|
| StdInChI_Ref =
| StdInChI = 1S/C10H12N2O/c11-4-3-7-6-12-10-2-1-8(13)5-9(7)10/h1-2,5-6,12-13H,3-4,11H2
Igual que a fenfluramina, algunhas destas drogas (por exemplo o ''pergolide'') foron retiradas do mercado debido aos seus efectos secundarios.<ref name="ADRAC_2004">{{Cita publicación periódica| url = http://www.tga.gov.au/adr/aadrb/aadr0408.htm|yearStdInChIKey_Ref = 2004|title = Cardiac valvulopathy with pergolide|author = ADRAC|journal = Aust Adv Drug React Bull|volume = 23|issue = 4|authorlink = Adverse Drug Reactions Advisory Committee|apelidos = |data = |revista = |data-acceso = 05 de abril de 2012|urlarquivo = https://web.archive.org/web/20120627200919/http://www.tga.gov.au/adr/aadrb/aadr0408.htm|dataarquivo = 27 de xuño de 2012|urlmorta = si}} [http://www.tga.gov.au/adr/aadrb/aadr0408.htm Free full text] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20120627200919/http://www.tga.gov.au/adr/aadrb/aadr0408.htm |date=27 de xuño de 2012 }} from the [[Australia]]n [[Therapeutic Goods Administration]]</ref><ref name="pmid17202453">{{Cita publicación periódica|author = Schade R, Andersohn F, Suissa S, Haverkamp W, Garbe E|title = Dopamine agonists and the risk of cardiac-valve regurgitation|journal = N. Engl. J. Med.|volume = 356|issue = 1|pages = 29–38|year = 2007|pmid = 17202453|doi = 10.1056/NEJMoa062222}}</ref><ref name="pmid17202454">{{Cita publicación periódica|author = Zanettini R, Antonini A, Gatto G, Gentile R, Tesei S, Pezzoli G|title = Valvular heart disease and the use of dopamine agonists for Parkinson's disease|journal = N. Engl. J. Med.|volume = 356|issue = 1|pages = 39–46|year = 2007|pmid = 17202454|doi = 10.1056/NEJMoa054830}}</ref><ref>{{Cita web |url=http://www.fda.gov/Safety/MedWatch/SafetyInformation/SafetyAlertsforHumanMedicalProducts/ucm152695.htm |title=Food and Drug Administration Public Health Advisory |date=2007-03-29 |accessdate=2010-02-07}}</ref> Algunhas como ''cabergoline'', que en EEUU só está aprobado o seu uso para a hiperprolactinemia (non para o [[párkinson]]), seguen no mercado porque se usan a baixas doses ás que teñen un risco baixo de producir enfermidades nas válvulas cardíacas.<ref name="FDAwithdraw">{{Cita web|url = http://www.fda.gov/medwatch/safety/2007/safety07.htm#Pergolide|title = MedWatch – 2007 Safety Information Alerts. Permax (pergolide) and generic equivalents|publisher = U.S. [[Food and Drug Administration]]|date = March 29, 2007|accessdate = 2007-03-30}}</ref> ▼| StdInChIKey_Ref = {{stdinchicite|correct|chemspider}}
| StdInChIKey = QZAYGJVTTNCVMB-UHFFFAOYSA-N
| CASNo = 50-67-9
| CASNo_Ref =
| ChemSpiderID_Ref =
| ChemSpiderID = 5013
| PubChem = 5202
| IUPHAR_ligand = 5
| ChEBI_Ref =
| ChEBI = 28790
| SMILES = c1cc2c(cc1O)c(c[nH]2)CCN
| MeSHName = Serotonin
}}
| Section2 = {{Chembox Properties
| Formula = </sub>C<sub>10</sub>H<sub>12</sub>N<sub>2</sub>O<sub>
| MolarMass = 176,215 g/mol
| Appearance = po branco
| Density =
| pKa =10,16 en auga a 23,5 °C <ref name="pK">{{Cita publicación periódica|author=Mazák, K.; Dóczy, V.; Kökösi, J.; Noszál, B. |title=Proton Speciation and Microspeciation of Serotonin and 5-Hydroxytryptophan|pmid=19353542|year=2009|volume=6|issue=4|pages=578–90|doi=10.1002/cbdv.200800087|journal=Chemistry & Biodiversity}}</ref>
| Solubility = lixeiramente soluble
| MeltingPt=121–122 °C (ligroína) <ref name="MP">Pietra, S.;Farmaco, Edizione Scientifica 1958, Vol. 13, pp. 75–9.</ref>
| BoilingPt= 416 ± 30 °C (a 760 Torr) <ref name="CAPLUS">Calculated using Advanced Chemistry Development (ACD/Labs) Software V11.02 (©1994–2011 ACD/Labs)</ref>
}}
| Section3 = {{Chembox Structure
| CrystalStruct =
| SpaceGroup =
| Coordination =
| LattConst_a =
}}
| Section7 = {{Chembox Hazards
| ExternalMSDS = [http://www.chemcas.com/msds/cas/msds70/50-67-9.asp External MSDS]
| EUIndex =
| NFPA-H =
| NFPA-F =
| NFPA-R =
| FlashPt =
| RPhrases =
| SPhrases =
| LD50 = 750 mg/kg (subcutáneo, ratas),<ref name="rat2">{{Cita publicación periódica|author=Erspamer, Vittorio|journal= Ricerca Scientifica|year=1952|volume=22|pages=694–702|título=Enteramina e 5-metossitriptamina. Tossicita. Azione sulla diuresi, sulla pressione del sangue e su alcuni organi a muscolatura liscia}}</ref> 4500 mg/kg (intraperitoneal, ratas),<ref name="rat">{{Cita publicación periódica|author=Tammisto, Tapani|journal= Annales Medicinae Experimentalis et Biologiea Fenniae |year=1968|volume=46|issue=3, Pt. 2|pages=382–4}}</ref> 60 mg/kg (oral, ratas)
