Revisión como estaba o 17 de xaneiro de 2019 ás 19:20 editar Vitoriaogando (conversa \| contribucións) 14.014 edicións consigue > consegue Etiqueta: Edición visual ← Edición máis vella		Revisión como estaba o 30 de xaneiro de 2019 ás 08:38 editar desfacer Vitoriaogando (conversa \| contribucións) 14.014 edicións doblete > dobrete Etiqueta: Edición visual Edición máis nova →
Liña 90: Na tempada 1961-1962, o Milan faise co seu oitavo título con [[Nereo Rocco]] no banquiño, o goleador [[José Altafini]] na dianteira e un noviño [[Gianni Rivera]] no campo. [[Ficheiro:Rocco.gif\|miniatura\|Nereo Rocco coa Copa de Europa e a Copa Intercontinental de 1969]] Cambiada, ao inicio da seguinte tempada, a denominación a ''Milan Associazione Calcio,'' o club obtén o primeiro éxito continental ao vencer 2-1 ao [[Sport Lisboa e Benfica\|Benfica]] en [[Wembley Stadium\|Wembley]]<nowiki/>con ~~doblete~~dobrete de Altafini.<ref name=":4" /> Cesare Maldini foi o primeiro capitán dun equipo italiano en levantar a Copa de Europa. O 16 de novembro de 1963, os ''rossoneri'', con [[Giuseppe Viani]] de adestrador (tras a marcha de Rocco ao Torino), perderon por 1-0 o partido de desempate da [[Copa Intercontinental de Fútbol\|Copa Intercontinental]], xogado no estadio de [[Estádio do Maracanã\|Maracanã]], contra o [[Santos Futebol Clube\|Santos]] de [[Pelé]].<ref name=":1" /> Esta foi a última tempada baixo a presidencia de [[Andrea Rizzoli]], que dimitiu tras 9 anos nos que gañou 4 scudettos, unha Copa Latina, unha Copa de Europa e edificou o centro deportivo de [[Milanello]].<ref>{{Cita web\|url=https://www.acmilan.com/it/club/le-sedi/milanello\|páxina-web=\|título=Milanello, o centro deportivo do Milan (en italiano)\|data-acceso=8 de maio de 2018}}</ref> Tras algunhas tempadas frouxas, nas que o único éxito foi a Copa Italia de 1966-67, o retorno ao banquiño de Rocco levou ao equipo a conquistar o noveno título de liga e a [[Recopa de Europa de fútbol\|Recopa de Europa]] 1967-1968, conquistada no [[De Kuip]] de [[Rotterdam]], fronte ao [[Hamburger SV\|Hamburgo]] con dous goles de [[Kurt Hamrin]].<ref>{{Cita web\|url=https://www.transfermarkt.it/ac-milan_amburgo-sv/index/spielbericht/1104619\|páxina-web=transfermarkt\|título=Recopa de Europa 1967-1968\|data-acceso=8 de maio de 2018}}</ref> Na liga do ano seguinte,o Milan queda en segundo posto por detrás da [[ACF Fiorentina\|Fiorentina]], pero gaña a súa segunda [[Copa de Europa]], vencendo na final de [[Madrid]] ao [[AFC Ajax\|Ajax]] de [[Rinus Michels]].<ref name=":4" /> Ese mesmo ano o Milan adxudícase a Copa Intercontinental ao vencer os dous partidos da final contra os arxentinos do [[Club Estudiantes de La Plata\|Estudiantes]] (3-0; 1-2).<ref>{{Cita web\|url=https://www.transfermarkt.it/coppa-intercontinentale/startseite/pokalwettbewerb/WEPO/saison_id/1969\|páxina-web=transfermarkt.it\|título=Copa Intercontinental 1969-1970\|data-acceso=8 de maio 2018}}</ref> A este éxito de equipo súmase a vitoria de [[Gianni Rivera\|Rivera]] no [[Balón de Ouro]] 1969, primeiro italiano en conseguilo.<ref name=":2" /> Liña 110 ⟶ 112: Excluído das competicións europeas, o Milan centrouse no campionato nacional 1991-1992, que conseguiu gañar sen sufrir ningunha derrota.