Wenceslao Fernández Flórez: Diferenzas entre revisións

 

Sobre as súas experiencias na Embaixada de Holanda e no Madrid de 1936, escribiría dúas novelas, ''Una isla en el mar rojo'' ([[1938]]) e ''[[Novela Número Trece|La novela número 13]]'' ([[1941]]). En [[1945]] ingresou na [[Real Academia Española]] e en [[1959]] recibiu a [[Cruz de Alfonso X el Sabio]]. En [[1951]] adaptou ''El capitán Veneno'' de [[Pedro Antonio de Alarcón]] para o cine, con dirección de [[Luis Marquina]]. Ademais as súas propias obras serían obxecto de numerosas adaptacións cinematográficas, en especial por [[Rafael Gil]] (''El hombre que se quiso matar'', [[1942]] e [[1970]]; ''Huella de luz'', [[1943]]; ''Camarote de lujo'', [[1959]]), así como por outros directores, como [[José Luis Cuerda]] ([[El bosque animado (filme)|''El bosque animado'']]) ou [[Richard Harlan (director)|Richard Harlan]] (''[[Odio (filme de 1933)|Odio]]'').

Tivo un fillo, o militar [[Wenceslao Muíños Figueiras]] (1907-1985), que non recoñeceu legalmente pero con quen mantiña relación<ref>Fernández Santander, 16.</ref>