|
A estrutura denota unha clara influencia da narrativa oral: frases que traen outras, ideas que xeran outras. Non seguen un modelo ríxido, mais por regra xeral, todos estes relatos presentan un mesmo esquema: presentación (do asunto e do personaxe), desenvolvemento do asunto, desenlace.
;0.- O título
'''0.- O título.'''<br />-En moitos relatos: nome + de + apelido/alcume: Ramiro da Barca<br />-Outros nome + apelido/alcume: Marcelino Pardo<br />-Nalgúns nome e tema: O enano das burlas, O cabalo de Alberte Merlo.
* En moitos relatos: nome + de + apelido/alcume: Ramiro da Barca
* Outros nome + apelido/alcume: Marcelino Pardo
* Nalgúns nome e tema: O enano das burlas, O cabalo de Alberte Merlo.
;1.- Presentación
'''1.- Presentación'''''.'''<br />'''Na maior parte dos relatos hai unha presentación rápida do asunto, do tema central do conto; ou sexa, que se vai directamente ao gran: ''Un tal Serxio de Muimenta, que deica entón falara ben e seguido, sen prender en consoante algunha, púxose a tatexar'' (O enano das burlas, p.14)
;2.- Descrición dos personaxes
'''2.- Descrición dos personaxes. '''<br />A presentación inclúe, en moitos dos relatos e dependendo de cal é o asunto que se vai tratar no conto, unha descrición do protagonista, que pode ser máis ou menos explícita. Hainas cunha descrición física detallada, con información bastante completa sobre a súa familia, lugar onde nace ou vive, etc. Outras, en troques, case non din máis que o seu nome (que normalmente soeadoita darse con bastantes detalles, incluíndo -en moitos casos- o alcume). Exemplo da primeira é: ''Antón de Leivas vivía cos seus pais e irmáns en Vilarelle, na casa que está mesmo á beira da fraga de Unces. Era un mozo de vintecatro anos, de mediana estatura, e arroibado, como soen ser os de Vilarelle'' (A orella dereita de Antón de Leivas, p. 50). Exemplos da segunda: O cabalo de alberteAlberte Merlo (p. 11), no que de Alberte só se di o nome; do cabalo, senpola embargocontra, dáse unha información máis detallada. Ou Marcelino Prado (p. 23) do que só se nos di o nome.
De todos os personaxes dáse tamén frecuentemente o nome e o alcume: Xosé Liñeiras = Pepiño Seisde¬dosSeisdedos, Carlos Pillado = Carlos do Herdeiro, Xosé Pillado Cruces = Penedo de Silvosa, Braulio Costas = O Cazoleiro, Cosme de Paredes = O srSr. Cosmede, María de Fontes = A voadora de Serantes. Outras veces dáse o nome (xeralmente co 1ºprimeiro apelido): Alberte Merlo, Agustín, Marcelino Pardo, a tía Remedios, Antón de Leivas, Fulxencio Parada, Hermelina da Ponte, Felpeto, Rosa Martiño, Félix Lourido, Aurelio, Manuel Suárez, Marcelino Salgueiro, Lisardo Montes, Pedro Bravo, Novagildo Andión, Anxeliña de Prado, Tristán García, D. Felicio Pardo, Xosé Regueira, Felipe Ribeira, Pepe de Vence. Hai, de entre os que dá só o nome, algúns nos que é difícil saber se se trata dun apelido, dun alcume, ou da localidade, así: Fuco de Pedrosa, Roque das Goás, Paulino de Botas, Padín de Carracedo...; porque de feito nalgúns casos semellantes (nome propio+sintagma preposicional) sábese -ou—ou é doado deducir-deducir— que se trata da localidade á que pertence o individuo: Serxio de Muimenta (''era dos poucos veciños de Muimenta que nunca... ''), Louro de Parentes, Amadeo de Sabres, Piñeiro de Guitiriz, Lamego de Mouriz (''Lamego volveuse a Mouriz''), Bastián de Cornide (''da aldea de Cornide'').
De todo isto podemospódese concluír que Álvaro Cunqueiro ten especial interese en individualizar os seus personaxes, o que podemosse pode considerar como unha das súas estratexias realistas.
