Wikipedia

Océano Antártico: Diferenzas entre revisións

Explorar o historial de forma interactiva
← Edición máis vellaEdición máis nova →
Contido eliminado Contido engadido
VisualTexto wiki
excavar > escavar
Sen resumo de edición
Liña 58:
}}
 
O '''océano Antártico''', tamén coñecido como '''océano Glacial Antártico''' ou '''océano Austral'''{{sfn|NGS|2014}} (''Southern Ocean'' en inglés), é o nome dado ao conxunto das augas que bañan o [[Antártida|continente Antártico]], que enna realidade constitúen o prolongamento meridional dos océanos [[Océano Atlántico|Atlántico]], [[Océano Pacífico|Pacífico]] e [[Océano Índico|Índico]]. Moitos científicos, oceanógrafos e xeógrafos, non recoñecen a existencia do océano Antártico, considerándoo como unha conxunción de partes dos outros océanos.{{cómpre referencia}}
 
O océano Antártico esténdese desde a costa [[Antártida|antártica]] até os 60° S, límite convencional cos tres océanos mencionados. É o penúltimo océano en extensión (só o [[océano Ártico]] é menor).<ref name=CIAintro>{{cita web |título=Introduction - Southern Ocean|work=CIA Factbook |url=https://www.cia.gov/library/publications/the-world-factbook/geos/oo.html
Liña 66:
[[Ficheiro:Australia map 1863.jpg|miniatura|esquerda|Mapa de 1863 que mostra o océano Antártico (''Southern Ocean'') estendido ata as costas de [[Australia]].]]
 
A Organización HidrógráficaHidrográfica Internacional (IHO) é o organismo competente en fixar os bordos e dar nome aos océanos e mares. Isto recóllese na súa publicación "Límites dos océanos e mares" (''Limits of Oceans and Seas'', en inglés). Nas dúas primeiras edicións de 1928 e 1937 recoñéciaserecoñecíase a existencia dun océano que bordea a Antártida. Porén, na terceira edición de 1953 omitíuseomitiuse a existencia deste océano, ampliando os límites dos océanos Atlántico, Pacífico e Índico ata as costas do continente antártico.<ref name="IHO1953">{{cita publicación periódica |url=https://www.iho.int/iho_pubs/standard/S-23/S-23_Ed3_1953_EN.pdf |título=Limits of Oceans and Seas |edición=3 |data=1953 |editor=Organizacíón Higrográfica Internacional |dataacceso=3 de outubro de 2016 |formato = pdf|lingua = inglés}}</ref> As razóns para non considerar a existencia dun océano austral foron a flutuación estacional dos seus límites hidrográficos do norte, e para contentar aos científicos que crían que un océano debería definirse como "auga rodeada por terra" e non "auga que rodea a terra". Porén dábase liberdade ás oficinas hidrográficas dos estados membros para considerar a existencia deste océano e definir os seus propios límites, así o [[Reino Unido]] utilizou o paralelo 55°S como límite setentrional deste océano.<ref name="IHO1953"/>
 
A redefinición do océano foi abordada de novo pola IHO no ano 2000 enviando unha enquisa aos 68 países membros. Respostaron 28, dos que só [[Arxentina]] rexeitou a proposta. Canto ao nome, a opción maioritaria foi a de "océano do Sur" (''Southern Ocean'' en inglés) elixida por 18 dos países que responderon afirmativamente, fronte a alternativa de "océano Antártico", a pesar de que este nome é o máis común en moitas linguas. A metade dos votos apoiaban que o límite do océano fose o paralelo 60ºS, un [[paralelo]] que non toca terra. Outros límites tiveron 14 votos, principalmente o paralelo 50ºS, e ata houbo algún voto para límites moi setentrionais, como o paralelo 35ºS.
 
EnBaseándose base ána enquisa do ano 2000, a IHO incluíu o océano e os seus bordos setentrionais nos 60ºS, mais isto non foi formalmente adoptado debido a disputas dos nomes doutras áreas marítimas, como a existente sobre o [[mar do Xapón]], que impediron o lanzamento dunha nova edición de ''Limits of oceans and seas''. Con todo, circula un bosquexo de 2002 dunha nova edición que é usada pola IHO e algunhas organizacións como a [[Central Intelligence Agency|CIA]] estadounidense.<ref name=CIAintro2>{{cita web |url=https://www.cia.gov/library/publications/the-world-factbook/geos/oo.html |título=The Workd Factbook. Oceans: Southern Ocean |editor=[[Central Intelligence Agency|CIA]] |dataacceso=3 de outubro de 2016 |lingua=en}}</ref>
 
