Revisión como estaba o 17 de xaneiro de 2020 ás 21:00 editar Elisardojm (conversa \| contribucións) 102.538 edicións →‎Traxectoria ← Edición máis vella		Revisión como estaba o 17 de xaneiro de 2020 ás 21:04 editar desfacer Elisardojm (conversa \| contribucións) 102.538 edicións →‎Traxectoria Edición máis nova →
Liña 5: Fillo de [[Luciano Puga Blanco]], naceu en Santiago por estar o seu pai desprazado nesta cidade, e foi bautizado o [[23 de abril]] de 1874 en San Fiz de Solovio, mais marchou moi novo á Coruña. Estudou dereito en [[Santiago de Compostela]] onde presentou a súa tese de grao "Fueros Nobiliaros" en [[1895]] e grazas a [[Cánovas del Castillo]], amigo do seu pai, conseguiu ser nomeado a un posto para o que non era necesario opositar na Dirección Xeral de Penais. Descontento co ambiente político e con saudades da terra volveu a [[Galiza]] onde casou con María del Carmen Ramón e foi xuíz en [[Arteixo]]. Comezou a escribir no xornal ''[[El Noroeste (1896)\|El Noroeste]]'', co pseudónimo de Picadillo, chegando a ser tan popular que en [[1913]] escribiu o artigo "Quiero ser concejal" e comezou unha campaña para ser elixido concelleiro, facendo o 14 de outubro dese ano un chamamento: "Alocución a las vendedoras de la plaza de abastos": {{cita\|Vós non votades pero tedes homes, fillos... a estes pedide, mandade... ata chegardes a requirir á zoca, que as coaccións na intimidade non teñen nada que ver coa lei electoral.<ref>Xosé Cermeño: Introdución a ''A cociña popular...''. páx. 15.</ref>}} Liña 12: [[Ficheiro:Exposición rexional de arte galega. A Coruña 1917.jpg\|miniatura\|300px\|Exposición no [[Palacio de María Pita]], en [[1917]]. De esq. a der., de pé: [[Alfredo Tella\|Tella]], [[Manuel Abelenda Zapata\|Abelenda]], [[Alejandro Barreiro Noya\|Barreiro]], [[Carlos Sobrino Buhigas\|Sobrino]], [[Antonio Palacios Ramilo\|Palacios]], [[José Seijo Rubio\|Seijo]], [[Fernando Álvarez de Sotomayor\|Sotomayor]], [[Francisco Lloréns\|Lloréns]], [[Alfonso Daniel Rodríguez Castelao\|Castelao]], [[Jesús González Concheiro\|Concheiro]], [[José Francés y Sánchez-Heredero\|Francés]], [[Emilio Madariaga y Rojo\|Madariaga]] (co chapeu nas mans), [[Rafael González Villar\|González del Villar]] e dúas persoas sen identificar. Sentados: a muller de Francés, [[Emilia Pardo Bazán\|Pardo Bazán]] e [[Picadillo]].]] Escribiu numerosos libros de [[gastronomía]], incluíndo "''La cocina práctica''" en [[1905]], que tivo un grande éxito, e moitos outros libros de cociña así como numerosos artigos; foi enormemente popular no seu tempo como persoa e escritor, caracterizado polo sentido do humor e a defensa da vida popular tanto a nivel culinario, reivindicando o [[bacallau]], as [[sardiña]]s e o [[lacón con grelos]] fronte ás copias da [[cociña francesa]] de moda na época, dicindo que unha das maiores experiencias da súa vida fora unha [[caldeirada]] comida nun barco de pesca. Non só aplicaba o humor á cociña senón tamén á política e a si mesmo. Como exemplo, descríbese así na súa nenez no seu libro ''Mi historia política'': {{cita\|En 1882 era eu un señor que tiña 8 anos de idade e uns 75 quilos de peso.<ref>''Mi historia política'', Tipografía Obrera Coruñesa, 1917, citado por Xosé Cermeño en: Introdución a ''A cociña popular...''</ref>}}

Manuel María Puga Parga: Diferenzas entre revisións