Elvis Presley: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
→En inglés: engado máis bibliografía Etiqueta: edición de código 2017 |
→Estilos musicais e xéneros: máis de es:elvis presley Etiqueta: edición de código 2017 |
||
Liña 96:
[[Ficheiro:Elvis Presley and the Jordanaires 1957.jpg|miniatura|175px|Elvis Presley en marzo de [[1957]], co que foi durante moitos anos o seu grupo vogal, [[the Jordanaires]].]]
Presley foi unha figura central no desenvolvemento do rockabilly, segundo os historiadores musicais. "O rockabilly cristalizou nun estilo recoñecible en [[1954]] coa primeira gravación de Elvis no selo Sun", escribiu Craig Morrison.{{sfn|Morrison|1996|p=x}} Paul Friedlander describe os elementos definitorios do rockabilly co que el caracteriza como "esencialmente ... unha construción de Elvis Presley": "o estilo vocal bruto, emocionante e estilizado e a énfase no sentimento rítmico do blues coa banda de cordas e a guitarra rítmica do country".{{sfn|Friedlander|1996|p=45}} En "That's All Right", a primeira gravaciónd o trío de Elvis, o solo de guitarra de Scotty Moore, "unha combinación do [[Fingerstyle|fingerpicking]] tipo country de [[Merle Travis]], a execución de dúas notas acústicas tipo boogie de forma simultánea, e notas dobradas do xénero blues, un traballo dunha soa secuencia, é un microcosmos desta fusión".{{sfn|Friedlander|1996|p=45}} Aínda que Katherine Charlton tamén chama a Presley "o creador de rockabilly",{{sfn|Charlton|2006|p=103}} [[Carl Perkins]] afirma explicitamente que "[[Sam Phillips|Sam]], Elvis i eu non creamos o rockabilly".{{sfn|Jancik|1998|p=16}} E, segundo Michael Campbell, "[[Bill Haley]] gravou o primeiro grande éxito de rockabilly".{{sfn|Campbell|2009|p=161}}. Tamén di Moore: "Estivo niso por un bo tempo, realmente. Carl Perkins estaba facendo basicamente o mesmo tipo de cousas que facía en [[Jackson, Tennessee|Jackson]], e sei por certo que [[Jerry Lee Lewis]] estivo tocando ese tipo de música desde que tiña dez anos".{{sfn|Guralnick|1989|p=104}}
En RCA, o son do rock and roll de Presley creceu distinguíndose do rockabilly cunha voz grupal no coro, guitarras eléctricas máis amplificadas{{sfn|Gillett|2000|p=113}} e unha actitude máis forte e intensa.{{sfn|Jorgensen|1998|p=39}} Mentres que foi coñecido por tomar cancións de diversas fontes e darlles un acondicionamiento para adaptarlas ao rockabilly/rock and roll, tamén gravou cancións noutros xéneros desde os comezos da súa carreira, desde o [[pop]] estándar de «Blue Moon», pasando pola balada country de «How's the World Treating You?» do seu segundo [[Long Play|LP]], ata o blues de «Santa Claus is Back in Town». En 1957, lanzouse o seu primeiro disco de gospel, o [[EP]] de catro pistas ''Peace in the Valley''. Con máis dun millón de copias certificadas, converteuse no EP de gospel máis vendido na historia da música gravada.{{sfn|Wolfe|1994|p=14}} Presley continuaría gravando temas gospel periodicamente o resto da súa vida.
Despois do seu retorno do [[servizo militar]] en [[1960]], Presley continuou tocando rock and roll, pero seu estilo característico diminuíu substancialmente. Seu primeiro sinxelo desta época, o éxito número un «Stuck on You», é un exemplo deste cambio. A publicidade de RCA refírese a esto como ''mild rock beat'' e o discógrafo Ernst Jorgensen chámao ''upbeat pop''.{{sfn|Jorgensen|1998|p=123}} O son moderno do ''blues''/''[[Rhythm and blues|R&B]]'' capturado con éxito en ''Elvis Is Back!'' foi abandonado esencialmente durante seis anos, ata que rexurdiu en certas gravacións de [[1966]] e [[1967]], como «Down in the Alley» e «Hi-Heel Sneakers».{{sfn|Jorgensen|1998|pp=213, 237}} Durante a maior parte da década de 1960, o estilo do cantante enfatizou moito a música pop, a menudo en forma de [[balada]]s como «Are You Lonesome Tonight?», un número un en 1960. "It's Now or Never", que tamén liderou as listas ese ano, era unha variación pop influenciada pola clásica canción napolitana "[[’O sole mio]]" que concluía cunha "cadencia operística a plena voz".{{sfn|Guralnick|1999|p=65}} Mentres que estes dous últimos eran temas dramáticos, a maioría do que Presley gravou para as súas bandas sonoras eran temas máis alegres.{{sfn|Jorgensen|1998|pp=142-43}}
Aínda que Presley interpretou varias das súas baladas clásicas para o ''Comeback Special'' de [[1968]], o son do espectáculo estivo dominado pola agresividade do ''rock and roll''. Máis adiante, gravou novas cancións de ''rock and roll'' puro que, como explicou, eran «complicados de atopar».{{sfn|Jorgensen|1998|p=343}} Unha importante excepción foi «Burning Love», seu último éxito nas listas de música pop. Como seu traballo da década de 1950, súas gravacións posteriores regresaron ao estilo pop e country, pero en permutacións moi diferentes. Seu estilo comezou a utilizar un son ''rock'' máis contemporáneo, así como ''[[soul]]'' e ''[[funk]]''. Gran parte de ''Elvis In Memphis'', así como «Suspicious Minds», gravados nas mesmas sesións, reflicten seu novo ''rock'' e a fusión co ''soul''. A mediados da década de 1970, moitos dos seus sinxelos encontraron un espazo nas estacións de radio ''country'', o primeiro lugar onde Presley convertérase nunha estrela.{{sfn|Ponce de Leon|2007|p=199}}
== Vida persoal ==
| |||