Arte de trovar: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
ligazóns internas |
|||
Liña 7:
O Cancioneiro da Biblioteca Nacional tamén é coñecido como Cancioneiro Colocci-Brancutti, por ser copiado por orde do [[Humanismo renacentista|humanista]] [[Angelo Colocci]] (1474-1549) e ser descuberto na biblioteca do conde Paolo Brancutti di Cagli. B é o máis importante dos tres documentos que conforman a lírica medieval profana galego-portuguesa ([[Cancioneiro da Ajuda|Cancioneiro de Ajuda]], [[Cancioneiro da Biblioteca Vaticana|Cancioneiro da Vatican]]<nowiki/>a). A día de hoxe está composto por 355 follas de papel, de medidas 280 x 210 mm, e contén arredor de 1560 composicións da autoría duns 150 autores. O texto está escrito en tinta negra, sen cores e está disposto en dúas columnas. As composiciones están numeradas por Colocci, de 1 a 1664. Hai probas de que traballaron até seis copistas diferentes, ademais das do propio Colocci. Cinco deles utilizaron variedades gótico-bastardas e un só, o que podemos denominar “copista principal”, tanto pola cantidade de textos como pola calidade “filolóxica” da copia, utilizou a cursiva itálica chanceleresca. É posíbel que ningún deles fose italiano xa que, en xeral, revelan unha orixe e mais unha educación gráfica ibéricas.
O Cancioneiro contiña orixinalmente unhas 1.700 [[Cantiga|cantigas]], pero debido a accidentes materiais contén 250 composicións. É notoria a extensa presenza de elementos extratextuais que son de gran axuda para o estudo da nosa lingua e da nosa tradición manuscrita. O [[manuscrito]] tamén está composto por cinco anónimos [[Lai|lais de Bretaña]]. O [[códice]] foi descuberto no ano [[1875]] por Constantino Corvisieri. Desde 1880 o manuscrito pertenceu ao filólogo Ernesto Monaci. Foi posto a venda polos seus herdeiros, e en [[1924]] foi comprado polo goberno portugués e conservado desde entón na Biblioteca Nacional de Lisboa.<ref name=":1">{{Cita libro|título=Historia da literatura medieval galego portuguesa|apelidos=Ramón Pena|nome=Xosé|editorial=Sotelo Blanco|ano=2002|ISBN=84-7824-399-2|ref=}}</ref>
▲O Cancioneiro contiña orixinalmente unhas 1.700 [[Cantiga|cantigas]], pero debido a accidentes materiais contén 250 composicións. É notoria a extensa presenza de elementos extratextuais que son de gran axuda para o estudo da nosa lingua e da nosa tradición manuscrita. O [[manuscrito]] tamén está composto por cinco anónimos [[Lai|lais de Bretaña]]. O [[códice]] foi descuberto no ano [[1875]] por Constantino Corvisieri. Desde 1880 o manuscrito pertenceu ao filólogo Ernesto Monaci. Foi posto a venda polos seus herdeiros, e en [[1924]] foi comprado polo goberno portugués e conservado desde entón na Biblioteca Nacional de Lisboa.<ref name=":1">{{Cita libro|título=Historia da literatura medieval galego portuguesa|apelidos=Ramón Pena|nome=Xosé|editorial=Sotelo Blanco|ano=2002|ISBN=84-7824-399-2|ref=}}</ref>
==Axentes==
Angelo Colocci viviu en [[Nápoles]], cidade onde é máis que probábel que entrara en contacto coa cultura provenzal. Posteriormente pasou a residir en [[Roma]] (1498-1527) exercendo diferentes cargos de suma importancia (abreviador papal, secretario apostólico). Estes cargos proporcionáronlle unha gran notoriedade e un poder económico suficientemente grande como para se converter nun coleccionador e anotador de códices provenzais e sicilianos. O Cancioneiro da Biblioteca Nacional foi concibido por Colocci como un verdadeiro proxecto filolóxico e grazas a el debemos a conservación da maior parte do [[Literatura galego-portuguesa|lirismo galego-portugués]], xa que tamén lle debemos a el a conservación dos textos que se encontran no [[Cancioneiro da Biblioteca Vaticana|Cancioneiro da Vaticana]].<ref name=":1" />
==Contidos da ''Arte de Trovar''==
Liña 20 ⟶ 17:
* Primeira parte (cap. IV - cap. IX): distinción da tipoloxía das cantigas. Será desenvolta máis por extenso xa que é a máis relevante e da que existen máis estudos dos investigadores literarios.
*Segunda parte (cap. I - cap. VI): exposición da [[Métrica (poesía)|métrica]] e figuras retóricas.
* Terceira parte (cap. I - cap. II): tempo das cantigas, sendo estos referencia ao pasado, presente ou futuro. Tipos de [[Rima|rimas]].
* Cuarta parte (cap. I - cap. III): exposición de errores ortográficos recurrentes.
| |||