Linguas galorrománicas: Diferenzas entre revisións

A clasificación de ''[[ethnologue]]'', acepta a proposta de Pelligrini, considera dentro do grupo galorromance ademais da [[lingua de oïl]] e o [[Lingua francoprovenzal|francoprovenzal]] varias linguas do norte de [[Italia]] e [[Suíza]] como o [[Lingua lombarda|lombardo]], o [[Lingua piemontesa|piemontés]] e as [[linguas reto-románicas]]. Outros tamén inclúen ao [[Lingua occitana|occitano]] e o [[Lingua catalá|catalán]] en seu conxunto de linguas galorrománicas<ref>Gian Batista Pellegrini, ''Il cisalpino ed il retoromanzo'', 1993; y ''The Dialects of Italy'', ed. Maiden y Parry, 1997.</ref> Non todos os autores aceptan que estas últimas mostran un parentesco máis estreito co francés e o francoprovenzal que con outras linguas románicas, razón pola cal a clasificación de ''etnologue'' é controvertida.<ref>[[ethnologuefamily:301-16|Gallo-Romace (''ethnologue'')]]</ref> <ref>Charles Camproux, Les langues romanes, PUF 1974. p. 77–78.</ref> As linguas galorrománicas por tanto serían:

 

 

* [[Lingua de oïl]] inclúe:

* Perda do [[infinitivo]] latino (re) especialmente nas linguas galo-itálicas e as retorrománicas. En francés, francoprovenzal, occitano e catalán o infinitivo remata con (r) pero non se pronuncia.

 

 

* Conservación dos grupos latinos (cl, fl, pl) agás para as linguas galo-itálicas onde evolucionaron a (t͡ʃ).