A orixeorige da traxediatragedia é escura, mais pódese albiscar nos [[ditirambo]]s, cantos e bailes en honra do [[deus]] [[Dioniso]]. Segundo a tradición foi Tespis o autor da primeira traxediatragedia, non se conserva e tan só se sabe que o [[coro (teatro)|coro]] estaba formado por [[sátiro]]s.
A traxediatragedia naceu na [[Antiga Grecia]] nas obras de [[Tespis]] e [[Frínico (traxedia)|Frínico]], consolidándose máis adiante con [[Esquilo]], [[Sófocles]] e [[Eurípides]]. Outros autores da época foron [[Querilo]], autor de 170 traxedias e [[Prátinas]], autor de 32.
Frínico inventou a traxediatragedia con argumento histórico n'''A conquista de Mileto'', introduciu o [[verso iámbico]] e inaugurou a segunda parte nas traxediastragedias. Con Esquilo fíxanse as regras fundamentais do drama tráxicotrágico, introduciu as [[máscara]]s e os [[coturno]]s e un segundo actor en escena que fixo posible a dramatización do conflito. A traxediatragedia representábase cunha duración definida, tanto na ficción como na realidade: da alborada ao [[solpor]]. Os seus personaxespersonajes son heroes e deuses. [[Sófocles]] introduciu un terceiro actor, complicou as tramas, desenvolveu caracteres máis humanos, máis identificados co público. A rivalidade entre Esquilo e Sófocles contribuíu á evolución da traxediatragedia.
A tradición da traxediatragedia continuou en [[Roma]]. O primeiro autor foi [[Livio Andrónico]] e o máis coñecido [[Séneca]]. Non obstante, os romanos preferiron a [[comedia]], de modo que a traxediatragedia clásica permaneceu esquecida durante a [[Idade Media]] e non volveu aparecer ata o [[Renacemento]] por mor da influencia [[humanismo renacentista|humanista]] e a súa procura das fontes clásicas, a comezos do século XVI fanse versións das traxediastragedias dos autores clásicos e aparecen autores como [[Étienne Jodelle]], [[Lope de Vega]], [[Calderón de la Barca]], [[Jean Racine]], [[Pierre Corneille]] ou [[William Shakespeare]].