}}
}}
A '''serotonina''' <ref>PubChem compound [http://pubchem.ncbi.nlm.nih.gov/summary/summary.cgi?cid=5202ou Serotonin]</ref><ref>chemSpider [http://www.chemspider.com/5013 Serotonin]</ref><ref>CHEBI [https://www.ebi.ac.uk/chebi/searchId.do?chebiId=28790 Serotonin]</ref> ou '''5-hidroxitriptamina (5-HT)''' é un [[neurotransmisor]] [[amina|monoamina]] derivado bioquimicamente do [[aminoácido]] [[triptófano]], que se encontra principalmente no tracto gastrointestinal, [[plaqueta]]s, e no [[sistema nervioso central]] dos animais, humanos incluídos, pero tamén noutros seres vivos ([[insecto]]s, [[fungo (bioloxía)|fungos]], [[planta]]s, [[ameba]]s). É coñecido popularmente que contribúe a producir sensacións de benestar e felicidade, pero ten múltiples funcións.<ref>{{Cita publicación periódica|author = Young SN|title = How to increase serotonin in the human brain without drugs|journal = Rev. Psychiatr. Neurosci.|volume=32|issue=6|pages = 394–99|year = 2007|pmid=18043762|pmc = 2077351}}</ref>
Aproximadamente o 90% da serotonina total do corpo humano está localizada nas [[célula enterocromafín|células enterocromafíns]] do intestino, onde se utiliza para regular os movementos intestinais.<ref name="urlthemedicalbiochemistrypage.org">{{Cita web|url = http://themedicalbiochemistrypage.org/nerves.html#5ht|title = Serotonin|author = King MW|work = The Medical Biochemistry Page|publisher = Indiana University School of Medicine|accessdate = 2009-12-01}}</ref><ref name="pmid19630576">{{Cita publicación periódica|author = Berger M, Gray JA, Roth BL|title = The expanded biology of serotonin|journal = Annu. Rev. Med.|volume = 60|pages = 355–66|year = 2009|pmid = 19630576|doi = 10.1146/annurev.med.60.042307.110802}}</ref> O resto da serotonina sintetízana as [[neurona]]s serotoninérxicas do sistema nervioso central, onde exerce varias funcións, entre as que están: regulación do estado de ánimo, apetito, e sono. A serotonina tamén ten algunhas funcións cognitivas, como intervir nos procesos da memoria e a aprendizaxe. A modulación da serotonina nas [[sinapse]]s pénsase que é o principal efecto exercido por varias clases de fármacos antidepresivos.
A serotonina segregada polas [[célula enterocromafín|células enterocromafíns]] finalmente fíltrase entre os tecidos e chega ao sangue. Alí, é captada activamente polas [[plaqueta]]s, que a almacenan. Cando as plaquetas se unen a un coágulo, liberan a serotonina, que serve como [[vasoconstrición|vasoconstritor]] e axuda a regular a [[hemostase]] e a [[coagulación sanguínea]]. A serotonina tamén é un [[factor de crecemento]] para algúns tipos de células, o cal lle dá un papel na curación de feridas.
A serotonina metabolízase principalmente orixinando [[5-HIAA]], fundamentalmente no [[fígado]]. O seu metabolismo implica primeiro a oxidación pola [[monoamino oxidase]] (MAO) ao seu correspondente [[aldehido]], e despois a oxidación pola [[aldehido deshidroxenase]] a 5-HIAA, o
derivado indol acético. Este último é despois excretado polos [[ril]]es. Un tipo de tumor chamado [[carcinoide]], ás veces segrega grandes cantidades de serotonina ao sangue, o que causa varias formas de [[síndrome carcinoide]] con diarrea, e problemas cardíacos. Debido ao efecto promotor do crecemento da serotonina sobre os [[cardiomiocito|miocitos cardíacos]], as persoas con carcinoide secretor de serotonina poden sufrir danos no funcionamento da válvula tricúspide do corazón, causados pola proliferación de [[miocito]]s na válvula.
Ademais de nos animais, a serotonina atópase nos [[fungos]] e [[planta]]s.<ref name="pmid19308403">{{Cita publicación periódica|author = Kang K, Park S, Kim YS, Lee S, Back K|title = Biosynthesis and biotechnological production of serotonin derivatives|journal = Appl. Microbiol. Biotechnol.|volume = 83|issue = 1|pages = 27–34|year = 2009|pmid = 19308403|doi = 10.1007/s00253-009-1956-1}}</ref> A presenza da serotonina nos [[veleno]]s de [[insecto]]s e espiñas de plantas causa a dor que estes producen, que é un efecto secundario da inxección de serotonina. A serotonina producida polas [[ameba]]s [[patóxeno|patóxenas]], e os seus efectos sobre o intestino causa diarrea. A súa ampla presenza en moitas sementes e froitas pode servir para estimular o tracto dixestivo para expulsar as sementes.
