Carlos Casares: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
Recuperando 9 fontes e etiquetando 0 como mortas.) #IABot (v2.0 |
m Correcciones ortográficas con Replacer (herramienta en línea de revisión de errores) |
||
Liña 36:
A pesar do seu traballo como [[Ensaio (literatura)|ensaísta]], non esqueceu a narrativa, e seguiu publicando obras con boa acollida polo [[espectador|público]], como ''Os escuros soños de Clío'' (1979); ''Ilustrísima'' (1980) e tras deixar a súa carreira [[parlamentarismo|parlamentar]] ''Os mortos daquel verán'' (1987), ''Deus sentado nun sillón azul'' (1996) e ''O sol do verán'' (2002).
Casares participou da política galega nos anos de [[Transición española|transición]] e comezos da [[democracia]]. Foi un dos 21 asinantes do manifesto [[Realidade Galega]], nado co obxectivo de conseguir un [[Estatuto de autonomía de Galicia de 1981|estatuto galego]] á par do de [[Estatuto de Autonomía de Cataluña de 1979|Cataluña]] e o do [[Estatuto de Autonomía do País Vasco de 1979|País Vasco]] de [[1979]]. Este feito púxoo, canda o seu compañeiro e amigo Ramón Piñeiro, en primeira liña da [[política de Galicia|política galega]]
[[Ficheiro:Lugar onde repousan os restos de Casares, en Nigrán, CC BY-SA Praza Pública.jpg|miniatura|esquerda|''Carlos Casares 1941 - 2002''.<ref>Redacción: [http://praza.gal/cultura/12215/as-letras-2017-para-carlos-casares/ "As Letras 2017, para Carlos Casares"] ''[[Praza Pública]]'', 9/7/2016.</ref>]]
Xa na década de 1990 dedicouse a viaxar por medio [[mundo]] participando en múltiples congresos e encontros, como os Congresos mundiais do [[PEN Internacional]] en [[Maastricht]], [[Toronto]] e Compostela (xa que foi o presidente do [[PEN Clube de Galicia]] de 1996 a 1999) ou o Literarisches Kolloquium en [[Berlín]]. Deu tamén cursos de galego en cidades como [[Nova York]].
|