Revisión como estaba o 19 de xullo de 2020 ás 22:29 editar Nonso91 (conversa \| contribucións) 5.018 edicións m Correcciones ortográficas con Replacer (herramienta en línea de revisión de errores) Etiqueta: ReplacerTool [2.0] ← Edición máis vella		Revisión como estaba o 7 de agosto de 2020 ás 14:37 editar desfacer InternetArchiveBot (conversa \| contribucións) Bots 234.183 edicións Recuperando 6 fontes e etiquetando 0 como mortas.) #IABot (v2.0.2 Edición máis nova →
Liña 40: Unha característica dos pais de Ernesto que influíu considerablemente na súa infancia e mocidade, foron as constantes mudanzas e traslados. Até abandonar definitivamente Arxentina, tiveron cando menos 12 enderezos, en Buenos Aires, Caraguatay, San Isidro, Alta Gracia e Córdoba capital. '''Residencias da familia Guevara Lynch-De la Serna entre 1928 e 1953'''<ref>{{Cita web \|url=http://urumelb.tripod.com/che/biografia-del-che-guevara.htm \|título=''Biografía del Che'', Urumelb. \|data-acceso=27 de febreiro de 2004 \|urlarquivo=https://web.archive.org/web/20040227050354/http://urumelb.tripod.com/che/biografia-del-che-guevara.htm \|dataarquivo=27 de febreiro de 2004 \|urlmorta=siyes }}</ref><ref>[http://argos.eco.unc.edu.ar/eci/uploads/File/boletin/Huellas_del_Che_Guevara_en_Cordoba.pdf Avalos, Elisa y Gudiño, Mercedes (2006) ''Huellas del Che Guevara en Córdoba'', Universidad de Córdoba.]{{Ligazón morta\|data=agosto de 2018 }}</ref><ref>{{Cita web \|url=http://www.varelaenred.com.ar/cronologiache.htm \|título=Cronoloxía de Ernesto Che Guevara (de 1928 a 1947), Valera en Red. \|data-acceso=14 de outubro de 2007 \|urlarquivo=https://web.archive.org/web/20071011174816/http://varelaenred.com.ar/cronologiache.htm \|dataarquivo=11 de outubro de 2007 \|urlmorta=siyes }}</ref>: # Entre Ríos 480 ([[Rosario, Santa Fe\|Rosario]]) Liña 117: Neste período Ernesto adicouse á súa carreira e comezou a traballar como asistente nunha clínica especializada en [[alerxia]]s que se dedicaba á investigación da asma, dirixida polo Dr. Salvador Pisani. Na facultade de Medicina coñeceu a Berta Gilda Infante, ''"Tita"'', unha cordobesa militante universitaria [[comunista]] coa que mantería unha forte amizade polo resto da súa vida. En Buenos Aires Guevara adicouse a xogar ó [[rugby]], primeiro no importante [[San Isidro Club]] e logo, debido ás súas limitacións coa asma, no pequeno e desaparecido Yporá Rugby Club (1948) e no Atalaya Polo Club (1949)<ref name=Rugby>{{Cita web \|url=http://www.geocities.com/cherugby/historia03.html \|título=''El rugby en Buenos Aires'', Che Rugby, Centro de Estudios en Historia del Rugby. \|data-acceso=03 de decembro de 2001 \|urlarquivo=https://web.archive.org/web/20011203081924/http://www.geocities.com/cherugby/historia03.html \|dataarquivo=03 de decembro de 2001 \|urlmorta=siyes }}</ref>. Editou entón a primeira revista dedicada ó rugby da Arxentina, co nome "''Tackle"'', e na que tamén escribía crónicas baixo o [[pseudónimo]] ''"Chang-cho"'', en alusión ó seu propio alcume de "''Chancho"''<ref name=Rugby/>. [[Ficheiro:Che Guevara (1ro derecha) - Rugby - Atalaya.jpg\|miniatura\|dereita\|250px\|Ernesto Guevara (primeiro pola dereita) con integrantes do equipo de [[rugby]], ca. 1948.]] Liña 204: [[Ficheiro:Cuba-map-labels (4).png\|miniatura\|dereita\|400px\|Mapa de Cuba, cos principais lugares de actividade guerrilleira.]] O [[10 de marzo]] de [[1952]] un [[golpe de Estado]] dirixido polo xeneral [[Fulgencio Batista]] derrocara ó presidente democrático [[Carlos Prío Socarrás]], do [[Partido Revolucionario Cubano Auténtico\|Partido Auténtico]], nun marco internacional que transitaba os primeiros momentos da [[guerra fría]] entre os [[Estados Unidos de América\|Estados Unidos]] e a [[Unión Soviética]]. Batista instalou unha sanguenta [[ditadura]] co argumento de combater o [[comunismo]]. Con todo o escandaloso nivel de [[corrupción]] e violación dos [[dereitos humanos]] levou á conformación dunha oposición xeneralizada partidaria da insurrección para arredar do poder a Batista<ref>{{cita publicación