== Funcións ==
A serotonina é un [[neurotransmisor]], e atópase en todos os animais con simetría bilateral, nos que media os movementos intestinais e a percepción do animal da dispoñibilidade de recursos, fundamentalmente alimenticios. En resposta á abundancia ou escaseza de recursos percibida, o crecemento do animal, a reprodución ou o estado de ánimo poden elevarse ou deprimirse.
=== Dispoñibilidade de alimentos ===
A serotonina funciona como un [[neurotransmisor]] no sistema nervioso de animais simples e complexos. Por exemplo, no [[verme]] [[nematodo]] ''[[Caenorhabditis elegans]]'', que se alimenta de [[bacteria]]s, a serotonina libérase como un sinal en resposta a eventos positivos, por exemplo, atopar unha nova fonte de comida ou nos machos atopar unha femia coa que aparearse. Cando un verme sente bacterias na súa [[Cutícula (animais)|cutícula]], libérase [[dopamina]], que o ralentiza; se ten fame, libérase tamén serotonina, que ralentiza ao animal un pouco máis. Estre mecanismo incrementa a cantidade de tempo que os animais pasan en presenza da comida.<ref name="pmid10896158">{{Cita publicación periódica|author = Sawin ER, Ranganathan R, Horvitz HR|title = C. elegans locomotory rate is modulated by the environment through a dopaminergic pathway and by experience through a serotonergic pathway|journal = Neuron|volume = 26|issue = 3|pages = 619–31|year = 2000|pmid = 10896158|doi = 10.1016/S0896-6273(00)81199-X}}</ref>
A liberación de serotonina activa os músculos usados para a alimentación, entanto que a [[octopamina]] suprime a activación.<ref name="pmid12477893">{{Cita publicación periódica|author = Niacaris T, Avery L|title = Serotonin regulates repolarization of the C. elegans pharyngeal muscle|journal = J. Exp. Biol.|volume = 206|issue = Pt 2|pages = 223–31|year = 2003|pmid = 12477893|doi = 10.1242/jeb.00101}}</ref> A serotonina difunde a neuronas sensibles á serotonina, as cales controlan a percepción que ten o animal da dispoñibilidade de nutrientes.
Este sistema foi parcialmente conservado durante os 700 millóns de anos de [[evolución]] que separan ''C. elegans'' dos humanos. Cando os humanos olen a comida, libérase dopamina que incrementa o apetito. Pero a diferenza dos vermes, a serotonina non incrementa un comportamento anticipatorio nos humanos, senón a serotonina liberada co consumo activa os [[receptor 5-HT2C|receptores 5-HT2C]] nas células produtoras de [[dopamina]]. Isto detén a liberación de dopamina por parte destas células, e, por tanto, a serotonina fai diminuír o apetito. As drogas que bloquean os receptores 5-HT<sub>2C</sub> fan que o corpo non poida facer cesar a sensación de apetito, e están asociadas cun incremento de peso,<ref name="pmid19178394">{{Cita publicación periódica |author=Stahl SM, Mignon L, Meyer JM |title=Which comes first: atypical antipsychotic treatment or cardiometabolic risk? |journal=Acta Psychiatr Scand |volume=119 |issue=3 |pages=171–9 |year=2009|pmid=19178394 |doi=10.1111/j.1600-0447.2008.01334.x}}</ref> especialmente en persoas que teñen un número de receptores baixo.<ref name="pmid15741483">{{Cita publicación periódica |author=Buckland PR, Hoogendoorn B, Guy CA, Smith SK, Coleman SL, O'Donovan MC |title=Low gene expression conferred by association of an allele of the 5-HT<sub>2C</sub> receptor gene with antipsychotic-induced weight gain |journal=Am J Psychiatry |volume=162 |issue=3 |pages=613–5 |year=2005 |pmid=15741483 |doi=10.1176/appi.ajp.162.3.613}}</ref> A expresión de receptores 5-HT<sub>2C</sub> no [[Hipocampo (anatomía)|hipocampo]] segue un [[ritmo circadiano|ritmo diúrno]],<ref name="pmid9151722">{{Cita publicación periódica |author=Holmes MC, French KL, Seckl JR |title=Dysregulation of diurnal rhythms of serotonin 5-HT2C and corticosteroid receptor gene expression in the hippocampus with food restriction and glucocorticoids |journal=J. Neurosci. |volume=17 |issue=11 |pages=4056–65 |year=1997|pmid=9151722}}</ref> igual que a liberación de serotonina no [[núcleo ventromedial]], que está caracterizado por un pico pola mañá cando a motivación para comer é máis forte.<ref name="pmid2197074">{{Cita publicación periódica |author=Leibowitz SF |title=The role of serotonin in eating disorders |journal=Drugs |volume=39 Suppl 3 |pages=33–48 |year=1990 |pmid=2197074}}</ref>
=== Efectos do seu contido nos alimentos ===