;3.- Desenvolvemento do asunto
'''3.- Desenvolvemento do asunto.'''<br />A temática é moi variada. Hai relatos que se limitan a contar un único asunto ou anécdota puntual (son os menos frecuentes): Xosé Liñeiras (Pepiño Seisdedos); Marcelino Pardo (o gatipedro); A orella dereita de Antón de Leivas; Lamego de Mouriz (a arte de interpretar o tempo atmosférico); Ramiro da Barca (o caso do cabaleiro demo co seu bisavó); Roque das Goás (a máquina voadora); Marcelino Salgueiro (a cabeza que xiraba). <br />Na maioría dos relatos non hai unha verdadeira trama. Denotan a influencia oral e van enlazando diversas anécdotas: O enano das burlas (fai a un tatexo e tírallo a outro); Unha siria en Ribadeo (o interese polas diferentes xentes do mundo); Amadeo de Sabres (as cousas que lle van asubiando: paraugas, culler, cadeira...); Penedo de Silvosa (casos que conta: besta que vai cazar e acaba ligando, pantalón que fai para a 1ª muller que o usa, caso de espiritismo); Piñeiro e as fontes (a teima das fontes e o orneo do garañón); A voadora de Serantes (o caso da voadora e os pesos emeigados); Fulxencio Parada (as laranxas e a historia de Pedro o Cruel); Hermelina da Ponte (o seu pai propondo negocio ás monxas e ela coas verrugas e lunares); Fuco de Pedrosa (a súa noiva asturiana Covadonga, a súa muller Begoña, historia de Hind que lle le Cunqueiro). ▼A temática é moi variada. Hai relatos que se limitan a contar un único asunto ou anécdota puntual (son os menos frecuentes): Xosé Liñeiras (Pepiño Seisdedos); Marcelino Pardo (o gatipedro); A orella dereita de Antón de Leivas; Lamego de Mouriz (a arte de interpretar o tempo atmosférico); Ramiro da Barca (o caso do cabaleiro demo co seu bisavó); Roque das Goás (a máquina voadora); Marcelino Salgueiro (a cabeza que xiraba).
▲'''3.- Desenvolvemento do asunto.'''<br />A temática é moi variada. Hai relatos que se limitan a contar un único asunto ou anécdota puntual (son os menos frecuentes): Xosé Liñeiras (Pepiño Seisdedos); Marcelino Pardo (o gatipedro); A orella dereita de Antón de Leivas; Lamego de Mouriz (a arte de interpretar o tempo atmosférico); Ramiro da Barca (o caso do cabaleiro demo co seu bisavó); Roque das Goás (a máquina voadora); Marcelino Salgueiro (a cabeza que xiraba). <br />Na maioría dos relatos non hai unha verdadeira trama. Denotan a influencia oral e van enlazando diversas anécdotas: O enano das burlas (fai a un tatexo e tírallo a outro); Unha siria en Ribadeo (o interese polas diferentes xentes do mundo); Amadeo de Sabres (as cousas que lle van asubiando: paraugas, culler, cadeira...); Penedo de Silvosa (casos que conta: besta que vai cazar e acaba ligando, pantalón que fai para a 1ªprimeira muller que o usa, caso de espiritismo); Piñeiro e as fontes (a teima das fontes e o orneo do garañón); A voadora de Serantes (o caso da voadora e os pesos emeigados); Fulxencio Parada (as laranxas e a historia de Pedro o Cruel); Hermelina da Ponte (o seu pai propondo negocio ás monxas e ela coas verrugas e lunares); Fuco de Pedrosa (a súa noiva asturiana Covadonga, a súa muller Begoña, historia de Hind que lle le Cunqueiro).