periódica\|url=http://arch1.cubaencuentro.com/pdfs/24/24mfps283.pdf\|nome=Marifeli\|apelidos=Pérez-Stable,\|título=La transición pacífica que no tuvo lugar (1954-1956)\|revista=Encuentro\|volume=24\|data=primavera-2002\|páxinas=283-305\|urlmorta=siyes\|urlarquivo=https://web.archive.org/web/20070715034342/http://arch1.cubaencuentro.com/pdfs/24/24mfps283.pdf\|dataarquivo=15 de xullo de 2007\|data-acceso=03 de decembro de 2007}}</ref>. Nese contexto actuaría o ''[[Movemento do 26 de xullo]]'', unha evolución revolucionaria do [[Partido Ortodoxo]], de ideoloxía basicamente [[nacionalista]]-[[Antiimperialismo\|antiimperialista]], buscando en todo momento artellar as súas forzas con outros sectores opositores, co proxecto de establecer un goberno democrático nacionalista. Liña 356: [[Ficheiro:CheinCongo2.gif\|miniatura\|esquerda\|200px\|Che Guevara no Congo.]] A participación cubana na rebelión congolesa foi unha experiencia desastrosa. Os cadernos redactados por Guevara comezan coa seguinte frase: {{Cita\|Esta es la historia de un fracaso.<ref>{{Cita web \|url=http://www.cubanet.org/CNews/y99/apr99/29o4.htm \|título=''Cuba lanza nuevo diario del "Che" en el Congo'', Reuters, 28 de abril de 1999. \|data-acceso=08 de decembro de 2007 \|urlarquivo=https://web.archive.org/web/20070213071808/http://www.cubanet.org/CNews/y99/apr99/29o4.htm \|dataarquivo=13 de febreiro de 2007 \|urlmorta=siyes }}</ref>}} A falta de coñecemento da [[lingua swahili]] e os costumes, as múltiples fraccións internas e externas dos grupos revolucionarios, a desorganización e falta de disciplina das tropas, e finalmente o cesamento do apoio de Tanzania, levaron a unha seguida da outra. Dese xeito, o Che, ó mando de 120 cubanos, viuse obrigado a ordenar unha retirada de urxencia cando o [[Exército de Liberación do Congo]] decidiu abandonar a loita. Durante a campaña que durou nove meses morreron seis guerrilleiros cubanos e, finalmente tralo abandono da loita por parte dos congoleses, Guevara retirouse nunha situación que cualificou de vergoñenta o [[20 de novembro]] de [[1965]]. Liña 386: [[Ficheiro:RutaDelChe2.svg\|miniatura\|300px\|A liña punteada sinala o vieiro do grupo guerrilleiro dirixido por Guevara até o lugar en que foi fusilado. Hoxe é un circuíto de memoria e turístico.]] En [[xuño]] e [[xullo]] o ELN perdeu sete homes máis. O [[1 de agosto]] a CIA enviou dous axentes para sumarse á caza do Che Guevara: os cubano-norteamericanos Gustavo Villoldo e [[Félix Rodríguez]], este último infiltrouse para preparar a [[Invasión de Baía de Cochinos]]<ref>{{En}} Rodriguez, Felix I. and John Weisman. ''Shadow Warrior/the CIA Hero of a Hundred Unknown Battles (Hardcover)'', New York: 1989, Publisher: Simon & Schuster.</ref><ref>{{En}} NewsMax, "Félix Rodríguez:Kerry No Foe of Castro". [http://www.newsmax.com/archives/articles/2004/8/29/113445.shtml En liña.] {{Webarchive\|url=https://web.archive.org/web/20070418121731/http://www.newsmax.com/archives/articles/2004/8/29/113445.shtml \|date=18 de abril de 2007 }}</ref>. O [[31 de agosto]] o exército emboscou á segunda columna en ''Vado del Yeso'', cando cruzaban o río, de resultas do cal todos menos un<ref>{{Cita web \|url=http://www.econoticiasbolivia.com/documentos/notadeldia/cheuno.html \|título=''A 39 años de la emboscada de Vado del Yeso: el antihéroe de la retaguardia del Che'', por Vania Solares Maymura. Econoticias Bolivia, 2006 \|data-acceso=14 de decembro de 2008 \|urlarquivo=https://web.archive.org/web/20080720175716/http://www.econoticiasbolivia.com/documentos/notadeldia/cheuno.html \|dataarquivo=20 de xullo de 2008 \|urlmorta=siyes }}</ref>. Os seus corpos foron expostos primeiro como trofeos e logo soterrados de xeito clandestino. Os 17 sobreviventes escaparon subindo aínda máis e o [[7 de outubro]] comezaron a baixar cara o río. O [[8 de outubro]] foron sorprendidos na ''Quebrada del Churo''. O Che Guevara ordenou dividir o grupo en dous, enviando ós enfermos diante e quedándose co resto a enfrontar as tropas do goberno.

Che Guevara: Diferenzas entre revisións