Nos humanos, os niveis de serotonina están afectados pola dieta. Un incremento na proporción do [[triptófano]] en relación coa [[fenilalanina]] e a [[leucina]] elevará os niveis de serotonina. Entre as froitas que teñen unha boa proporción destes aminoácidos están: [[dátil]]es, [[papaia]]s e [[banana]]s. Alimentos cunha proporción baixa inhiben a produción de serotonina, e entre elas están: [[trigo]] integral e pan de [[centeo]].<ref name="urlNutritional Pharmacology Of Sleep & Depression">{{Cita web|url = http://www.selfgrowth.com/articles/Nutritional_Pharmacology_of_Sleep_Depression.html|title = Nutritional Pharmacology Of Sleep & Depression|author = Abu-Jayyab A|publisher = SelfGrowth.com|accessdate = 2009-12-02}}</ref> As investigacións realizadas tamén suxiren que tomar unha dieta rica en [[carbohidrato]]s e baixa en [[proteína]]s incrementa a serotonina ao segregar [[insulina]], o que axuda na competición entre aminoácidos.<ref name="pmid18043762">{{Cita publicación periódica|author = Young SN|title = How to increase serotonin in the human brain without drugs|journal = J Psychiatry Neurosci|volume = 32|issue = 6|pages = 394–9|year = 2007|pmid = 18043762|pmc = 2077351}}</ref>
Porén, o incremento do nivel de insulina durante un longo período pode desencadear o comezo da [[resistencia á insulina]], [[obesidade]], [[diabetes mellitus|diabetes tipo 2]], e baixada dos niveis de serotonina.<ref>{{Cita web |url=http://www.medicinenet.com/insulin_resistance/article.htm |title=www.medicinenet.com |format= |work= |accessdate=}}</ref><ref>{{Cita web |url=http://diabetes.webmd.com/guide/insulin-resistance-syndrome |title=Insulin Resistance Syndrome (Metabolic Syndrome) Symptoms, Treatments |format= |work= |accessdate=}}</ref>
Os músculos utilizan moitos dos aminoácidos excepto o [[triptófano]], o que permite que os individuos máis musculosos produzan máis serotonina.<ref name="isbn0-07-154849-1">{{cita libro|autor = Grossman, Mary H.; Hart, Cheryle R.|título = The Feel-Good Diet|editor = McGraw-Hill - New York|ano = 2008|páxinas = 64|isbn = 0-07-154849-1}}</ref> Sábese que o [[Inositol|mio-inositol]], un [[poliol]] carbocíclico presente en moitos alimentos, xoga un papel na modulación da serotonina.<ref name="pmid7416064">{{Cita publicación periódica|author = Clements RS, Darnell B|title = Myo-inositol content of common foods: development of a high-myo-inositol diet|journal = Am. J. Clin. Nutr.|volume = 33|issue = 9|pages = 1954–67|year = 1980|pmid = 7416064}}</ref>
=== No tracto dixestivo ===
O intestino contén moitas [[célula enterocromafín|células enterocromafíns]], que liberan serotonina en resposta á presenza de comida na luz intestinal. Isto fai que o intestino se contraia. As [[plaqueta]]s no [[sistema portal hepático]] de vasos sanguíneos que drenan o intestino recollen o exceso de serotonina.
Se na comida están presentes irritantes, as células enterocromafíns liberan máis serotonina para facer que o intestino se mova máis rápido, é dicir, poden causar [[diarrea]], para que así o intestino se baleire rápido e elimine a substancia nociva. Se a serotonina se libera no sangue con maior rapidez da que as plaquetas poden absorbela, o nivel de serotonina libre no sangue elévase. Isto activa os [[receptor 5HT3|receptores 5HT3]] na zona de activación quimiorreceptora que estimula o [[vómito]].<ref>{{cita libro |autor=Rang, H. P. |título=Pharmacology |editor=Churchill Livingstone |location=Edinburgh |ano=2003 |páxinas=187 |isbn=0-443-07145-4}}</ref> As células enterocromafíns non só reaccionan á comida en mal estado, senón que son tamén moi sensibles ás terapias de irradiación e á [[quimioterapia]] anticancerosas. Os fármacos que [[antagonistas do 5-HT3|bloquean o 5HT3]] son moi efectivas no control das náuseas e vómitos producidos polo tratamento do [[cancro]], e son considerados o mellor tratamento para isto.<ref>{{Cita publicación periódica |author=de Wit R, Aapro M, Blower PR |title=Is there a pharmacological basis for differences in 5-HT3-receptor antagonist efficacy in refractory patients? |journal=Cancer Chemother Pharmacol |volume=56 |issue=3 |pages=231–8 |year=2005 |pmid=15838653 |doi=10.1007/s00280-005-1033-0}}</ref>
=== Situación social ===
A cantidade de comida que un animal obtén non só depende da abundancia de comida, senón tamén da capacidade do animal de competir con outros por ese recurso. Isto é especialmente certo nos animais sociais, nos que os individuos máis fortes poderían arrebatarlles a comida aos máis febles. Así, a serotonina non só está implicada na percepción da dispoñibilidade de comida, senón que tamén na do rango social. Se a unha [[Lagosta (crustáceo)|lagosta]] (crustáceo) se lle inxecta serotonina, compórtase como un animal alfa ou dominante, entanto que a [[octopamina]] causa un comportamento de subordinación.<ref name="pmid2902685">{{Cita publicación periódica|author = Kravitz EA|title = Hormonal control of behavior: amines and the biasing of behavioral output in lobsters|journal = Science|volume = 241|issue = 4874|pages = 1775–81|year = 1988|pmid = 2902685|doi = 10.1126/science.2902685}}</ref>
