A.C. Milan: Diferenzas entre revisións

| escudo =[[Ficheiro:Logo of AC Milan.svg|Escudo]]

| nomecompleto = Associazione Calcio Milan S.p.A.

| alcume = ''I Rossoneri''<br />''Il Diavolo''<br />''Casciavit''

| estadio = [[Stadio Giuseppe Meazza|San Siro]],<br />[[Milán]], [[Italia]]

| capacidade = 80&nbsp;018

| propietario = {{CHNb}} [[Li Yonghong]]

| liga = [[Lega Calcio Serie A|Serie A]]

| tempada = [[Serie A 2016-2017|2016–17]]

| marcacamiseta = [[Adidas]]

| anunciocamiseta = [[Fly Emirates]]

[[Ficheiro:Soci fondatori del Milan (dicembre 1899).jpg|esquerda|miniatura|Algún socios fundadores do Milan (decembro de 1899)]]

 

 

O ''Milan Football & Cricket Club'' naceu grazas á iniciativadun grupo de ingleses e italianos reunidos no hotel Du Nord e des Anglais, entre os que se atopaban [[Alfred Edwards]], o primeiro presidente, [[Edward Nathan Berra]], o vicepresidente e capitán do equipo de cricket, o secretario [[Samuel Richard Davies]]; e entre os socios fundadores [[David Allison]] (capitán do equipo), [[Daniele Angeloni]], [[Giannino Camperio]], [[Guido Valerio]] e [[Herbert Kilpin]]<ref>{{Cita libro|título=Il romanzo del grande Milan|apelidos=Di Cera|nome=Giuseppe|editorial=Newton Compton|ano=2015|ISBN=978-88-541-8793-1|ref=}}</ref>. Da nova fíxose eco [[La gazzetta dello Sport]] nun pequeno artigo do 15 ou 18 de decembro, pero non habendo unha documentación exacta sobre o acto constitutivo da sociedade, que o propio club fixa tradicionalmente no 16 de decembro de 1899<ref name=":1">{{Cita libro|título=Almanacco illustrato del Milan|apelidos=|nome=|editorial=Panini|ano=2005|ISBN=|ref=}}</ref>, queda incerta.<ref>{{Cita libro|título=I campioni che hanno fatto grande il Milan|apelidos=Di Cera|nome=Giuseppe|editorial=Newton Compton|ano=2014|ISBN=978-88-541-7069-8|url=https://books.google.it/books?id=k3ItBQAAQBAJ&printsec=frontcover|ref=}}</ref>

Ao ano seguinte, o Milan coróase campión de Italia, interrompendo a serie de victorias consecutivas do [[Genoa Cricket and Football Club|Genoa]], derrotado na final por 3-0. Para o segundo título do campionato habería que esperar ata o 1906, cando o rival a bater foi a [[Juventus F.C.|Juventus]], que se negou a disputar o partido de desempate, pois non aceptaron a escolla do campo de xogo por parte da FIF, o campo do [[US Milanese]].<ref name=":1" />

 

 

A pesar dos éxitos, un grupo de socios disconformes coa afiliación de xogadores estranxeiros deixou o Milan para fundar un novo equipo, o [[Football Club Internazionale Milano]].<ref>{{Cita libro|título=1001 storie e curiosità sul grande Milan che dovresti conoscere|apelidos=Di Cera|nome=Giuseppe|editorial=Newton Compton|ano=2013|ISBN=978-88-541-5987-7|url=https://books.google.it/books?id=RlwdAgAAQBAJ&printsec=frontcover|ref=}}</ref> Despois da separación o Milan conseguiu dous scudettos, os de 1910-1911 e 1911-1912, ambos contra o [[Pro Vercelli]], mentres que en 1916 os rossoneri fixéronse coa Copa Federale (''Coppa Federale''). Nas temporadas seguintes, o equipo gañou dúas veces os campionatos rexionais pero non tivo éxito nas fases nacionais.

[[Ficheiro:Rocco.gif|miniatura|Nereo Rocco coa Copa de Europa e a Copa Intercontinental de 1969]]

Cambiada, ao inicio da seguinte tempada, a denominación a ''Milan Associazione Calcio,'' o club obtén o primeiro éxito continental ao vencer 2-1 ao [[Sport Lisboa e Benfica|Benfica]] en [[Wembley Stadium|Wembley]]<nowiki/>con doblete de Altafini.<ref name=":4" /> Cesare Maldini foi o primeiro capitán dun equipo italiano en levantar a Copa de Europa. O 16 de novembro de 1963, os ''rossoneri'', con [[Giuseppe Viani]] de adestrador (tras a marcha de Rocco ao Torino), perderon por 1-0 o partido de desempate da [[Copa Intercontinental de Fútbol|Copa Intercontinental]], xogado no estadio de [[Estádio do Maracanã|Maracanã]], contra o [[Santos Futebol Clube|Santos]] de [[Pelé]].<ref name=":1" /> Esta foi a última tempada baixo a presidencia de [[Andrea Rizzoli]], que dimitiu tras 9 anos nos que gañou 4 scudettos, unha Copa Latina, unha Copa de Europa e edificou o centro deportivo de [[Milanello]].<ref>{{Cita web|url=https://www.acmilan.com/it/club/le-sedi/milanello|páxina-web=|título=Milanello, o centro deportivo do Milan (en italiano)|data-acceso=8 de maio de 2018}}</ref>

