Berenguela de Castela (1253-1300): Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Sen resumo de edición
Liña 14:
|rexente =
|herdeiro =
|cónxugecónxuxe =
|descendencia =
|casa real = [[Casa de Borgoña]]
Liña 27:
A infanta Berenguela naceu en [[Sevilla]] a finais de 1253,{{sfn|González Jiménez|2004|p=79}} e os seus primeiros anos transcorreron en devandita cidade, estando ao coidado dela un cabaleiro chamado don Romeu. Nas Cortes de Toledo de 1254 foi recoñecida como herdeira do trono, debido á falta de descendencia masculina de Afonso X o Sabio.{{sfn|González Jiménez|2004|p=79}} No outono de [[1254]] naceu a infanta [[Beatriz de Castela (n. 1254)|Beatriz]], o que provocou que Afonso X expuxésese a posibilidade de que a súa filla Berenguela chegase a ser raíña. Por iso, estableceu negociacións paira desposala co herdeiro de [[Luís IX de Francia]], o príncipe Luís de Francia e de Provenza.{{sfn|González Jiménez|2004|pp=80-81}}
 
En maio de 1255 houbo unha asemblea plenaria en [[Palencia]] dos distintos estamentos, cuxo obxectivo era confirmar áa infanta Berenguela como herdeira do trono. Porén, a finais de outubro de 1255, naceu o infante Fernando de la Cerda, quen por haber nado home pasou a ser o herdeiro do trono. Con todo, o proxecto de enlace entre a infanta Berenguela e o [[Delfín de Francia|delfín]] Luís non quedou paralizado, manténdose ademais as previsións sucesorias establecidas na cidade de Palencia.{{sfn|González Jiménez|2004|p=81}}
 
No codicilo do testamento de Afonso X, redactado o 10 de xaneiro de 1284, varios meses antes da defunción do monarca, o rei confirmaba á infanta Berenguela, que ostentaba o señorío de [[Guadalaxara, España|Guadalaxara]], a posesión de todos os bens que o rei lle concedeu no pasado e que o seu irmán, o futuro [[Sancho IV de Castela|Sancho IV]] arrebatáralle. Ordenaba ademais o rei no seu codicilo que si a infanta non recuperaba as súas posesións, concedésenselle as rendas procedentes de [[Écija]] e de [[Xerez da Fronteira]], ou o montante das rendas dunha desas dúas cidades, situado nas rendas de Sevilla, dispondo ao mesmo tempo que cando a infanta falecese, as rendas debían pasar a ser percibidas polo seu irmán, o infante [[Xoán Afonso de Borgoña|Xoán de Castela]], a quen o rei concedera no seu testamento o [[reino de Sevilla]], ou aos seus herdeiros.{{sfn|González Jiménez|2004|p=368}}
 
A infanta Berenguela, que segundo algunhas fontes rexeitou as propostas de matrimonio do sultán de Exipto de casar con ela, por non ser cristián,{{Harvnp|Arco y Garay|1954|p=52}} ingresou como monxa no [[Mosteiro de las Huelgas|Mosteiro de Santa María a Real dasde Folgaslas Huelgas]] de [[Burgos]], fundado por [[Afonso VIII de Castela]] co propósito de convertelo en panteón real da [[Coroa de Castela]].{{sfn|Borrero Fernández|1987|p=138}}
 
Diversas fontes sinalan que faleceu na cidade de [[Guadalaxara, España|Guadalaxara]] en 1300, mentres que outras sosteñen que faleceu no [[Real mosteiro de San Clemente (Sevilla)|mosteiro de San Clemente de Sevilla]], ao que supostamente sería trasladada a infanta en 1303 por vontade do seu sobriño, o rei [[Fernando IV de León e Castela|Fernando]] IV]].{{sfn|Borrero Fernández|1987|p=138}}
 
== Sepultura ==
Existe controversia sobre o paradoiro dos restos mortais da infanta Berenguela, pois hai tres lugares nos que se supón que xace enterrada a filla primoxénita de Afonso X o Sabio. No Convento[[convento de Santa Clara de [[Toro, Zamora|Toro]], que fundou a infanta Berenguela, atópase una urna de madeira, sostida no alto por tres leóns, nun lado da capela maior da igrexa, e no centro da urna de madeira están pintadas as armas reais, e nos lados aparecen escritos os seguintes versos:{{sfn|Arco y Garay|1954|p=253}}
{{Cita|Cubierta de luto está en ese estante Infanta e señora de Guadalajara, del Rey Don Alfonso y de su esposa chara, hija que fue de Doña Violante, sabio maonarca, en guerras pujante. Esta señora fundó a Santa Clara.}}
Un privilexio outorgado polo rei [[Xoán II de Castela]] ao convento de Santa Clara de Toro, testemuña a sepultura no cenobio zamorano dos restos da infanta Berenguela, así como o recoñecemento dos restos depositados no interior da urna, que foron examinados en 1772. Con todo, existen documentos que sinalan que os seus restos foron posteriormente trasladados ao desaparecido mosteiro de Santo Domingo o Real de [[Madrid]], ao que ela doara a cidade de Guadalaxara.{{Harvnp|Arco y Garay|1954|p=271}} En 1869, antes da demolición do mosteiro de Santo Domingo, unha testemuña viu, situada fronte ao sepulcro que contiña os restos da infanta Constanza, filla de [[Fernando IV de León e Castela|Fernando IV]], que tamén se atopaba sepultada no mosteiro, una lápida sepulcral na que figuraba a seguinte inscrición:{{sfn|Arco y Garay|1954|p=253}}