En [[Australia]], as autoridades cartográficas definen o océano Antártico incluíndo toda a masa de auga entre a Antártida e as costas do sur de Australia e [[Nova Zelandia]],<ref>{{cita novas |url=http://www.theage.com.au/articles/2003/12/21/1071941610556.html |título=Canberra all at sea over position of Southern Ocean |apelidos=Darby |nome=Andrew |data=22/12/2003 |editor=The Age |dataacceso=13 de xaneiro de 2013}}</ref><ref name=Britannica-Indian>{{cita web |título=Indian Ocean |url=http://www.britannica.com/EBchecked/topic/285876/Indian-Ocean |editor=[[Encyclopaedia Britannica]] |dataacceso=13 de xaneiro de 2013}}</ref> aínda que as autoridades de Nova Zelandia non seguen xeralmente esta definición.<ref name="linz">{{cita web|url=http://www.linz.govt.nz/docs/placenames/se-asia.jpg|título=InfoMap: Asia, South-East; Pacific, South-West|formato=[[JPEG]]|lingua=inglés|data-acceso=04 de outubro de 2013|urlarquivo=https://web.archive.org/web/20120104050001/http://www.linz.govt.nz/docs/placenames/se-asia.jpg|dataarquivo=04 de xaneiro de 2012|urlmorta=si}}</ref> Os mapas costeiros de [[Tasmania]] e [[Australia Meridional]] chaman o seu mar como ''Southern Ocean'',<ref name="aadc-maps">{{cita web|url = http://aadc-maps.aad.gov.au/database/mapcat/antarctica/aust_to_ant_jan04.pdf|título = Map showing Australian definition of the Southern Ocean|formato = [[Portable Document Format|PDF]]|lingua = inglés|data-acceso = 04 de outubro de 2013|urlarquivo = https://web.archive.org/web/20080907210256/http://aadc-maps.aad.gov.au/database/mapcat/antarctica/aust_to_ant_jan04.pdf|dataarquivo = 07 de setembro de 2008|urlmorta = si}}</ref><ref name="hydro1">{{cita web|url = http://www.hydro.gov.au/webapps/jsp/charts/charts.jsp?chart=Aus343&subchart=0|título = Chart Aus343: Australia South Coast - South Australia - Whidbey Isles to Cape Du Couedic|editor =Australian Hydrographic Service|data =29 de xuño de 1990|dataacceso =11 de outubro de 2010|lingua = inglés}}</ref><ref name="hydro2">{{cita web|url =http://www.hydro.gov.au/webapps/jsp/charts/charts.jsp?chart=Aus792&subchart=0|título = Chart Aus792: Australia - Tasmania- Trial Harbour to Low Rocky Point|editor = Australian Hydrographic Service|data =18 juliol 2008|dataacceso = 11 outubro 2010 |lingua = anglès}}</ref> mentres que o [[cabo de Leeuwin]] en [[Australia Occidental]] é descrito como o punto no que se atopan os océanos Índico e Antártico.<ref name="heritage">{{cita web|url = http://register.heritage.wa.gov.au/PDF_Files/00104%20Cape%20Leeuwin%28P-AD%29.PDF|título = Assessment Documentation for Cape Leeuwin Lighthouse|páxinas = 11|obra = Register of Heritage Places|data = 13 maio 2005|dataacceso = 13 outubro 2010|lingua = inglés|urlarquivo = https://web.archive.org/web/20110825214915/http://register.heritage.wa.gov.au/PDF_Files/00104%20Cape%20Leeuwin%28P-AD%29.PDF|dataarquivo = 25 de agosto de 2011|urlmorta = si}}</ref>
Liña 79:
=== Primeiras expedicións ===
[[Ficheiro:OrteliusWorldMap1570.jpg|miniatura|Mapamundi de [[Abraham Ortelius]] (1570) que une a Antártida con Australia.]]
No [[Occidente|Mundo occidental]], a crenza nunha ''[[Terra Australis Incognita|Terra Australis]]'' - un vasto continente localizado no extremo sur do globo terrestre para "equilibrar" ás vastas terras do norte: [[Europa]], [[Asia]] e [[África do Norte]] - existiu xa desde os tempos de [[Tolomeo]] (100-178). A circunnavegación do [[cabo de Boa Esperanza]] en 1487 por [[Bartolomeu Dias]] atraeu por primeira vez os exploradores dentro da zona da fría Antártida, feito que demostrou que había un océano que separaba África de calquera terra da Antártida que puidese existir. [[Fernão de Magalhães]] , que pasou polo [[estreito de Magallanes]] en 1520, asumiu que as illas da [[Terra do Fogo]], ao sur eran unha extensión desta terra austral descoñecida. En 1564, Abraham Ortelius publicou o seu primeiro mapa, ''Typus Orbis Terrarum'', un mapa mural de oito follas do mundo, no que se identificaba a Regio Patalis e a rexión de [[Locach]] como unha extensión cara ao norte da ''Terra Australis'', chegando ata a [[Illa de Nova Guinea]].<ref name=ODNB>Joost Depuydt, ‘[[Abraham Ortelius]] (1527–1598)’, [[Oxford Dictionary of National Biography]], Oxford University Press, 2004</ref><ref>Peter Barber, "Ortelius' great world map", National Library of Australia, ''Mapping our World: Terra Incognita to Australia'', Canberra, National Library of Australia, 2013, p.95.</ref>
 
