Revisión como estaba o 3 de setembro de 2007 ás 16:29 editar Taboada (conversa \| contribucións) 232 edicións Sen resumo de edición ← Edición máis vella		Revisión como estaba o 30 de outubro de 2007 ás 16:19 editar desfacer Taboada (conversa \| contribucións) 232 edicións Sen resumo de edición Edición máis nova →
Liña 28: == Xeralidades == O Código Alimentario Español, ~~establece~~establecía que os edulcorantes sintéticos son aquelas sustancias que proporcionan sabor e que, sen ter calidades nutritivas, teñen un poder edulcorante superior ó do azucre de caña ou de remolacha, ó que tratan de substituír. Hai estudios que demostran que os edulcorantes sintéticos, por enriba de determinadas doses, son nocivos para a saúde, pero non debemos esquecer que os edulcorantes naturais, por enriba de determinadas doses tamén son nocivos, tendo a glicosa e a sacarosa especial incidencia na [[diabetes]]. O ideal sería prescindir do sabor doce que proporcionan os edulcorante e consumir produtos integrais. Liña 40: == Poder edulcorante == Por definición, a sacarosa posúe un poder edulcorante igual a 1 (en solución de 30 g/lL ye a 20 °C, ~~condiciones~~condicións de referencia). O poder edulcorante dalgúns edulcorantes intensos de síntese ou de orixe vexetal é o seguinte: Liña 68: É o compoñente do azucre de mesa, (100% de sacarosa), obtense da [[remolacha]] (que contén un 15%) ou da [[cana de azucre]] (20% de contido en sacarosa) e encóntrase de forma natural na maior parte das froitas. O azucre é o edulcorante natural por excelencia. O azucre (sacarosa) utilizase como patrón para comparar o poder edulcorante das outras sustancias. Pode considerarse constituída pola unión dunha molécula de glicosa e outra de frutosa. [[Glicosa]] . É un monosacárido característico. Está presenta na constitución da [[sacarosa]] ou azucre común e constitúe o alimento fundamental das [[célula\|células]]. [[Frutosa]]. [[Frutosa]]. Coñecida tamén pola denominación "azucre para ~~diabético~~diabéticos". Utilizase na elaboración de postres e produtos para [[diabetes\|diabéticos]]. Ten un poder edulcorante 1,7 veces comparado ~~con el de~~co lada sacarosa ou azucre de mesa. Atópase nas froitas e no mel. [[Sucralosa]]. Foi descuberta en 1976.Fabricase a partir do azucre, e é 600 veces mais doce que esta. Non provoca caries. Non se transforma no organismo e polo tanto non aporta calorías. É moi soluble en auga e presenta unha elevada estabilidade nunha ampla gama de alimentos procesados e bebidas. Emprégase como edulcorantes de mesa, en froitas procesadas, chicles e produtos forneados. Liña 79 ⟶ 80: [[Aspartamo]]. '''E 951''' Descuberto en 1965 por J.P. Schlatter, o aspartamo ~~Está~~está formado pola unión de dous aminoácidos (constituíntes básicos das proteínas), denominados fenilalanina e ácido aspártico Dependendo da concentración da disolución o poder edulcorante do aspartamo é de 100 a 200 veces o da sacarosa. O consumo de alimentos que conteñen aspartamo deixa na boca un sabor doce permanente, a diferenza doutros edulcorantes que deixan un regusto amargo. Liña 90 ⟶ 91: Unha culleriña de aspartamo proporciona un sabor doce igual que 200 culleriñas de azucre e aporta 2 kilocalorías. Dado que a cantidade a utilizar sería 200 veces menor que a de azucre, o seu poder calórico resulta insignificante. La Inxesta Diaria Admisible (I.D.A.) de aspartamo é de 40.0 mg/kg [[Ciclamato]] '''E 952'''. Os ciclamatos (sales de sodio do ácido ciclámico) foron descubertos en 1937 e comercializados nos USA nos anos 1960. O ciclamato é unhas 50 veces máis doce que o azucre. Os ciclamatos son resistentes á calor, ó pH ácido e ó pH alcalino. A toxicidade dos ciclamatos aínda é ~~objeto~~obxeto de ~~estudios~~estudos. O Codex Alimentarius inclúeo como aditivo alimentario. Os ciclamatos están prohibidos nos [[Estados Unidos]] e [[Xapón]],. En Europa está autorizado, excepto [[Inglaterra]] e [[Francia]], sendo a dose diaria admisible de 0-7 miligramos por kilogramo de peso. Non aporta calorías e emprégase como edulcorante de mesa, en bebidas, refrescos, batidos, cereais