 

Tras algunhas tempadas frouxas, nas que o único éxito foi a Copa Italia de 1966-67, o retorno ao banquiño de Rocco levou ao equipo a conquistar o noveno título de liga e a [[Recopa de Europa de fútbol|Recopa de Europa]] 1967-1968, conquistada no [[De Kuip]] de [[Rotterdam]], fronte ao [[Hamburger SV|Hamburgo]] con dous goles de [[Kurt Hamrin]].<ref>{{Cita web|url=https://www.transfermarkt.it/ac-milan_amburgo-sv/index/spielbericht/1104619|páxina-web=transfermarkt|título=Recopa de Europa 1967-1968|data-acceso=8 de maio de 2018}}</ref> Na liga do ano seguinte,o Milan queda en segundo posto por detrás da [[ACF Fiorentina|Fiorentina]], pero gaña a súa segunda [[Copa de Europa]], vencendo na final de [[Madrid]] ao [[AFC Ajax|Ajax]] de [[Rinus Michels]].<ref name=":4" /> Ese mesmo ano o Milan adxudícase a Copa Intercontinental ao vencer os dous partidos da final contra os arxentinos do [[Club Estudiantes de La Plata|Estudiantes]] (3-0; 1-2).<ref>{{Cita web|url=https://www.transfermarkt.it/coppa-intercontinentale/startseite/pokalwettbewerb/WEPO/saison_id/1969|páxina-web=transfermarkt.it|título=Copa Intercontinental 1969-1970|data-acceso=8 de maio 2018}}</ref> A este éxito de equipo súmase a victoria de [[Gianni Rivera|Rivera]] no [[Balón de Ouro]] 1969, primeiro italiano en conseguilo.<ref name=":2" />

Na tempada seguinte chegaron [[Roberto Donadoni]], [[Dario Bonetti]], [[Giuseppe Galderisi]], [[Daniele Massaro]] e [[Giovanni Galli]], e tras unha tempada de adaptación, a marcha de Liedholm e o quinto posto final, o Milan apostou polo novo técnico [[Arrigo Sacchi]] e contratou as dúas estrelas holandesas [[Marco van Basten]] e [[Ruud Gullit]], [[Balón de Ouro]] 1987. Sacchi, despois dun inicio difícil, guiou o equipo á remontada sobre o [[SSC Napoli|Napoli]] e á victoria final. Tal suceso foi o preludio a un trienio de ouro no que os ''rossoneri'' se adxudicaron dúas [[Liga de Campións da UEFA|Copas de Europa]] (1989, 1990), dúas [[Supercopa de Europa|Supercopas de Europa]] (1989, 1990), dúas [[Copa Intercontinental de Fútbol|Copas Intercontinentais]] (1989, 1990) e a [[Supercopa italiana]] 1989. O Milan de Sacchi, inspirado no ''fútbol total'', revolucionou e a práctica e a mentalidade futbolística.

 

[[Ficheiro:Mauro Tassotti, Fabio Capello and Adriano Galliani with the UEFA Champions League trophy - 1994.jpg|esquerda|miniatura|Mauro Tassotti, Fabio Capello e Adriano Galliani coa Champions League do 1994]]

A serie de éxitos internacionais do Milan de Sacchi interrómpese o 20 de marzo de 1991 na "noite de Marsella", cando [[Adriano Galliani]], durante o partido de volta dos cuartos de final da [[Copa de Europa]] contra o [[Olympique de Marseille]], fai retirar o equipo do terreo de xogo cando perdía 1-0, polo apagado dun foco do estadio. A decisión de non volver ao campo, aínda despois da restauración da iluminación, implicou que se dera o partido por perdido 3-0 e a descalificación do equipo durante un ano de todas as competicións europeas. Pechouse así a etapa de Sacchi, que ao final da tempada deixou o seu posto a [[Fabio Capello]], para convertirse no novo seleccionador nacional italiano.

* '''[[Copa Latina]] (2):''' 1950–51, 1955–56.

* '''[[Copa Mitropa]] (1):''' 1981–82.

 

== Véxase tamén ==

=== Ligazóns externas ===

 

{{Control de autoridades}}

[[Categoría:Equipos de fútbol de Italia|Milan]]

[[Categoría:Milán]]