Os xeógrafos europeos continuaron a conectar nos seus [[Globo terrestre|globos terrestres]] a costa da [[Terra de Fogo, Antártida e Illas do Atlántico Sur|Terra do Fogo]] coa costa de Nova Guinea, deixando desbocar as súas imaxinacións no vasto espazo ao sur dos océanos Atlántico, Pacífico e Índico para bosquexar os bordos da ''[[Terra Australis Incognita]]'' ("A descoñecida terra do sur"), un vasto continente que nalgunhas partes chegaba aos trópicos. A busca desta gran terra ao sur motivou a exploradores do [[século XVI|século {{Versaleta|xvi}}]] e dos primeiros anos do [[Século XVII|{{Versaleta|xvii}}]].
Liña 100:
=== Século XIX ===
[[Ficheiro:Admiral Faddey Faddeyevich Bellingshausen.jpg|miniatura|200px|[[Fabian Gottlieb von Bellingshausen]].]]
A primeira vez que se avistou terra firme máis ao sur do paralelo 60º&nbsp;S foi o [[19 de febreiro]] de [[1819]], cando o inglés [[William Smith]] divisou a [[illa Livingston]]. Uns poucosPoucos meses máis tardedespois, Smith volveu para explorar as outras illas do arquipélago das [[Illas Shetland do Sur|Shetland do Sur]], desembarcando na [[illa Rei Xurxo]] e reclamando para o Reino Unido a soberanía sobre os novos territorios. O primeiro avistamento do continente antártico non se pode atribuír a unha única persoa. Porén, pódese reducir a busca a tres personaxes. Segundo varias fontes,<ref>{{cita web |url=http://www.nsf.gov/pubs/1997/antpanel/antpan05.pdf |título=Antarctica —past and present |autor=U.S. Antarctic Program External Panel |editor=National Science Foundation |dataacceso=14 de novembro de 2007 |lingua=en}}</ref><ref>{{cita web |url=http://quest.arc.nasa.gov/antarctica/background/NSF/palmer.html |título=Nathaniel Brown Palmer |autor=Guy G. Guthridge |editor=[[NASA]] |dataacceso=14 de novembro de 2007 |lingua=en |urlarquivo=https://web.archive.org/web/20060202101525/http://quest.arc.nasa.gov/antarctica/background/NSF/palmer.html |dataarquivo=02 de febreiro de 2006 |urlmorta=si }}</ref><ref>{{cita web |url=http://web.archive.org/web/20060828065910/http://arcane.ucsd.edu/pstat.html |título=Palmer Station |lingua=inglés |dataacceso=4 de outubro de 2016}}</ref> tres homes terían avistadoavistarían o manto de xeo ou o continente antártico dentro dun período de días ou meses en [[1820]]: [[Fabian Gottlieb von Bellingshausen|Fabian von Bellingshausen]], un capitán da mariña imperial rusa; [[Edward Bransfield]], capitán da armada británica; e [[Nathaniel Palmer]], un cazador [[Balea|baleeiro]] estadounidense.
 
