Sandžak: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Breobot (conversa | contribucións)
m Correcciones ortográficas con Replacer (herramienta en línea de revisión de errores)
Breobot (conversa | contribucións)
m Correcciones ortográficas con Replacer (herramienta en línea de revisión de errores)
Liña 50:
A maior parte do Sandžak foi ocupada polos italianos durante a [[Segunda Guerra Mundial]], e posta baixo o goberno de [[Reino de Montenegro (1941-1944)|Montenegro]] (a cidade de Novi Pazar foi incluída na [[Serbia de Nedić]], mentres que Plav e Rožaje foron incluídas en Albania, que estaba baixo administración italiana), quedando baixo ocupación alemá desde [[1943]]. Ao acabar a guerra, o Sandžak foi dividido de novo entre [[Serbia]] e [[Reino de Montenegro (1941-1944)|Montenegro]], segundo o acordo de división inicial entre os dous estados de [[1913]] (véxase mapa do cabezallo).
 
As [[Guerras iugoslavas]] da década de [[1990]] deixaron o Sandžak fortemente danado, xa que as [[guerra de Bosnia|guerras de Bosania]] e de [[Guerra de Kosovo|Kosovo]] comportaron tensións étnicas e (no último caso) bombardeos das forzas da [[OTAN]]. Segundo os partidos polítics bosniosbosníacos do Sandžak, uns 60.000-80.000 [[Bosnia e Hercegovina|bosniosbosníacos]] emigraron da rexión nese período, como resultado da opresión e dos ataques policiis no Sandžak.
 
En [[1995]] producíronse algunhas matanzas masivas de bosniosbosníacos, a máis notable en Sjeverin (Priboj), Bukovica<ref>[http://www.freeserbia.net//Documents/Serbia1993.html]</ref><ref>{{Cita web |url=http://web.amnesty.org/library/Index/ENGEUR700052003?open&of=ENG-YUG |título=Copia arquivada |data-acceso=14 de febreiro de 2004 |urlarquivo=https://web.archive.org/web/20040214235413/http://web.amnesty.org/library/Index/ENGEUR700052003?open&of=ENG-YUG |dataarquivo=14 de febreiro de 2004 |urlmorta=si }}</ref>
 
Cos cambios democráticos en Serbia no ano [[2000]], os bosniosbosníacos puideron participar na vida política de Serbia e Montenegro, como Rasim Ljajić, bosnio que foi ministro do goberno de [[Serbia e Montenegro]], ou Rifat Rastoder, actual presidente do Parlamento de Montenegro.
 
Os datos dos censos mostran unha emigración xeral de todas as nacionalidades desta rexión subdesenvolvida.
 
== Demografía ==
[[Ficheiro:National Symbol of Bosniaks in Sandzak.png|200px|dereita|miniatura|Símbolo Nacional dos bosniosbosníacos no Sandžak.]]
[[Ficheiro:Sandzak ethnic map.png|miniatura|250px|'''Mapa étnico do Sandžak (Raška)'''<br><small> (incluíndo Plav e Andrijevica) segundo os censos de 2002 de Serbia e de 2003 de Montenegro.<br>'''Notas:'''<br>'''1.''' O mapa mostra as maiorías da poboación nos municipios.<br>'''2.''' A liña vermella sinala a fronteira entre Serbia e Montenegro.</small>]]
 
O Sandžak é unha rexión etnicamente moi mesturada. De acordo con datos do censo da poboación de [[2002]] da parte serbia, vivían alí un total de 235.567 persoas, cunha gran diversidade étnica, aínda que os bosniosbosníacos manteñen a maioría na zona, co occidente con maioría serbia e o oriente con maioría bosnia.
 
* 134.128 [[Pobo bosníaco|Bosníacos]] (56,94 %)
Liña 71:
* 2.724 Outros (non declaran a nacionalidad, ou descoñecidos) (1,15 %)
 
De acordo cos datos estatísticos de Montenegro (censo de [[2004]]), na parte montenegrina vivían 163.441 presoas, de maioría serbkia, agás no extremo oriental, ao longo da fronteira, onde os bosniosbosníacos son maioría.
 
* 65.650 Serbios (40,17 %)
* 44.341 BosniosBosníacos (27,13 %)
* 28.249 Montenegrinos (17,28 %)
* 15.456 Muslulmáns étnicos (9,46 %)
Liña 80:
* 5.943 Outros (3,63 %)
 
Un cálculo entre os dous censos permite estimar a poboación do Sandžak en sobre 399.000 habitantes. A maioría relativa é de bosniosbosníacos, sobre 178.500, itsto é, o 45 % da poboacíón da rexión. Siguen os serbios co 39 % (ca. 155.000 habitantes), montenegrinos, co 7 % (ca. 29.000) e os musulmáns étnicos, un 5 % (ca. 23.500). Estímase que forman tamén parte da poboación do Sandžak uns 4.000 albaneses (o 1 %).
 
Os municipios con maioría étnica serbia son Nova Varoš (90,09 %), Priboj (74,15 %), Pljevlja (59,52 %) e Prijepolje (56,82 %).
Liña 86:
Os municipios de poboación mesturada con maioría relativa serbia son Bijelo Polje (36,31 %) e Berane (41,43 %).
 
Pola súa parte, os bosniosbosníacos son maioiría nos municipios de:
* Tutin (o 94,23 % sobre un total de 28.319 habitantes)
* Rožaje (o 82,09 % de 27.562)
Liña 95:
; Nota
 
A maioría dos bosniosbosníacos étnicos declaráronse como [[musulmán]]s no censo de 1991. Nos censos de 2002/2003 a maioría deles declaráronse como bosniosbosníacos, pero tamén houbo algúns que aínda se declarban de nacionalidade musulmá. Por outra parte, a maioría dos serbios da zona montenegrina do Sandžak declaráronse como montenegrinos no censo de 1991, mentres que no censo de 2003 declaráronse serbios.
 
== Na actualidade ==
{{cómpre referencia}}<br>
Durante a existencia da [[República Federal de Iugoslavia]] e de [[Serbia e Montenegro]], algúns políticos bosniosbosníacos do de Sandžak (Raška) demandaron a autonomía do territorio. A proposta máis radical foi que se lle dera ao Sandžak o estatuto de República dentro da Federación de Serbia e Montenegro, creada a partir das partes serbia e montenegrina do Sandžak.
 
Desde que Serbia e Montenegro son Estados independentes separados e o Sandžak está dividido entre eles, é probábel que futuras propostas de autonomía respeten as novas fronteiras internacionais.
 
Puesto que os bosniosbosníacos constitúen unha maioría en só tres municipios orientais do Sandžak serbio e dous municipios orientais do montenegrino, e suposto que as poboacións serbias e montenegrinas desta rexión etnicamente mixta opoñeríanse á idea de autonomía, é pouco probábel que exista un eventual Sandžak autónomo que incluíse municipios con poboación con maioría de serbios e montenegrinos.
 
O Consello Nacional Bosníaco de Serbia e Montgenegro (CNBSM) representan á rexión na [[Organización das Nacións e Pobos Non Representados]] ([[UNPO]] das súas siglas en inglés ''Unrepresented Nations and Peoples Organization'') desde [[1993]]. Este grupo de presión política o CNBSM) organizou un referéndum en outubro de 1991, onde o 98 % dos votantes optaron en favor da autonomía. O Consello informouj que a participación fora do 69 %, aínda que isto non foi verificado por ningún organismo internacional independente.