Índice acústico: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
mSen resumo de edición |
Sen resumo de edición |
||
Liña 22:
O '''índice rexistral internacional''' ou '''índice rexistral científico''' asigna o 0 á nota máis grave do [[Órgano (instrumento musical)|órgano]], o [[Dó (música)|''dó<sub>0</sub>'']] (de 16,35 [[Hertz|Hz]]), e o ''la'' máis grave dun piano (27,5 Hz) chámase [[La (música)|''la<sub>0</sub>'']].
Deste xeito, o ''dó'' central
Este sistema foi normalizado no 121.º (centésimo vixésimo primeiro) encontro da ASA (Acoustical Society of America: Sociedade Acústica de Estados Unidos) en [[Nova York]], en [[1939]].
Liña 33:
* Canadá e Estados Unidos
* Resto do continente americano<ref>En Arxentina só se emprega a norma ISO 16 (é dicir, o sistema científico internacional). Practicamente descoñécese a existencia doutros índices acústicos. Téñase en conta que os índices acústicos son materia de músicos profesionais e ámbitos académicos.</ref>
* México, onde convive coa versión modificada do «índice rexistral de Riemann» (''dó'' central→ ''
* Unha grande parte de Asia, agás os países que foron no seu día colonias francesas, españolas ou portuguesas.
* Tódolos países de Europa, agás Bélxica e Francia; en Italia ten un uso maioritario en universidades.<ref name="Italia">En Italia emprégase o sistema internacional de índice acústico, a pesar de que a súa lei n.º 170, do 3 de maio de 1989, estableceu o índice franco-belga: «O sonido de referencia para a entonación de base dos instrumentos musicais é a nota ''la<sub>3</sub>'', cuxa altura debe corresponder á frecuencia de 440 Hz (hertz), medida á temperatura ambiente de 20 grados Celsius».</ref><ref>Bellasich, Fadini; y Leschiutta, Lindley (1983): ''Il clavicembalo'' (páxs. 11-12). Turín: EDT, 1984.</ref>)
=== Índice rexistral franco-belga ===
O '''sistema franco-belga''' toma como referencia o [[Dó (música)|''dó'']] da segunda [[Liñas adicionais|liña adicional]] inferior en [[Clave (notación musical)|clave de fa]], dándolle o nome de ''
O problema é que para notas máis graves débense empregar números negativos; por exemplo, a nota máis grave do [[Órgano (instrumento musical)|órgano]] (dúas oitavas debaixo
==== Utilización xeográfica do índice franco-belga ====
Liña 51:
O '''sistema de Helmholtz''' foi desenvolvido polo científico alemán [[Hermann von Helmholtz]] (1821-1894), quen utilizou unha combinación de letras maiúsculas e minúsculas (da A á G), e os símbolos prima (′) e subprima (͵) para describir cada nota individual das distintas [[Oitava|oitavas]].<ref>A letra B (que no [[Sistema de notación musical anglosajón|sistema anglosaxón]] representa o ''si'' natural) en [[Alemaña]] emprégase para designar o ''si'' bemol, mentres que para o ''si'' natural emprégase a letra H</ref>
O musicólogo alemán Hugo Riemann (1849-1919) adoptou unha variante gráfica deste mesmo sistema, descrita con claridade no influente ''Riemann'' ''Musiklexikon'' (1884) e adoptada nos seus outros escritos.<ref>{{Cita web|url=https://archive.org/stream/bub_gb_eLs3AAAAIAAJ#page/n9/mode/2up|título=Musik-Lexikon: Theorie und Geschichte der Musik, die Tonkünstler alter und neuer Zeit mit Angabe ihrer Werke, nebst einer vollständiger Instrumentenkunde|data-acceso=29 de
==== Utilización xeográfica do índice alemán ====
| |||