de almorzo, produtos de forno, conservas de froitas, doces e produtos farmacéuticos. O seu consumo está contraindicado en nenos e embarazadas. [[Sacarina]] '''E 954'''. A sacarina foi descuberta de xeito casual en 1879 polo químico alemá Constantin Fahlberg, que estudaba na Universidade Johns Hopkins (EEUU). Descubriu que un derivado do alquitrán presentaba un sabor extremadamente doce. Foi o primeiro edulcorante sen calorías que se descubriu. Foi recoñecida ~~cono~~como segura en 1959 e con posterioridade foi prohibida nalgúns países, como [[Francia]] e [[Canadá]]. En Estados Unidos hai que facer constar nas etiquetas dos produtos que a conteñen que é un aditivo nocivo para a saúde. Demostrouse que asnas doses habituais non esé tóxica (menos de 2,5 g ó día). A Inxesta Diaria Admisible (I.D.A.) de Sacarina é de 2.4 mm/ kg. Un frasco de sacarina líquida debe durar ~~por lo~~polo menos un mes. Non está aconsellada en mulleres embarazadas. É o edulcorante artificial máis utilizado. É de 300 a 500 veces máis doce que oa sacarosa (azucre común). Utilízase como aditivo en moitos alimentos: iogures, refrescos, produtos para diabéticos, produtos baixos en calorías, e como edulcorante de mesa. A forma máis empregada é a sal sódica. Ten un regusto amargo, cando se utiliza a concentracións altas. Ó igual que o ciclamato, é un edulcorante que resiste o quecemento e os medios ácidos, ~~por lo~~polo que é moi útil no procesado de alimentos. [[Azucre-alcohol]] ou poliol. Os poliois exhiben o grupo funcional alcohol, -OH, repetidamente. Exemplos dos mesmos son o [[sorbitol]], [[manitol]], [[xilitol]], [[isomaltol]], [[maltitol]], [[lactitol]] e o [[xarope de glicosa]]. Encóntranse en alimentos de maneira natural e obtéñense industrialmente por hidroxenación do amidón ou da sacarosa. Aínda que o seu poder enerxético coincide coa da sacarosa a súa baixa dixestibilidade fai que o poder calórico real sexa menor. Liña 114 ⟶ 113: Consumidos en grandes cantidades, máis de 30-50 por día segundo tipo, poden acosionar flatulencia e diarrea. O uso que se fai de azucres-alcohois en moitos alimentos pode facer que a cantidade total consumida dos mesmos rebase a cantidade tolerada polo organismo. O seu consumo está contraindicado nos nenos, especialmente se son menores de 3 anos. Os trastornos gastrointestinais que poden ocasionar en outras persoas, se son consumidos en exceso, non soen revestir gravidade. [[Sorbitol]] '''E-420'''. Liña 120 ⟶ 118: Aporta menos enerxía que o azucre, non afecta ós niveis de azucre en sangue e non provocan caries. O sorbitol é un poliol natural, pero tamén se fabrica industrialmente por transformación de azucre. Emprégase en produtos baixos en calorías (caramelos, gominolas, chicles, etc.) e alimentos para diabéticos.. É o edulcorante que conteñen habitualmente os [[Chicle\|chicles]] "sen azucre". Se se toma unha dose alta (máis de 50 gramos de sorbitol día), pode causar diarrea. Por este motivo, convén limitar a súa inxestión diaria. Os polioles están desaconsellados en nenos xa que o seu menor tamaño corporal fainos máis vulnerables á deshidratación causada pola diarrea. Non deben tomarse máis de 5 chicles ó día. Liña 126 ⟶ 124: [[Xilitol]]. '''E 967'''. É un [[azucre-alcohol]], polialcohol, ou poliol, de tipo monosacárido hidroxenado. Poliol de poder edulcorante igual ó da sacarosa, moi utilizado na industria dos chicles oe outras lambetadas. Ten un efecto de arrefriamento do padal polo que os produtos que o conteñen resultan refrescantes. [[Manitol]] . '''E 421'''. Liña 149 ⟶ 147: [[Acesulfamo-k]] , '''E 950'''. Iste edulcorante non é metabolizado polo organismo eliminándose pola ouriña na súa totalidade. Adoza 200 veces más que o [[azucre]]. LaA Inxesta Diaria Admisible (I.D.A.) de Acesulfamo é de 9.0 mg/kg [[Neohesperidina dihidrocalcona]] '''E 959'''. Elaborado daa ~~[[Citrus~~partir dada ~~aurantium\|~~"Laranxa amarga]]" (Citrus aurantium). [[Alitamo]] ® O alitamo é un dipéptido. O seu poder edulcorante esé de 2.000. *[[Monelina]] .

Adozante: Diferenzas entre revisións