Un crustáceo caridoide asustado moverá rapidamente a súa cola para nadar e escapar, e o efecto da serotonina neste comportamento dependerá do status social do animal. A serotonina inhibe a reacción de fuxida nos individuos subordinados, pero amplifícaa nos que son socialmente dominantes ou son individuos illados. A razón disto é que a experiencia social altera a proporción entre os [[receptor de serotonina|receptores de serotonina]] (receptores 5-HT) que teñen efectos opostos sobre a [[resposta de loita ou fuxida]]. O efecto dos [[receptor 5-HT1|receptores 5-HT<sub>1</sub>]] predomina nos animais subordinados, e o dos [[receptor 5-HT2|receptores 5-HT<sub>2</sub>]] predomina nos dominantes.<ref name="pmid8553075">{{Cita publicación periódica|author = Yeh SR, Fricke RA, Edwards DH|title = The effect of social experience on serotonergic modulation of the escape circuit of crayfish|journal = Science|volume = 271|issue = 5247|pages = 366–9|year = 1996|pmid = 8553075|doi = 10.1126/science.271.5247.366}}</ref>
Nos humanos, os niveis de activación do receptor 5-HT<sub>1A</sub> no cerebro mostran unha correlación negativa coa agresión,<ref>{{Cita publicación periódica|doi = 10.1097/00004850-200103000-00006|author = Caspi N, Modai I, Barak P, Waisbourd A, Zbarsky H, Hirschmann S, Ritsner M.|title = Pindolol augmentation in aggressive schizophrenic patients: a double-blind crossover randomized study|journal = Int Clin Psychopharmacol.|year = 2001 Mar|volume = 16|pages = 111–5|pmid = 11236069|issue = 2}}</ref> e unha mutación no [[xene]] que codifica o [[receptor 5-HT2A|receptor 5-HT<sub>2A</sub>]] pode duplicar o risco de suicidio nos que teñan ese [[xenotipo]] <ref name = "Basky_2000" >{{Cita publicación periódica|author = Basky, Greg|title = Suicide linked to serotonin gene|journal = [[CMAJ]]|volume = 162|issue = 9|url = http://www.cmaj.ca/cgi/content/full/162/9/1343-a|page = 1343|year= 2000|authorlink = Greg Basky}}</ref>
A maioría da serotonina do cerebro non se degrada despois do seu uso, senón que é recollida polas neuronas serotoninérxicas polo [[transportador de serotonina]] da súa superficie celular. Certos estudos revelaron que case o 10% da varianza total da personalidade relacionada coa ansiedade depende de variacións sobre onde, cando e en que cantidade expresan as neuronas os transportadores da serotonina <ref name="pmid8929413">{{Cita publicación periódica|author = Lesch KP, Bengel D, Heils A, Sabol SZ, Greenberg BD, Petri S, Benjamin J, Müller CR, Hamer DH, Murphy DL|title = Association of anxiety-related traits with a polymorphism in the serotonin transporter gene regulatory region|journal = Science|volume = 274|issue = 5292|pages = 1527–31|year = 1996|pmid = 8929413|doi = 10.1126/science.274.5292.1527}}</ref>.
=== Efectos sobre o comportamento e a reprodución ===
En ''[[Caenorhabditis elegans|C. elegans]]'', a diminución artificial de serotonina ou o incremento de octopamina causa un comportamento típico dunha situación en que hai pouca comida no medio: ''C. elegans'' faise máis activo, e suprímese o apareamento e a deposición de ovos, e ocorre o contrario cando se incrementa a serotonina ou diminúe a octopamina.<ref name="pmid18522834">{{Cita publicación periódica|author = Srinivasan S, Sadegh L, Elle IC, Christensen AG, Faergeman NJ, Ashrafi K|title = Serotonin regulates C. elegans fat and feeding through independent molecular mechanisms|journal = Cell Metab.|volume = 7|issue = 6|pages = 533–44|year = 2008|pmid = 18522834|pmc = 2495008|doi = 10.1016/j.cmet.2008.04.012}}</ref>
A serotonina é necesaria para un comportamento de apareamento normal,<ref name="pmid8254383">{{Cita publicación periódica|author = Loer CM, Kenyon CJ|title = Serotonin-deficient mutants and male mating behavior in the nematode Caenorhabditis elegans|journal = J. Neurosci.|volume = 13|issue = 12|pages = 5407–17|year = 1993|pmid = 8254383}}</ref> e para a inclinación a deixar de alimentarse para procurar parella.<ref name="pmid15329389">{{Cita publicación periódica|author = Lipton J, Kleemann G, Ghosh R, Lints R, Emmons SW|title = Mate searching in Caenorhabditis elegans: a genetic model for sex drive in a simple invertebrate|journal = J. Neurosci.|volume = 24|issue = 34|pages = 7427–34|year = 2004|pmid = 15329389|doi = 10.1523/JNEUROSCI.1746-04.2004}}</ref>
A [[sinalización celular|sinalización]] serotoninérxica usada para adaptar o comportamento do verme ante os cambios rápidos do ambiente afecta á sinalización similar á da [[insulina]] e á vía de sinalización do [[TGF beta]], que controla a adaptación a longo prazo.
