Homofonía (música): Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
m →Ligazóns externas: Arranxos varios +cda |
* et ao. > et al. (en referencias bibliográficas), deturpado pola tradución automática. |
||
Liña 16:
A homofonía apareceu como unha das texturas predominantes na [[música clásica]] no período [[barroco]] a comezos do [[século XVII]], cando os compositores tomaban maiormente en conta a harmonía vertical para as súas creacións, o homofónico basso continuo converteuse nunha especialidade da época.<ref name="Grove">Hyer, Brian. "Homophony", ''Grove Music Online ed. L. Macy''</ref> Os arranxos corais para catro voces, soprano, alto, tenor e baixo foi dende entón moi común na música clásica do occidente.<ref name="Grove" /> As primeiras aparicións da homofonía déronse na música sacra, substituíndo a polifonía e a monofonía como forma dominante, ademais de espallarse á música secular, onde permanece presente até os nosos días.
Na música clásica do [[século XX]] "algunhas das figuras de acompañamento baseadas nas tríades, como o baixo de Alberti [unha forma homofónica de acompañamento] desapareceu completamente do escenario composicional" e en vez apareceu unha clara distinción entre os materiais da melodía e a harmonía, comunmente evitando a duplicación. Con todo, algúns dispositivos tradicionais, como os acordes repetidos, séguense usando.<ref name="Delone et
O [[Jazz]] e outras formas de música popular moderna son xeralmente homofónicas, seguindo progresións harmónicas sobre as cales tocan unha melodía ou sinxelamente improvisan.
| |||