro. Á saída deste encontro sexual o Conde-Duque de Olivares recibe senllos correos onde o informan da chegada da [[Frota de Indias]] a [[Cádiz]] con todo o cargamento e a vitoria das tropas españolas na [[Guerra dos Oitenta Anos]]. Villaescusa quere facer ver que o feliz desenlace se debe aos sacrificios polos que pasaron, pero o Conde-Duque replícalle que pola data das cartas se ve que a frota chegara a Cádiz dous días atrás, xusto cando o rei fora coa prostituta. O Conde-Duque envía a Villaescusa a Roma cunha carta lacrada onde se pide que non o deixen marchar até que mude a súa actitude.
Liña 39:
* [[Gabino Diego]] ([[Filipe IV de España|Filipe IV]])
* [[Anne Roussel]] ([[Isabel de Borbón]])
* [[Juan Diego (actor)|Juan Diego]] (Villaescusa)
* [[Javier Gurruchaga]] ([[Conde-Duque de Olivares]])
* [[Fernando Fernán Gómez]] (Gran Inquisidor)
Liña 71:
|[[Premio Goya á mellor interpretación feminina secundaria|Mellor actriz secundaria]]||[[María Barranco]]||style="background: #ffdddd"|Nomeada
|-
|rowspan=2|[[Premio Goya á mellor interpretación masculina secundaria|Mellor actor secundario]]||[[Juan Diego (actor)|Juan Diego]]||style="background: #ddffdd"|Gañador
|-
|[[Javier Gurruchaga]]||style="background: #ffdddd"|Nomeado
| |||