Entre [[1822]] e [[1824]], unha expedición comandada por [[James Weddell]] a bordo do bergantín ''Jane'', e da que tamén formaba parte a nave ''Beaufoy'' capitaneada por [[Matthew Brisbane]] navegou ás [[illas Órcadas do Sur]] para a [[caza de focas]]. Apenas acharon focas polo que se dirixiron máis ao sur na procura dunha terra mellor para a caza. O tempo foi infrecuentemente apacibleapracible e tranquilo, e o [[20 de febreiro]] de [[1823]] os dous barcos acadaron a latitude 74°15'&nbsp;S na lonxitude 34°16'45″&nbsp;W, a posición máis ao sur alcanzada ata entón por ningún barco. Avistaron algúns icebergs mais ningún sinal de terra, polo que decidiron retornar. Weddell imaxinou que o mar continuaba ata o [[Polo Sur]], pero se continuase a súa navegación dous días máis chegaría ás costas da [[Terra de Coats]], ao leste do mar de Weddell, na Antártida.<ref>{{cita libro |apelidos=Weddel |nome=James |ligazónautor=James Weddell |título=A voyage towards the South Pole: performed in the years 1822-24, containing an examination of the Antarctic Sea |ano-orixinal=1825 |ano=1970 |editor=United States Naval Institute |páxinas=44, map |lingua=en}}</ref>
 
[[Ficheiro:Vincennes.jpg|esquerda|miniatura|220px|O buque ''USS Vincennes'' da expedición Wilkes, en ''Disappointment Bay'' ([[Antártida]]) a comezos de [[1840]].]]
En decembro de [[1839]], como parte da [[expedición Wilkes]] organizada polos Estados Unidos entre [[1838]] e [[1842]], saíu unha frota de [[Sydney]] cara ao océano Antártico e comunicaron o descubrimento "do continente antártico ao oeste das [[illas Balleny]], o 25 de xaneiro de [[1840]]. Esta parte da Antártida foi posteriormente nomeadadesignada [[Terra de Wilkes]]. Debido ás discrepancias existentes nos cadernos de bitácora de varios barcos da expedición Wilkes, e insinuacións de que foron en consecuencia alterados, existe unha controversia entre a expedición Wilkes, que viu unha "illa de xeo" a 175&nbsp;km da costa o 16 de xaneiro e despois a costa mesma o 25 de xaneiro, e a expedición francesa de [[Jules Dumont d'Urville]], que avistou a costa o 20 de xaneiro, aproximadamente 400&nbsp;km máis ao oeste, e desembarcou nun illote do [[arquipélago Géologie]], a 4&nbsp;km do continente, o 22 de xaneiro para obter mostras de mineral, algas e animais, na que foi a primeira vez en ser avistada a costa antártica nasna súassúa proximidadesproximidade. A controversia aumentou polas accións do comandante do buque americano ''USS Porpoise'', o tenente Cadwalader Ringgold, quen, despois de avistar o barco de d'Urbille, evitou deliberadamente o contacto.
 
O explorador [[James Clark Ross]] atravesou o que hoxe se coñece como mar de Ross e descubriu a [[illa de Ross]] en [[1841]]. Navegou ao longo dunha inmensa parede de xeo que máis tardeposteriormente foi nomeadadesignada como a [[plataforma de xeo de Ross]]. Os montes volcánicos [[Monte Erebus|Erebus]] e [[Monte Terror|Terror]] da illa de Ross foron nomeadosdesignados así por seren tamén o nome de dous barcos da expedición de Ross.<ref>{{cita web |url=http://www.south-pole.com/p0000081.htm |título=South-Pole – Exploring Antarctica |obra=South-Pole.com |dataacceso=12 de febreiro de 2006 |urlarquivo=https://web.archive.org/web/20060214042438/http://www.south-pole.com/p0000081.htm |dataarquivo=14/2/2006 |lingua=en}}</ref>
 
=== Século XX ===
[[Ficheiro:Endurance trapped in pack ice.jpg|miniatura|220px|O ''Endurance'' atrapado entre o xeo ([[National Library of Australia]]).]]
A [[Expedición Endurance|Expedición Imperial Trans-Antártica]] de [[1914]], dirixida por [[Ernest Shackleton]], pretendía cruzar o continente antártico pasando polo Polo Sur, mais o seu barco, o bergantín [[Endurance]], foi atrapado e estrullado polas placas de xeo, mesmo antes de que desembarcarandesembarcasen. Os membros da expedición sobreviviron de xornadas épicas viaxando en zorras sobre a capa de xeo ata a [[illa Elefante]]. Desde alí, Shackleton e cinco homes máis cruzaron o océano nun dos botes salvavidas do Endurance que bautizaron co nome dun dos patrocinadores da expedición, ''James Caird'', ata alcanzar a illa de Xeorxia do Sur onde deron a alarma na estación baleeira de [[Grytviken]].
 