A serotonina foi tamén identificada como o causante do comportamento de formación de enxames das lagostas (insectos).<ref name="pmid19179529">{{Cita publicación periódica|author = Anstey ML, Rogers SM, Ott SR, Burrows M, Simpson SJ|title = Serotonin mediates behavioral gregarization underlying swarm formation in desert locusts|journal = Science|volume = 323|issue = 5914|pages = 627–30|year = 2009|pmid = 19179529|doi = 10.1126/science.1165939|laysummary = http://news.bbc.co.uk/2/hi/science/nature/7858996.stm|laysource = BBC News}}</ref>
=== Metabolismo óseo ===
Nos ratos e humanos, as alteracións nos niveis de serotonina e na [[sinalización celular|sinalización]] serven para regular a masa ósea.<ref name="pmid20200960">{{Cita publicación periódica|author = Frost M, Andersen TE, Yadav V, Brixen K, Karsenty G, Kassem M|title = Patients with high-bone-mass phenotype owing to Lrp5-T253I mutation have low plasma levels of serotonin|journal = J Bone Miner Res.|volume = 25|issue = 3|pages = 673–5|year = 2010|pmid = 20200960|doi=10.1002/jbmr.44}}</ref><ref name="pmid19197289">{{Cita publicación periódica|author = Rosen CJ|title = Breaking into bone biology: serotonin's secrets|journal = Nat Med.|volume = 15|issue = 2|pages = 145–6|year = 2009|pmid = 19197289|doi=10.1038/nm0209-145}}</ref><ref name="pmid21351148">{{Cita publicación periódica|author = Frost M, Andersen T, Gossiel F, Hansen S, Bollerslev J, Van Hul W, Eastell R, Kassem M, Brixen K.|title = Levels of serotonin, sclerostin, bone turnover markers as well as bone density and microarchitecture in patients with high bone mass phenotype due to a mutation in Lrp5|journal = J Bone Miner Res.|year = 2011|pmid = 21351148|doi=10.1002/jbmr.376|volume = 26|issue = 8|pages = 1721–8}}</ref> Os ratos que carecen de serotonina no cerebro teñen osteopenia, pero os ratos que carecen de serotonina no intestino teñen unha densidade ósea alta. Nos humanos os niveis sanguíneos elevados de serotonina están inversamente asociados coa dendidade mineral ósea <ref name="pmid19594297">{{Cita publicación periódica|author = Mödder UI, Achenbach SJ, Amin S, Riggs BL, Melton LJ 3rd, Khosla S|title = Relation of serum serotonin levels to bone density and structural parameters in women|journal = J Bone Miner Res.|volume = 25|issue = 2|pages = 415–22|year = 2010|pmid = 19594297|doi=10.1359/jbmr.090721|pmc = 3153390}}</ref>. A serotonina pode tamén sintetizarse, aínda que en moi baixas cantidades, nas células óseas. A serotonina media as súas accións sobre as células óseas utilizando tres receptores diferentes. Por medio do receptor Htr1b regula negativamente a masa ósea e faino positivamente por medio dos receptores Htr2b e Htr2c. Estes estudos abriron unha nova área de investigación do metabolismo óseo que pode ser potencialmente aproveitado para tratar os trastornos na masa ósea.<ref name="pmid20139991">{{Cita publicación periódica|author = Yadav VK, Balaji S, Suresh PS, Liu XS, Lu X, Li Z, Guo XE, Mann JJ, Balapure AK, Gershon MD, Medhamurthy R, Vidal M, Karsenty G, Ducy P.|title = Pharmacological inhibition of gut-derived serotonin synthesis is a potential bone anabolic treatment for osteoporosis|journal = Nat Med.|volume = 16|issue = 3|pages = 308–12|year = 2010|pmid = 20139991|doi=10.1038/nm.2098|pmc = 2836724}}</ref>
=== Efectos sobre o crecemento ===
Na [[Drosophila melanogaster|mosca da froita]], na que a insulina regula o nivel de azucre e actúa como [[factor de crecemento]], as neuronas serotoninérxicas regulan o tamaño do corpo do adulto ao afectar á [[secreción]] de insulina.<ref name="pmid18628395">{{Cita publicación periódica|author = Kaplan DD, Zimmermann G, Suyama K, Meyer T, Scott MP|title = A nucleostemin family GTPase, NS3, acts in serotonergic neurons to regulate insulin signaling and control body size|journal = Genes Dev.|volume = 22|issue = 14|pages = 1877–93|year = 2008|pmid = 18628395|pmc = 2492735|doi = 10.1101/gad.1670508}}</ref><ref name="pmid18628391">{{Cita publicación periódica|author = Ruaud AF, Thummel CS|title = Serotonin and insulin signaling team up to control growth in Drosophila|journal = Genes Dev.|volume = 22|issue = 14|pages = 1851–5|year = 2008|pmid = 18628391|pmc = 2735276|doi = 10.1101/gad.1700708}}</ref>