<ref>{{Cita web\|url=https://www.fussballdaten.de/italien/1992/\|páxina-web=Fussballdaten\|título=Serie A - Die italienische erste Liga 1991/1992 - Der 34. Spieltag - Fussballdaten\|data-acceso=2018-05-09\|lingua=en-US}}</ref> O ano seguinte gañou o segundo scudetto consecutivo e a Supercopa italiana e volveu como protagonista á escena europea, chegando a disputar a final da [[Champions League]],<ref name=":4" /> onde foi novamente derrotado polo [[Olympique de Marseille]]. Substituíndo ao [[Olympique de Marseille]], descualificado tras o ''Caso Valenciennes-Olympique Marsiglia'',<ref>{{Cita novas \|data=7/9/1993 \|xornal=El País \|título=El Marsella, excluido de la Copa de Europa \|url=https://elpais.com/diario/1993/09/07/deportes/747352801_850215.html \|lingua=es \|issn=1134-6582 \|data-acceso=9/5/2018 }}</ref> os ''rossoneri'' perderon os dous partidos que valían os títulos da [[Supercopa de Europa]] 1993 (2-1 contra o [[Parma F.C.\|Parma]]) e da [[Copa Intercontinental de Fútbol\|Copa Intercontinental]] (3-2 contra o [[São Paulo Futebol Clube\|São Paulo]]). A 1993-1994 foi non obstante, memorable, logrando un ~~doblete~~dobrete [[Serie A\|scudetto]]-[[Champions League]], esta última gañada contra o [[FC Barcelona\|Barcelona]] de [[Johan Cruyff]] por 4-0. O Milan conquistou tamén a Supercopa italiana 1994 e a [[Supercopa de Europa]] 1994, pero perdeu por 2-0 a [[Copa Intercontinental de Fútbol\|Copa Intercontinental]] contra os arxentinos de [[Club Atlético Vélez Sársfield\|Vélez Sársfield]]<ref>{{Cita novas\|apelidos=Tagliaferri\|nome=Guillermo\|título=A 20 años de la máxima hazaña de Vélez\|url=https://www.clarin.com/velez-sarsfield/velez_sarsfield-copa_intercontinental_0_rkX7ijv5vmg.html\|lingua=es\|data-acceso=2018-05-09}}</ref> e por 1-0 a final de [[Liga de Campións da UEFA 1994-95\|Liga de Campións 1994-1995]], gañada polo [[AFC Ajax\|Ajax]] de [[Louis van Gaal]].<ref name=":4" /> Ao remate da tempada 1995-1996, [[Fabio Capello]] deixou o seu posto no banquiño ao uruguaio [[Óscar Tabárez]]. Nos dous anos seguintes, o equipo, do que marchou Tabárez en decembro de 1996 para volver Arrigo Sacchi, e do que este último marchou no verán de 1997 para que volvera [[Fabio Capello]], viviu unha fin de ciclo, marcada por unha crise de resultados e posicións decepcionantes no campionato. En 1998 logra alcanzar a final de copa tras 8 anos e cae derrotado. A fichaxe do técnico [[Alberto Zaccheroni]], que guiou o equipo ao seu 16º scudetto parecía dar inicio a un novo ciclo de triunfos pero o club non conseguiu dar continuidade aos bos resultados. Tras pasar polas mans de Cesare Maldini, o equipo incorporou na 2001-2002 ao ex-futbolista ''rossonero'' [[Carlo Ancelotti]], que inaugurou outra etapa de éxitos. Baixo a súa dirección, despois da semifinal da [[Copa da UEFA]] 2001-2002, en 2003 volveu ás vitrinas milanistas a [[Liga de Campións da UEFA 2002-03\|Liga de Campións]], que non se conseguía desde facía 9 anos. Foi no estadio de [[Old Trafford]] de [[Manchester]], aos penaltis e ante a [[Juventus F.C.\|Juventus]]. Tres días despois o Milan gañaba a única Copa de Italia da era Berlusconi, a quinta da historia rossonera.

A.C. Milan: Diferenzas entre revisións