A '''hipocondría'''<ref>{{DRAG|hipocondría}}</ref> é unha enfermidadade[[enfermidade]] na cal o paciente mostra unha actitude de preocupación pola súa [[saúde]]. Tende a esaxerar os seus [[Sufrimento|sufrimentos]], que poden ser reais ou imaxinarios, crendo que padece unha enfermidade grave. A interpretación catastrófica dos signos corporais máis ínfimos por parte do individuo, é o mecanismo que provoca a hipocondría. Hai familias moi sensibles a esta enfermidade e están inclinadas á interpretación dos signos de enfermidade en todos os ámbitos da vida. Non se debe descartar que unha persoa hipocondríaca estea realmente enferma. En moitas ocasións o que fai é centrar a súa atención en [[Síntoma|síntomas]] leves (mareo, [[dor de cabeza]]...) e non nos verdadeiramente importantes.
Nalgunhas persoas é moi difícil o tratamento da hipocondría, xa que non están dispostas a recoñeceren que a causa do seu mal é de orixe psíquicopsíquica. Polo tanto, néganse a someterse a un tratamento [[Psicoloxía|psicolóxico]]. O tratamento baséase na combinación de [[Fármaco|fármacos]] [[Antidepresivo|antidepresivos]] con acoa [[psicoterapia]] cognitivo conductualcondutual. De feito, é moi común que psquiatra[[Psiquiatría|psiquiatra]] e psicólogo traballen xuntos ante esta enfermidade. Os medicamentos reducen o desánimo pero por si sóssos non son suficientes para eliminar as ideas de enfermidade. Débense tomar conxuntamente co tratamento psicolóxico.
A psicoterapia en si diríxese a paliar a [[angustia]] e o [[medo]] que senten estas persoas ensinándolles a enfrontar o seu problema. Un punto vital radica en saber diferenciar os síntomas reais dos ficticios. Normalmente úsanse técnicas como a desensibilización, o control do pensamento e a relaxación.