Nos humanos, aínda que a [[insulina]] controla os niveis de azucre sanguíneos e o [[IGF]] regula o crecemento, a serotonina controla a liberación de ambas as [[hormona]]s e a serotonina suprime a liberación de insulina nas [[célula beta|células beta]] do [[páncreas]],<ref name="pmid19859528">{{Cita publicación periódica|author = Paulmann N, Grohmann M, Voigt JP, Bert B, Vowinckel J, Bader M, Skelin M, Jevsek M, Fink H, Rupnik M, Walther DJ|title = Intracellular serotonin modulates insulin secretion from pancreatic beta-cells by protein serotonylation|journal = PLoS Biol.|volume = 7|issue = 10|pages = e1000229|year = 2009|pmid = 19859528|pmc = 2760755|doi = 10.1371/journal.pbio.1000229|editor1-last = O'Rahilly|editor1-first = Steve}}</ref> e a exposición a [[SSRI]]s reduce o crecemento fetal.<ref name="pmid19262294">{{Cita publicación periódica|author = Davidson S, Prokonov D, Taler M, Maayan R, Harell D, Gil-Ad I, Weizman A|title = Effect of exposure to selective serotonin reuptake inhibitors in utero on fetal growth: potential role for the IGF-I and HPA axes|journal = Pediatr. Res.|volume = 65|issue = 2|pages = 236–41|year = 2009|pmid = 19262294|doi = 10.1203/PDR.0b013e318193594a}}</ref>
A serotonina humana pode tamén actuar como un factor de crecemento directamente. Os danos no fígado incrementan a expresión celular dos receptores [[receptor 5-HT2A|5-HT2A]] e [[receptor 5-HT2B|5-HT2B]].<ref name="pmid16601191">{{Cita publicación periódica|author = Lesurtel M, Graf R, Aleil B, Walther DJ, Tian Y, Jochum W, Gachet C, Bader M, Clavien PA|title = Platelet-derived serotonin mediates liver regeneration|journal = Science|volume = 312|issue = 5770|pages = 104–7|year = 2006|pmid = 16601191|doi = 10.1126/science.1123842}}</ref> A serotonina presente no sangue entón estimula o crecemento celular para reparar os danos hepáticos.<ref name="pmid19246633">{{Cita publicación periódica|author = Matondo RB, Punt C, Homberg J, Toussaint MJ, Kisjes R, Korporaal SJ, Akkerman JW, Cuppen E, de Bruin A|title = Deletion of the serotonin transporter in rats disturbs serotonin homeostasis without impairing liver regeneration|journal = Am. J. Physiol. Gastrointest. Liver Physiol.|volume = 296|issue = 4|pages = G963–8|year = 2009|pmid = 19246633|doi = 10.1152/ajpgi.90709.2008}}</ref>
Os receptores 5HT2B tamén activan os [[osteocito]]s, os cales constrúen óso <ref name="pmid17846081">{{Cita publicación periódica|author = Collet C, Schiltz C, Geoffroy V, Maroteaux L, Launay JM, de Vernejoul MC|title = The serotonin 5-HT2B receptor controls bone mass via osteoblast recruitment and proliferation|journal = FASEB J.|volume = 22|issue = 2|pages = 418–27|year = 2008|pmid = 17846081|doi = 10.1096/fj.07-9209com}}</ref> Porén, a serotonina tamén inhibe os [[osteoblasto]]s, por medio do receptor 5-HT1B.<ref name="pmid19041748">{{Cita publicación periódica|author = Yadav VK, Ryu JH, Suda N, Tanaka KF, Gingrich JA, Schütz G, Glorieux FH, Chiang CY, Zajac JD, Insogna KL, Mann JJ, Hen R, Ducy P, Karsenty G|title = Lrp5 controls bone formation by inhibiting serotonin synthesis in the duodenum|journal = Cell|volume = 135|issue = 5|pages = 825–37|year = 2008|pmid = 19041748|pmc = 2614332|doi = 10.1016/j.cell.2008.09.059|laysummary = http://www.sciencedaily.com/releases/2008/11/081126122209.htm|laysource = Science Daily}}</ref>
=== Factor de crecemento cardiovascular ===
A serotonina provoca a activación da [[ácido nítrico sintase]] [[endotelio|endotelial]] e estimula, a través dun mecanismo mediado polo [[receptor 5-HT1B]], a fosforilación dunha [[proteína quinase]] en [[cultivo celular|cultivos de células]] [[endotelio|endoteliais]] aórticas bovinas.<ref name="pmid10710124">{{Cita publicación periódica|author = McDuffie JE, Motley ED, Limbird LE, Maleque MA|title = 5-hydroxytryptamine stimulates phosphorylation of p44/p42 mitogen-activated protein kinase activation in bovine aortic endothelial cell cultures|journal = J. Cardiovasc. Pharmacol.|volume = 35|issue = 3|pages = 398–402|year = 2000|doi = 10.1097/00005344-200003000-00008|pmid = 10710124}}</ref> No sangue, a serotonina é recollida do [[plasma sanguíneo|plasma]] polas plaquetas, que a almacenan. Deste modo é activa cando as plaquetas se unen aos tecidos danados, actuando como un vasoconstritor que para a hemorraxia, e tamén como un mitótico de fibrocitos (factor de crecemento), para axudar á curación.<ref name="isbn0-321-51342-8">{{cita libro|autor = Marieb, Elaine Nicpon|título = Essentials of human anatomy & physiology|edición = Eighth|editorial = Pearson/Benjamin Cummings - San Francisco|ano = 2009|isbn = 0-321-51342-8|page = 336}}</ref>