En [[1946]], 4.700 militares norteamericanos dirixidos polo contraalmirante [[Richard Evelyn Byrd]] visitaron a Antártida nunha expedición chamada [[Operación Highjump]]. Comunicada á opinión publica como unha misión científica, os detalles foron mantidos en segredo e debeu ser realmente unha operación de adestramento e ensaio militar. O grupo contiña unha inhabitual cantidade de equipamento militar, incluíndo un portaavións, submarinos, barcos militares de apoio, tropas de asalto e vehículos militares. Estaba previsto que a expedición durase oito meses pero inesperadamente foi dada por concluída aos dous meses de iniciada. CoaExceptuando excepción dalgúnsalgúns apuntamentos extravagantes de Byrd nos seus diarios, nunca foi dada unha explicación oficial real da pronta finalización da expedición.
 
Un dos oficiais de Byrd, o capitán [[Finn Ronne]], volveu á Antártida coa súa propia expedición en [[1947]]-[[1948]]. Levaba apoio naval, tres avións e cans. Ronne rebateu a idea de que o continente antártico estaba dividido en dous, establecendo que a [[Antártida Occidental]] e a [[Antártida Oriental|Oriental]] forman un só continente, é dicir, que o mar de Weddell e o de Ross non están conectados.<ref>{{cita novas |url=http://www.time.com/time/magazine/article/0,9171,923941,00.html |revista=Time |título=Milestones, 28 January 1980 |data=28/1/1980 |dataacceso=4 de maio de 2010 |lingua=en}}</ref> A expedición explorou e cartografou grandes áreas da [[terra de Palmer]] e da liña costeira do mar de Weddell, e identificou a [[plataforma de xeo de Filchner-Ronne]].<ref>{{cita web |url=http://traverse.npolar.no/historical-traverses/historic-names |título=Historic Names — Norwegian-American Scientific Traverse of East Antarctica |obra=Traverse.npolar.no |dataacceso=4 de outubro de 2016 |lingua=en}}</ref> Ronne percorreu 3.600 millas en esquís e zorras tiradas por cans, máis que ningún explorador na historia.<ref>[http://www.history.navy.mil/branches/teach/ends/ronne.htm Navy Military History]. History.navy.mil. Retrieved on 29 January 2012.</ref> A [[expedición Ronne]] descubríudescubriu e cartografou a derradeira liña de costa descoñecida do planeta e foi a primeira en incluír mulleres entre os seus membros.<ref>[https://web.archive.org/web/20081003214538/http://www.encyclopedia.com/doc/1E1-Ronne-Fi.html Finn Ronne]. The Columbia Encyclopedia, Sixth Edition 2008</ref>
 
O [[Tratado da Antártida]] asinouse o día [[1 de decembro]] de [[1959]] e entrou en vigor o [[23 de xuño]] de [[1961]]. Foi asinado polos seguintes 12 países: [[Suráfrica]], [[Arxentina]], [[Australia]], [[Bélxica]], [[Chile]], [[Estados Unidos de América|Estados Unidos]], [[Francia]], [[Noruega]], [[Nova Zelandia]], [[Reino Unido]], [[Xapón]] e a [[Unión Soviética|URSS]], e ratificado posteriormente por outros 41. Este tratado protexe as terras e mares austrais dos usos bélicos e as probas nucleares, reservándoas só para usos pacíficos e científicos.
Liña 128:
[[Ficheiro:MaresAntárticos.svg|esquerda|miniatura|300px|Mares antárticos.]]
=== Subdivisións do océano Antártico ===
O océano Antártico é, xunto co Ártico, o único que circunda o globo de forma completa, e rodea completamente a [[Antártida]]. Ten unha superficie de 20.327.000&nbsp;km², unha cifra que comprende aos mares periféricos, que enno sentido horario son: parte da [[pasaxe de Drake]] (ou mar de Hoces), parte do [[mar de Scotia]], [[mar de Weddell]], [[mar do Rei Haakon VII]], [[mar de Lazarev]], [[mar de Riiser-Larsen]], [[mar dos Cosmonautas]], [[mar da Cooperación]], [[mar de Davis]], [[mar de Mawson]], [[mar de d'Urville]], [[mar de Somov]], [[mar de Ross]], [[mar de Amundsen]] e o [[mar de Bellingshausen]]. A terra firme que bordea o océano ten 17.968&nbsp;km de costa.
 