'''4.-Desenlace.'''<br />Unha vez acabado de contar o(s) asunto(s), por regra xeral hai no relato un final a modo de anticlímax. Pode ser unha sentenza final (dita a posteriori por algunha personaxe ou o autor implícito):O verdugo na Cañiza (''salveime de miragre, comentaba'', p. 19); A voadora de Serantes; Peleteiro da Bouza; Tristán García; Cosme de Paredes; Reinaldo Novo; María a Peneireira. En moitos casos é un resumo en poucas liñas no que se nos dá conta do sucedido despois do asunto: Marcelino Pardo (''Cos anos, Marcelino chegou a crer que tiña visto o gatipedro saír da súa casa e fuxir pola bouza, e cada vez, na descripción que facía aos fillos e aos netos, o gato era máis grande, a lingua tiña case unha vara de ancho, e o corno daba auga como unha boa fonte no mes de marzal, que é cando as fontes abren, tras os diluvios do inverno'', p.25); Louro de Parentes; Amadeo de Sabres; Penedo de Silvosa; Freire de Rego; Lamego de Mouriz ; Fuco de Pedrosa, Félix Lourido; Aurelio e máila xitana; Novagildo Andión; Don Felicio escribe dende o outro mundo; O corvo Estanislao;... <br />E nalgúns casos mestúranse as dúas solucións: Rosa Martiño (''Ao fin, como sempre estaba pensando en volver a Noia ou a Betanzos, casou cun piloto mercante. Pro resultou que o piloto non quería seguir navegando, que o que quería era exercer o oficio de reloxeiro. O suízo viudo meteuno na súa tenda. Así é a vida'', p. 67); Ramiro da Barca (''Anos despois, perto de Triacastela, atoparon a trompeta, limpa, brillante, e na bu¬guina tiña un letreiro que decía "Made in England". O forasteiro sería en todo caso un demo inglés. ¿E qué se lle perdería en Ourense? '', 70). <br />En resumo, na estrutura do relato podemos distinguir dous tipos: <br />1- Relatos nos que o narrador lle concede predominio aos feitos situándonos directamente na acción (O Cabalo de Alberte Merlo, O enano das burlas). <br />2- Aqueles nos que se fai unha semblanza dun personaxe e que constan dos aspectos sinalados anteriormente. ▼
;4.-Desenlace
▲'''4.-Desenlace.'''<br />Unha vez acabado de contar o(s) asunto(s), por regra xeral hai no relato un final a modo de anticlímax. Pode ser unha sentenza final (dita ''a posteriori '' por algunha personaxe ou o autor implícito): O verdugo na Cañiza (''salveime de miragre, comentaba'', p. 19); A voadora de Serantes; Peleteiro da Bouza; Tristán García; Cosme de Paredes; Reinaldo Novo; María a Peneireira. En moitos casos é un resumo en poucas liñas no que se nos dá conta do sucedido despois do asunto: Marcelino Pardo (''Cos anos, Marcelino chegou a crer que tiña visto o gatipedro saír da súa casa e fuxir pola bouza, e cada vez, na descripción que facía aos fillos e aos netos, o gato era máis grande, a lingua tiña case unha vara de ancho, e o corno daba auga como unha boa fonte no mes de marzal, que é cando as fontes abren, tras os diluvios do inverno'', p.25); Louro de Parentes; Amadeo de Sabres; Penedo de Silvosa; Freire de Rego; Lamego de Mouriz ; Fuco de Pedrosa, Félix Lourido; Aurelio e máila xitana; Novagildo Andión; Don Felicio escribe dende o outro mundo; O corvo Estanislao;.. . <br />E nalgúns casos mestúranse as dúas solucións: Rosa Martiño (''Ao fin, como sempre estaba pensando en volver a Noia ou a Betanzos, casou cun piloto mercante. Pro resultou que o piloto non quería seguir navegando, que o que quería era exercer o oficio de reloxeiro. O suízo viudo meteuno na súa tenda. Así é a vida'', p. 67); Ramiro da Barca (''Anos despois, perto de Triacastela, atoparon a trompeta, limpa, brillante, e na bu¬guina tiña un letreiro que decía "Made in England". O forasteiro sería en todo caso un demo inglés. ¿E qué se lle perdería en Ourense? '', 70). <br />En resumo, na estrutura do relato podemos distinguir dous tipos: <br />1- Relatos nos que o narrador lle concede predominio aos feitos situándonos directamente na acción (O Cabalo de Alberte Merlo, O enano das burlas). <br />2- Aqueles nos que se fai unha semblanza dun personaxe e que constan dos aspectos sinalados anteriormente.
E nalgúns casos mestúranse as dúas solucións: Rosa Martiño (''Ao fin, como sempre estaba pensando en volver a Noia ou a Betanzos, casou cun piloto mercante. Pro resultou que o piloto non quería seguir navegando, que o que quería era exercer o oficio de reloxeiro. O suízo viudo meteuno na súa tenda. Así é a vida'', p. 67); Ramiro da Barca (''Anos despois, perto de Triacastela, atoparon a trompeta, limpa, brillante, e na buguina tiña un letreiro que decía "Made in England". O forasteiro sería en todo caso un demo inglés. ¿E qué se lle perdería en Ourense? '', 70).
En resumo, na estrutura do relato pódense distinguir dous tipos:
# Relatos nos que o narrador lle concede predominio aos feitos situándonos directamente na acción (O Cabalo de Alberte Merlo, O enano das burlas).
# Aqueles nos que se fai unha descrición dun personaxe e que constan dos aspectos sinalados anteriormente.
==Realidade e fantasía. Estratexias realistas do relato==
|