Algúns fármacos agonistas serotoninérxicos tamén causan fibrose en calquera parte do corpo, especialmente na síndrome de [[fibrose retroperitoneal]], e na [[fibrose cardíaca|fibrose de válvula cardíaca]].<ref name="Baskin">{{cita libro|autor = Baskin SI|título = Principles of cardiac toxicology|editorial = CRC Press|location = Boca Raton|ano = 1991|isbn = 0-8493-8809-0|url = http://books.google.com/?id=AW7M6jBixj4C&pg=PA626|accessdate = 2010-02-03}}</ref>
No pasado, foron asociados epidemioloxicamente con estas síndromes tres grupos de fármacos serotonérxicos. Son os fármacos antimigrañas vasoconstritores serotoninérxicos ([[ergotamina]] e ''[[methysergide]]''),<ref name=Baskin/> os fármacos supresores do apetito serotoninérxicos ([[fenfluramina]], [[clorfentermina]], e [[aminorex]]), e certos agonistas dopaminérxicos anti-Parkinsonianos, os cales tamén estimulan os receptores 5-HT<sub>2B</sub> serotoninérxicos. Estes inclúen o ''[[pergolide]]'' e o ''[[cabergoline]]'', pero non o específico da dopamina ''[[lisuride]]''.<ref name="urluserpage.fu-berlin.de">{{Cita web|url = http://userpage.fu-berlin.de/~hpertz/Presentation001.pdf|title = Pergolide and Cabergoline But not Lisuride Exhibit Agonist Efficacy at Serotonin 5-HT<sub>2B</sub> Receptors|author = Jähnichen S, Horowski R, Pertz H|accessdate = 2010-02-03}}</ref>
▲Igual que a fenfluramina, algunhas destas drogas (por exemplo o ''pergolide'') foron retiradas do mercado debido aos seus efectos secundarios.<ref name="ADRAC_2004">{{Cita publicación periódica|url = http://www.tga.gov.au/adr/aadrb/aadr0408.htm|year = 2004|title = Cardiac valvulopathy with pergolide|author = ADRAC|journal = Aust Adv Drug React Bull|volume = 23|issue = 4|authorlink = Adverse Drug Reactions Advisory Committee|apelidos = |data = |revista = |data-acceso = 05 de abril de 2012|urlarquivo = https://web.archive.org/web/20120627200919/http://www.tga.gov.au/adr/aadrb/aadr0408.htm|dataarquivo = 27 de xuño de 2012|urlmorta = si}} [http://www.tga.gov.au/adr/aadrb/aadr0408.htm Free full text] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20120627200919/http://www.tga.gov.au/adr/aadrb/aadr0408.htm |date=27 de xuño de 2012 }} from the [[Australia]]n [[Therapeutic Goods Administration]]</ref><ref name="pmid17202453">{{Cita publicación periódica|author = Schade R, Andersohn F, Suissa S, Haverkamp W, Garbe E|title = Dopamine agonists and the risk of cardiac-valve regurgitation|journal = N. Engl. J. Med.|volume = 356|issue = 1|pages = 29–38|year = 2007|pmid = 17202453|doi = 10.1056/NEJMoa062222}}</ref><ref name="pmid17202454">{{Cita publicación periódica|author = Zanettini R, Antonini A, Gatto G, Gentile R, Tesei S, Pezzoli G|title = Valvular heart disease and the use of dopamine agonists for Parkinson's disease|journal = N. Engl. J. Med.|volume = 356|issue = 1|pages = 39–46|year = 2007|pmid = 17202454|doi = 10.1056/NEJMoa054830}}</ref><ref>{{Cita web |url=http://www.fda.gov/Safety/MedWatch/SafetyInformation/SafetyAlertsforHumanMedicalProducts/ucm152695.htm |title=Food and Drug Administration Public Health Advisory |date=2007-03-29 |accessdate=2010-02-07}}</ref> Algunhas como ''cabergoline'', que en EEUU só está aprobado o seu uso para a hiperprolactinemia (non para o [[párkinson]]), seguen no mercado porque se usan a baixas doses ás que teñen un risco baixo de producir enfermidades nas válvulas cardíacas.<ref name="FDAwithdraw">{{Cita web|url = http://www.fda.gov/medwatch/safety/2007/safety07.htm#Pergolide|title = MedWatch – 2007 Safety Information Alerts. Permax (pergolide) and generic equivalents|publisher = U.S. [[Food and Drug Administration]]|date = March 29, 2007|accessdate = 2007-03-30}}</ref>
==== Efectos locais da súa inxección: velenos e dor ====
|