=== Recursos naturais ===
Liña 138:
=== Banquisa e correntes ===
[[Ficheiro:Antarctic Circumpolar Current.jpg|miniatura|A corrente circumpolar antártica comunica os océanos [[Océano Atlántico|Atlántico]], [[Océano Índico|Índico]] e [[Océano Pacífico|Pacífico]].]]
A [[banquisa]] que se forma ao redor do continente antártico ten aproximadamente un metro de espesorespesura, ocupa unha superficie de, polo menos, 2,6 millóns de km² en marzo, e chega ao seu valor máximo de 18,8 millóns de km² en setembro, unha superficie que heptuplica a de marzo.
 
A [[corrente circumpolar antártica]] móvese sempre cara ao leste, formando unha curva pechada de 21.000&nbsp;km de longo,. É a maior corrente do mundo, e transporta 130 millóns de m³/s, 100 veces máis que todos os ríos da Terra xuntos. As ondas poden chegar a seren moi altas.
Liña 151:
 
=== Mesetas de xeo ===
Os [[glaciar]]es e [[inlandsis]] antárticos que se estenderon e flotan sobre a superficie do océano formaron un amplo sistema de [[Plataforma de xeo|mesetas (ou barreiras) de xeo]]. Pedazos destas mesetas que están conectadas aos glaciares en terras firme rompen e forman [[campos de xeo]] e [[Iceberg|témpanosbloques de xeo]] (ou icebergicebergs). Debido ao [[quecemento global]] actual algunhas destas masivas mesetas estanse derretendo, contribuíndo á subida do nivel superficial da auga.
 
Algúns dos [[iceberg]]s antárticos acadan dimensións impoñentes e constitúen un perigo para a [[Navegación marítima|navegación]].
Liña 174:
Varias nacións prohiben a explotación [[Minaría|mineira]] do océano ao sur da flutuante [[converxencia antártica]]<ref>{{cita web |url=https://www.cia.gov/library/publications/the-world-factbook/fields/2033.html |título=The World Fact Book: Environment - International Agreements |editor=U.S. [[Central Intelligence Agency]] |dataacceso=19 de xaneiro de 2014}}</ref>, que se atopa no medio da corrente circumpolar antártica e serve de liña divisoria entre as xélidas augas superficiais polares ao sur e aquelas máis mornas ao norte.
 
Os acordos do [[Tratado Antártico]] aplícanse na rexionrexión do globo situada ao sur dos 60º S (artigo VI)<ref name="Treaty">{{cita web |url=http://www.nsf.gov/od/opp/antarct/anttrty.jsp |título=The Antarctic Treaty |editor=National Science Foundation |dataacceso=29 de setembro de 2016 |lingua=en}}</ref>. A cláusula 2 do artigo IV prohibe novas reclamacións de soberanía territorial sobre a Antártida<ref name="Treaty"/>.
 
== Economía ==
Liña 186:
Entre os principais portos operacionais están a [[Base Rothera]], a [[Base Palmer]], a [[Villa Las Estrellas]], a [[Base Esperanza]], a [[Base Mawson]], a [[Estación McMurdo]], e os ancoradoiros no mar na Antártida.
 
Poucos portos existen na costa sur (Antártida) do océano Antártico, unha vez que as condicións do xeo restrinxen o uso da maioría das praias para curtos períodos, en pleno verán. E mesmo no verán algúns requiren escolta de navíos crebaxeo para o acceso. A maioría dos portos da Antártida son operados por estacións de seguementoseguimento gobernamentais e, agás en caso de emerxencia, permanecen pechados aos navíos comerciais ou particulares. Navíos en calquera porto ao sur dos 60 graos de latitude sur están suxeitos á inspección por observadores do Tratado da Antártida.
 
O porto máis ao sur do océano Glacial Antártico opera na Estación McMurdo na latitude de 77º 50' sur. A enseada Winter Quarters forma un pequeno porto, na punta sur da [[Illa de Ross]], onde un peirao sobre o xeo flutuante fai posíbeis operacións portuarias no verán. Os integrantes da [[Operación Deep Freeze]] construíron o primeiro peirao sobre o xeo en McMurdo en [[1973]].<ref name=Unique>[http://antarcticsun.usap.gov/2005-2006/Documents/01-08-2006_antarcticsun.pdf#page=3 "Unique ice pier provides harbor for ships,"] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20070630113555/http://antarcticsun.usap.gov/2005-2006/Documents/01-08-2006_antarcticsun.pdf#page=3 |date=30-06-2007 }} Antarctic Sun. 8 fr janeiro de 2006; McMurdo Station, Antarctica.</ref>
Traído desde «https://gl.wikipedia.org/wiki/Océano_Antártico»